Sadece Arkadaşız||Hyunho

Yüzleşme 3.1

Yüzleşmenin son bölümüne hoşgeldiniz

Artık Hyunho'nun arasındakileri açıklığa kavuşturma zamanı bundan sonra yaşanacaklar Minho ve Hyunjin'in kararlarına bağlı.

İyi okumalar.

Minho yanında ağlamaktan yüzü kızarmış Hyunjin'e baktı göz ucuyla. Eskiden olsa Hyunjin'in ağlamasına kıyamazdı ama artık içinde öyle bir öfke ve kırgınlık vardı ki şimdi tek istediği Hyunjin'in bitmiş halini görmekti eskiden hissettiği güzel duyguların yerini çoktan nefret ve kin almıştı Minho artık duygularını yönetemiyordu duyguları çoktan Minho'yu yönetmeye başlamıştı bundan sonra yapacağı her şey öfkesinin sonuçları olacaktı.

Hyunjin üstündeki gözleri hissetmiş gibi yanındaki genç adama baktı "Minho? B-bir şey demeyecek misin?" Minho ciddi bir yüz ifadesiyle Hyunjin'e bakmaya başladı bu kadar kirli birini nasıl sevmişti? Bu kadar mı gözleri kör olmuştu kendini yakmamak için başkalarını yakan birini nasıl sevmişti? "Ne dememi istersiniz Bay Hwang? Söyleyin hemen isteğinizi yerine getireyim" Hyunjin Minho'ya doğru yaklaşmaya başladı "Minho böyle söyleme lütfen. Sende duydun ben her şeyi korktuğumdan yaptım" Minho histerik bir kahkaha attı "Korktuğundan yaptın öyle mi? Vay be! VAY BE! Korktuğundan abimin altına yattın öyle mi? ÖYLE Mİ HYUNJİN? CEVAP VER! APTAL APTAL BAKMA SURATIMA" Hyunjin birkaç adım geriledi "Minho ben her şeyi açıklayabilirim bana izin ver. Hem senin abin mi var?" Minho cevap vermeden evine doğru ilerlemeye başladı evde daha rahat konuşacaklarını biliyordu.

Hyunjin cevap vermeden yanında ilerleyen gence baktı. Tüm suçluluk duygusu bedenini sarmıştı bir anda Minho'nun eskiden ışıldayan gözleri iki günde bomboş bakar olmuştu hepsi onların aptal planları yüzündendi. Biri sevdiği adamı öldürmüştü biri ise kardeşini ve ikisi de bu planın sonuçlarını hesap etmemişti.

Minho ise derin düşüncelere dalmıştı Hyunjin'e söylediği şey yalan değildi Amerika'ya bileti vardı artık burada kalması için bir neden yoktu annesinin yanına da gitmeyecekti babasının onun için bıraktığı parayla kiralık bir ev tutardı belki daha sonra bir işe girip çalışırdı daha sonra üniversiteyi de orada okurdu belki onun planlarında artık Hyunjin yoktu. Hyunjin abisiyle onun arkasından plan yaptığında çoktan ölmüştü bu son konuşmaları sadece yılların hatrına olan bir konuşma olacaktı. Onunla son kez konuşacaktı bir daha bir araya gelmezlerdi belki de. "Minho bir şey demeyecek misin?" Minho kendine seslenen Hyunjin'le düşüncelerinden sıyrılıp ona baktı "Efendim?" Hyunjin hemen konuşmaya başladı "Nerede konuşacağız?" Minho boğazını temizleyip konuştu "Benim evimde." Hyunjin kafasını salladı. Minho her ne kadar gözleri dolsa da konuşmaya devam etti "Hyunjin?" Hyunjin hemen Minho'ya baktı belki de her şeyi toparlamak için bir şansları vardı "Ben Amerika'ya gidince benim evime gelmeye devam edin olur mu? Orası sekizimiz güvenli yeriydi şimdi yedi kişi olacaksınız ama oraya gidin istediğinizi yapın orada arada belki bana fotoğraf yollarsınız ama oraya gidin...Lütfen" Hyunjin kafasını aşağı yukarı sallamakla yetindi sadece belki de konuşunca onu vazgeçirirdi.

