Helööööö.
Nasılsınız çocuklar?
Ben pek iyi değilim.
Bir de bu arada, aynı anda sekiz yüz elli iki tane şey yazdığım için hikayede ara ara yazı sitilim değişmiş. Niye uyarmıyorsunuz efenim?
Medya'ya bir adet şarkı bıraktım...
Keyifli okumalar dilerim 🧚🏻♀️
Ne diyordu şarkıda? Hah. "Seyret perişan halimi, bende akşam olmakta. Dostlar seyrelmiş beyhude lafla vakit dolmakta. Avare oldum, serseri oldum terki diyarda. Zalim, senin Allahın yok mu?".
Hande tam olarak bu moddaydı şu an. İkili salondan çıksa bile bizim kızın gözleri koridorda takılı kalmıştı. Sinirle Elif'e çevirdi bakışlarını.
"Kızım gidip sen yardım etsene ablana!"
Elif, Hande'nin aksine gülerek bakıyordu ona. Emindi artık bir şeylerden.
"Niye yardım edeyim Hande? Benim ağzımdan çıkanlar senin kulağına isabet etmiyor mu acaba? Ne dedim kızım ben sana mutfakta."
Hande sinirle kalktı ayağa.
"İyi Elif. Ne bok yiyorsan ye."
Elif gülmeye devam ederken konuştu.
"Nereye?"
Hande sinirle çevirdi bakışlarını ona. Elif de benim gibi gözlerinin alev almasından korkuyordu.
"Cehenneme gelicen mi?"
Elif, sırtını koltuğa dayarken elini sağa sola salladı.
"Yok canım almayayım ben. Sağ ol."
Hande aynı sinirle konuştu tekrar.
"Kahve içiyor musun?"
"Beni zehirlemeyeceksen neden olmasın."
Gülerek bakıyordu hala.
"Zıkkım iç."
Hande, son sözünü söyleyip salondan çıkarken Elif arkasından bağırdı.
"Ayıp oluyor ama!"
Sonra sessizce kendi kendine konuştu deli kız.
"Ah ah, bu hikayede yanan sen olacaksın Martyna, özür dilerim."
Bu hikayede yanan hepimiz olacağız Elif, özür dilerim.
Hande sinirle kahve makinesini çalıştırdı.
Yavaş ol kızım! Makinenin ne suçu var yahu!
"Yok krem sürecekmiş de, yok en sevdiği krepi yapmışta bilmem ne. Sinir ediyor bu kız beni."
Anladık biz onu.
Beşir, Hande'nin yanına gelip ayağına sürtünmeye başladı.
"Bana bak Beşir, bu Saliha bir şey hissediyor mu bu kıza karşı?"
Kedi miyavlarken Hande ona baktı. Kaşlarını çattı hemen.
"Hissediyor mu?"
Beşir tekrar miyavladığında kaşlarını kaldırdı bu sefer.
"Hissetmiyor değil mi? Hah tamam."
Kahve makinesinden ses duyulunca kupaları çıkartıp kahveyi bardaklara boşalttı. Tepsiye yerleştirip içeri döndü tekrar. Kızlar çoktan gelip oturmuş sohbet ediyorlardı.
Elif'in yanına gidip ona uzattı önce. Sonra Saliha'nın yanına geçip sinirle baktı ona. Kahvesini verip aynı sinirle Martyna'nın yanına geçti. Ona da kahvesini verip kendi kahvesini eline aldı ve tepsiyi masaya bırakıp oturdu tekli koltuğa.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dolunay /HanSal/
FanfictionHer acı ağlayarak atılır mı yürekten? Peki ya her kırgınlık unutulur mu? Göz görmeyince gönül katlanıyor mu gerçekten? Ne her acı ağlayarak atılabiliyor yürekten, ne de söylenen sözlerin yarattığı kırgınlık unutuluyor. Göz görmeyince, gönül kesinli...
