Sadece Arkadaşız||Hyunho

Sen Benim Biricik Sürtüğümsün

Hyunjin abisinin arabasında gergince oturuyordu ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu. Abisi Hyunjin'in gerginliğini hissetmiş ve şu an konuşmanın doğru olmadığını düşündüğü için arabanın radyosunu açmıştı. Hyunjin artık nefes alamadığını hissediyordu dün yaşananlar asla yaşanmamalıydı. "Bugün babamızın doğum günü akşam bizde kalırsın değil mi Hyunjin? Babam çok sevinir iki oğlunun bir arada olmasına hmm?" Abisi beklentiyle Hyunjin'e bakmaya başladı. Hyunjin ise sadece camdan dışarı bakıyordu abisinin ne dediğini duymuyordu bile abisi bir yandan yola bir yandan Hyunjin'e baktı hâlâ cevap vermiyordu "Hyunjin hey sana diyorum. HYUNJİN" Hyunjin abisinin seslenmesiyle abisine döndü "Üzgünüm dalmışım Hyung" abisi gözlerini yoldan ayırmadan konuşmaya başladı "Sorun değil bu akşam bizde kalacaksın değil mi? Uzun zamandır görüşmüyoruz doğru düzgün küçük kardeşimle vakit geçirmeyi özledim" Hyunjin sadece gülümseyip onaylar gibi bir mırıltı çıkardı. Dün gece olanları abisine sadece kısa bir mesajla açıklamıştı abisinin bugün onu sorguya çekeceğine emindi. Yeni bir yalan düşünmeye başladı abisinin üzülmesime izin veremezdi gerçekleri öğrenmesi aralarındaki tüm güven bağlarını zedelerdi buna emindi.

Eve geldiklerinde derin bir iç çekti annesine tekrar abisinin yanına gittiğini söylemezdi annesinin gelip evi basacağına bile emindi annesini tanımıştı bunca zaman içinde. Arabadan inip yavaşça arabanın kapısını kapattı ardından da abisinin yanına geçti Hyungwon gülümseyip kardeşinin koluna girdi ardından da başına küçük bir öpücük kondurdu "Dün gece her ne yaşandıysa sen benim biricik kardeşimsin seni asla yargılamam tamam mı? Bana her şeyi anlatabilirsin" Hyunjin beklenti dolu gözlerle abisine baktı "Gerçekten beni yargılamaz mısın Hyung" abisi gülümseyip kafasını iki yana salladı "Asla seni yargılamam hadi gel içeri geçelim" Hyunjin'de gülümseyip abisine bakmaya başladı böyle bir abisi olduğu için şanslıydı, diğer abisinin de yanında olmasını da diledi o an, çok mutlu olacaklarına emindi ama abisi Tanrısına karşı gelip ölmeyi haketmişti Hyunjin aynı sonu yaşamak istemiyordu. Tanrısından binlerce kez af dilemişti aynı sonu yaşamayacaktı.

Hyunjin abisinin arkasında bekliyordu küçük bir çocuk gibi bu ev her ne kadar babasının olsa da o hiçbir zaman bu eve ait hissedemiyordu kendini bu ev onun için hep yabancı olacaktı. Düşünceleri arasında açılan kapıyla içeri girdi ikisi de. "Efendim arkadaşınız geldi biraz önce bende odanıza aldım" Hyungwon kafasını sallayıp hizmetçi kadına doğru döndü "Hangi arkadaşım?" Hizmetçi kadın kaşlarını çattı ismi hatırlamak için "Eee efendim kırmızı saçlı olan ismini unuttum üzgünüm" Hyungwon kafasını sallayıp Hyunjin'e döndü "Sen çık yukarı ben bir babama görünüp geliyorum güzelim tamam mı?" Hyunjin gergin bir şekilde kafasını iki yana salladı onunla aynı odada kalmak istemiyordu "Bende babamı görsem uzun zamandır görüşmüyoruz onunla" Hyungwon kafasını salladı arkadaşı biraz daha yalnız kalabilirdi babasıyla Hyunjin'in arasının kötü olmasını istemiyordu onların daha sık bir arada olmasını istiyordu bu yüzden Hyunjin'i onayladı babası da Hyunjin'i gördüğünde sevinecekti emindi.

Merdivenlerden kardeşiyle birlikte çıkmaya başladı "Babam bugün çok mutlu olacak inan bana" ikisi birlikte merdivenleri çıkmaya devam etti. Merdivenlerin sonuna geldiklerinde derin bir iç çekti Hyunjin, babasının yeni eşi merdivenlerin başında onları bekliyordu "Ne işin var burada?" Hyunjin ne demesi gerektiğini bilmiyordu yardım ister gibi abisine baktı. Abisi de hissetmiş gibi Hyunjin'e baktı ardından da konuşmaya başladı "Ben çağırdım Hyunjin'i buraya anne lütfen bugün babamın doğum günü izin ver bugün burada kalsın" Bayan Hwang küçümseyen gözlerle Hyunjin'i inceledikten sonra oğlunu kırmamak için kafasını salladı. "Babanın yanında aile dostumuz var şunu" parmağıyla Hyunjin'i gösterdi "babanın yanına sokma tamam mı bebeğim" Hyungwon'un bir şey demesine izin vermeden yavaşça Hyunjin'in omzuna çarparak aşağı indi.