Sadece Arkadaşız||Hyunho

Bir Daha Beni Öpme

Minho zarfı masaya fırlatmış Hyunjin'in yanına oturmuştu yeniden "Beomgyu neden ikimizi çağırdı sence partiye?" Minho omuz silkti sadece "Bilmem ama istersen gitmeyiz seninle daha eğlenceli şeyler yapabiliriz" Hyunjin kendini geri çekti "Minho bir daha beni öpmeni istemiyorum" Minho şaşkınlıkla Hyunjin'e baktı. Yanlış ne yapmıştı ki? Alt tarafı bir öpücüktü, öpücük bile sayılmazdı ona göre. "Bir sorun mu var?" Hyunjin kafasını iki yana salladı "Bir sorun yok sadece beni öpmeni istemiyorum" Minho koltuğa yayılıp cevapladı Hyunjin'i "Peki sen nasıl istersen? Hyunjin alt tarafı bir öpücüktü hatta öpücük bile sayılmazdı bu biliyorsun değil mi?" Hyunjin şaşkınlıkla Minho'ya baktı dolu gözlerini saklamaya çalışarak kafasını salladı "Benim eve gitmem gerek sende kız arkadaşının yanına git" Hyunjin ayağa kalkmış gidecekken Minho kolundan tuttu "Bir sorun yok değil mi? İyiyiz" Hyunjin kafasını salladı buruk bir gülümsemeyle onayladı onu öpmesine neden izin vermişti ki aptaldı "İyiyiz merak etme" Minho gülümsemeye başladı "Süper o zaman yarın ki partiye gidiyoruz" Hyunjin derin bir nefes aldı "Gidiyoruz merak etme" Hyunjin kolunu kurtatıp gidecekken Minho'nun sesiyle durdu "Chanların haberi olmasın partiden" Hyunjin nedenini anlamasa da kafa sallayarak onayladı Minho'yu.

Hyunjin dolu gözleriyle evine doğru yürüyordu neden bu kadar üzülmüştü onu bile bilmiyordu. Minho haklıydı bu öpücük bile sayılmazdı hem arkadaşlar arasında bu olabilirdi gayet normaldi. Eve gelince gözleri çatı katını buldu. Aklına gelen anılarla gözlerinden bir yaş aktı. O abisi gibi olmayacaktı. 'Abini sevmiyorsun sen hiç Hyunjin-ah kalbimi çok kırdın gerçekten' annesi sinirle çatı katına girmişti. Hyunjin'i sinirle kollarından tutup bağırmaya başladı 'SEN BURANIN ANAHTARLARINI NEREDEN BULDUN HA? BU ODAYA GİRİLMEYECEK DEMEDİM Mİ BEN' Hyunjin kafasını salladı annesini ilk defa bu kadar sinirli görüyordu 'Onun bir suçu yok ben bağırdım anne çok susadım biraz su ver en azından yalvarırım' Bayan Hwang sinirle gülümsedi 'Susadın mı çok yazık onu benim evimde bir erkekle öpüşmeden önce düşünseydin. Hyunjin de senin gibi bir ibne olmayacak anladın mı beni? Buradan geberene kadar çıkamayacaksın' ardından Hyunjin'in elinden tutmuş hızlı adımlarla odadan çıkmışlardı. 'Hyunjin beni sakın hayal kırıklığını uğratma olur mu yoksa senin sonunda bu çatı katı olur tamam mı?' Hyunjin kafasını sallamıştı korkuyla. Hyunjin aklına gelenlerle kafasını iki yana salladı o abisi gibi olmayacaktı buna söz vermişti yıllar önce, onlar Minho'yla sadece arkadaştı daha ilerisi olmayacaklardı hiçbir zaman.

Hyunjin hızla kapıyı çaldı. Onlar arkadaştı hepsi bu. Annesi hemen kapıyı açtı "Hoşgeldin bebeğim hadi gel içeri içeride seni tanıştırmak istediğim biri var" Hyunjin kaşlarını çattı kiminle tanışacaktı ki? Yavaş adımlarla içeri girdi dedikoducu teyzelerle konuşmak istemiyordu. İçeri girdiğinde gördüğü bedenle şaşırdı onun burada ne işi vardı? "Dahyun'u tanıyorsundur zaten çok yakın bir arkadaşımın kızıymış bende bu akşam bizde yemeğe kalması için ikna ettim hadi sen otur bende size yiyecek bir şeyler getireyim" Hyunjin Dahyun'un yanına oturdu "Selam nasılsın?" Gerçekten bu kadar mıydı? Şu an sadece gerildiğini hissediyordu. "İyiyim sen nasılsın?" Hyunjin zoraki gülümsemiyle cevapladı "Bende iyiyim" Dahyun kafasını salladı. Hyunjin şu an sorguluyordu sadece gerçekten Dahyun'dan hoşlanmış mıydı? Annesi onlara yiyecek bir şeyler getirip yanlarından ayrılmıştı. İkisi de sadece önlerindeki yemekleri yiyorlardı. Akşam olduğunda da bu durum değişmedi. Hyunjin'in aklında sadece Minho dolanıyordu o ne yapıyordu acaba şu an? Sevgilisiyle buluşmuş muydu? "HYUNJİN" Hyunjin'in düşüncelerini annesinin bağrışı böldü "Arkadaşın gidiyor bebeğim sen geçir istersen" Hyunjin kafasını sallayıp Dahyun'u geçirmek için ayağa kalktı "Sonra görüşürüz o zaman" "Görüşürüz" Dahyun'un sözlerinden sonra kapıyı kapatmış ve odasına çıkmıştı bir an önce uyumak istiyordu sadece. Telefonuna gelen mesajla gözlerini açtı.