I Don't Share (Sollano Brothers #3)

Epilogue

Yiem PoV

"Mommy! Daddy! Iniwan niya ako! She left me! She fucking left me!" I shouted while crying.

Lahat sila napatingin sa akin. I don't fucking care if they saw me crying! I'm fucking hurt! She left me. My honey left me.

"Saan ako nagkulang? Hindi niya na ba ako mahal? Nasakal ko ba siya? May iba na ba siya? May mga ayaw ba siya sa mga ginawa ko para iwan niya ako? May mga mali ba akong ginawa na ayaw niya? Handa naman akong itama, e! Handa akong itama ang mga mali ko at handa akong ayusin ang mga ayaw niya. H'wag niya lang akong iwan! Pero iniwan niya pa rin ako. What should I do? I can't fucking live without her!" halos sumigaw na sabi ko sa kanila.

My tears is still rolling down to my cheeks. Basang basa na ang aking buong mukha dahil sa mga luha.

May inasikaso lang ako. Pagbalik ko nalaman ko ng wala na siya. Iniwan niya ako. Wala man lang siyang kahit na anong sinabing dahilan kung bakit iniwan niya ako.

"G-ganon na ba ako kadaling bitawan, Mom, Dad, mga Kuya? Gano'n ba kadali? Ginagawa ko naman ang lahat para maging perfect na boyfriend sa kanya, e. I tried to be a perfect boyfriend to her. I support her. Sa career niya. Sa passion niyang 'yon kahit na gustong-gusto kong manapak ng mga lalaking tumitingin sa kanya. Nagpipigil ako, pero bakit iniwan niya pa rin ako?" I said and asked, almost begging and kneeling.

"Anak, anong nangyari? Kumalma ka muna riyan. Bigla-bigla ka na lang sumisigaw..." Mommy said softly.

I just cried like a kid. Kagat ko ang labi para pigilan ang hikbi.

"Gano'n ba ako kadaling bitawan? Iwanan? Iwanan na parang pagkatapos pagsawaan ay wala na?" nanghihinang tanong ko.

"She left you? Baka hindi ka ata magaling sa kama," ani ni daddy at tumawa.

"Yieler," saway ni mommy.

"I'm good in bed, dad. I'm always pleasure her. Halos araw-arawin ko ba siya. Maya't maya pa nga, e. She always screamed my name kaya alam kong magaling ako sa kama, dad," I asnwered.

Narinig ko ang paghalakhak ni daddy pero nawala din agad. Rinig ko ang pagsaway sa kanya ni mommy kahit na mahina lang ang boses niya.

"Stand up, anak. Lumapit ka nga dito. Tumayo ka riyan. Pag-usapan natin 'yang iniiyak mo riyan," malambing na utos ni mommy.

Parang bata naman agad akong sumunod sa kanya. She tapped na space beside her. Umupo ako roon. Sinuklay niya ang buhok ko.

"Ang guwapo guwapo mo tapos umiiyak ka lang," aniya.

"She left me, mommy. Hindi ko alam kung bakit. Pagbalik ko... wala na siya..." my voice cracked.

"Para kang bata diyan na iniwan ko. Tumahan ka nga mo na. Hindi natin mapag-uusapan 'yan ng maayos kung umiiyak ka ng ganyan..." she said softly.

I sobbed. Hindi naman gaanong malakas.

"Ang sakit kasi, mommy... Ginawa ko naman ang lahat para maging perfect na boyfriend sa kanya. Sinusuportahan ko siya sa lahat at sa career niya. I gave everything to her. Lahat binibigay ko, kaya bakit iniwan niya ako, mommy? Gano'n ba ako kadaling bitawan na lang?" I asked, still crying.

"Listen, baby. Hindi ka iiwan ni Lexia ng wala siyang dahilan. May dahilan siya. Babalik din siya, o kaya naman hanapin mo," she said.

"Baka naman dahil sa nangyari kina mommy at daddy kaya umalis siya dahil iniisip niyang baka galit ka sa kanya o kaya sina mommy?" singit ni kuya Yielo.

Umiling ako. I don't know. Sakit ng puso ko.

"Yiem, listen. May dahilan si Lexia. Hindi niya sinabi pero alam kong may dahilan siya. Hindi aalis at mang-iiwan ang isang babae ng walang dahilan. At tama ang kapatid mo, baka gano'n nga," saad ni mommy sa malambing na tono ng boses.