Eve geldiklerinde Minho ağır hareketlerle merdivenlerden çıkmaya başladı acelesi yoktu Hyunjin'le konuştuktan sonra havalimanına gidecekti aklında son bir şey vardı Hyunjin bunu kabul eder miydi bilmiyordu ama son bir şey... Hyunjin'in söylediklerini beyni kaldırmıyordu kendini hiç olmadığı kadar yorgun hissediyordu. Cebinden anahtarı çıkartıp kapıyı açtı ve Hyunjin'in geçmesi için yol verdi. Hyunjin geçip salona doğru ilerlemeye başladı burası artık ikisinin evi gibi olmuştu adeta. Tabii hepsi eskidendi. Hyunjin yerde gördüğü iki bavulla Minho'ya bakmaya başladı "Gerçekten gidecek misin?" Minho tekrardan ağır hareketlerle başını salladı "Ben sen değilim Hyunjin ben bir yalancı değilim sana ne söylediysem hepsi doğruydu ve evet birkaç saat sonra bingo Amerika'ya gidiyorum sende abimle mutlu olursun Hyunjin bir sorununuz daha çözülmüş oluyor böylece" Hyunjin hüzünle gözlerini kapattı hiçbir şeyin böyle olacağını düşünmemişti o eninde sonunda Minho onu affeder diye düşünmüştü o Minho'nun gözünde en kıymetli olandı ya da Hyunjin böyle düşünüyordu.

Hyunjin evde gözünü gezdirmeye devam etti her yer kırılmıştı. "Otursana" Minho'nun ona seslenmesiyle bir köşeye oturdu. "Minho ben sana ne anlatmam gerek inan bilmiyorum" Minho derin bir nefes aldı "Baştan başla o zaman neden baştan beri bana yalan söyledin bir abin olduğunu sakladın benden hoşlandığını sakladın Taehyung'la birlikte arkamdan oyunlar çevirdin... Neden? Neden yaptın bunu Hyunjin bana tek bir mantıklı sebep söyle yemin ederim seni affederim ama bana tek bir mantıklı sebep söyle" Minho göz ucuyla Hyunjin'e baktı Hyunjin halıyı inceliyordu Minho Hyunjin'in konuşmayacağını anlayıp tekrar konuştu "Pekala sen konuşmayacaksın o zaman çık git evimden lütfen" Hyunjin'in hemen kafasını kaldırıp Minho'ya baktı "Bu kadar çabuk mu vazgeçtin benden?" Minho kafasını iki yana salladı "Ben senden vazgeçmedim Hyunjin senin de dediğin gibi biz arkadaşız... Sadece arkadaşız... Ve olmaması gereken bir şey oldu biz sınırımızı aştık yapmamamız gereken şeyler yaptık şimdi de bu arkadaşlığı bitiriyorum çünkü bu saatten sonra biz arkadaş olamayız ben sana arkadaşımmışsın gözüyle bakamam o yüzden bu gece burada her şey bitsin" Minho ayağa kalkıp kapıya doğru yönelmeye başladı "Hyunjin evimden git ben gittikten sonra ne yapmak istiyorsan onu yap kendine yeni bir oyuncak bul" Minho parmağıyla  kapıyı gösterdi Hyunjin'e, Hyunjin ise kapıyı kapattı sertçe "Korktum Minho deli gibi korktum biliyorum belki de mantıklı bir sebep değil ama ben çok korktum abim gibi sırf eşcinsel olduğum için annemin beni cezalandırmasından korktum, Taehyung herkese senden hoşlandığımı yayacak diye korktum ben hatalıyım biliyorum ama bende buyum Minho. Sana beni affet diyemem buna yüzüm yok ama neden yaptığımı bil en azından sana aşıktım evet ama korkularım sana olan aşkımdan daha büyüktü Minho" Minho buruk bir gülümsemeyle baktı Hyunjin'e. Gerçekten bir insanın korkuları her şeyi yenebilir miydi? Bir insan korkuları için hayatını feda eder miydi?

Bu hikayenin bir korkak tarafı olacaksa bu Minho olmayacaktı bu yüzden hiç düşünmeden Hyunjin'le dudaklarını birleştirdi onlar bu saatten sonra hiçbir şey olmayacaklardı bunu biliyordu ama madem hiçbir şey olamayacaklardı neden bir yatakta iki yabancının vedalaşmasına izin vermiyordu ki? Sözler konuşmayacaktı bu sefer sadece birbirlerinin bedenlerindeki öpüşleri konuşacaktı ve bu sefer ikisi de oyunbozanlık yapmayacaklardı çünkü arkadaşlar oyunbozanlık yapardı ve onlar arkadaş değillerdi...

Hikayenin akışını nasıl buluyorsunuz?

Beğendiğiniz ve beğenmediğiniz şeyleri yazar mısınız?