Merhabalar efendim.
Nasılsınız?
Ben iyiyim.
Keyifli okumalar dilerim 🧚🏻♀️
Nasılsınız? Neler yapıyorsunuz mesela? Ben meraklı biriyim. Bunu anlamış olmanız lazım. Sizi de merak ederim. Belki bir gün sizlerden biri anlatmaya başlarım ha? Kim bilir.
Beni soracak olursanız eğer, ben mutluyum. Çünkü kızlarım mutlu. Günler geçip gidiyor. Her yeni güne güzel uyanıp, her geceyi güzel bitiriyorlar. Bizim hırçın gamzeli lokumunun güvenini kazanmak konusunda emin adımlarla ilerliyor.
Turnuvanın İtalya ayağını tamamlamak üzereler. Çıktıkları üç maçı da aldılar. Bazen sevinirken etraflarındaki insanları unuttular tabii. Hemen herkesin gözüne çarpmış bu yakınlık. Tüm medya aleminin diline düşmek üzereler.
Her şey güzel gidiyor ama bizim başımızdan sorun eksik olmaz biliyorsunuz. Biri biter diğeri başlar. Şimdiki belamız Berna. Ona merhaba deyin. Bir süre buralarda olacak gibi kendisi. Henüz kızlarımla karşılamadı ama ben onu çoktan göz hapsine aldım tabii ki. Yerinde duramayacak gibi bir his var içimde. Umarım bizim gamzeli kıskançlıktan bayılmaz.
Kıskançlık demişken, Hande baya baya Saliha'nın onu kıskanmamasını kafaya takmış durumda. Önüne çıkan her fırsatı değerlendiriyor ama bizim Polonya güzeli gık demiyor vallahi.
Şimdi ne mi yapıyorlar? Gelin birlikte bakalım.
"Bana şöyle bakmayı kes Baladın."
Hande aşık aşık bakmaya devam ederek kahvesinden bir yudum aldı.
"Nasıl bakıyorum."
Saliha, gülümseyerek baktı çekiklere. Hande'nin gözlerinin içi parıldıyordu.
"Böyle işte."
Hande gülüp bardağını masaya bıraktı ve oturduğu sandalyede Saliha'ya doğru dönüp ona bakmaya devam etti.
"Bırakamam. Çok aşığım."
Kalbi tekledi kızımın. Titrek bir nefes döküldü dudaklarından.
"İçim içime sığmıyor Hande."
Hande başını kendi omuzuna yaslayıp konuştu.
"Aşktan. Çok aşktan."
"Aramıza mı dönseniz acaba artık. Bir şey konuşuyoruz değil mi burada? Derdimiz var bizim Allah Allah. Bir yardım istedik ya!"
Elif kollarını göğsünde bağlayıp iyice yaslandı sandalyeye. Hande ve Saliha bakışlarını ona çevirirken İlkin elini arkadaşının omuzuna koyup okşadı hafifçe.
"Yavrum sen biraz fazla mı abarttın acaba?"
Elif gözlerini kısıp baktı İlkin'e.
"Aşk olsun İlkkan."
Hande gülümseyip tekrar baktı Saliha'ya.
"Aşk olsun ya. Aşk hep olsun."
Elif gözlerini devirip ayaklandı.
"Ben size böyle yapmadım ama. Ben kendi kendime hallederim sorunumu sağ olun yardımınız için."
Elif kafenin çıkışına yürürken İlkin de ayaklanıp kızlara baktı.
"Haklı ama. Tamam aşıksınız birbirinize kavuştunuz sonunda ama haklı benim Elom. Gidip sinirini alacağım sonra oturup konuşun insan gibi."
İlkin de kafeden çıkınca bizim kızlar baş başa kaldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dolunay /HanSal/
FanficHer acı ağlayarak atılır mı yürekten? Peki ya her kırgınlık unutulur mu? Göz görmeyince gönül katlanıyor mu gerçekten? Ne her acı ağlayarak atılabiliyor yürekten, ne de söylenen sözlerin yarattığı kırgınlık unutuluyor. Göz görmeyince, gönül kesinli...
