Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎶 David Kushner, Daylight
"Beni yalnız bıraktın! Hem de sana en ihtiyacım olduğu zamanda."
Dedi Klaus sinir küpüne dönüşmüş yüz ifadesi bir gözünden dökülen yaşla yavaş yavaş silinirken.
"Anlamıyorum bunu sen istedin. Neden şimdi mağdur senmişsin gibi davranıyorsun?"
"Beni yalnız bıraktın!"
Israrla aynı sözcükleri söyleyerek üstüme doğru yürüyordu. Yavaş yavaş gökyüzü karanlığa büründü.
Klaus'un sesi arttıkça karanlık daha da yoğun hâle geliyordu.
"Bunu ben istemedim!"
Diye bağırırken bir hışımla gözlerimi açarak buldum kendimi. Derin nefesler eşliğinde terli tişörtü üzerimden çıkarıp attım.
Duş alıp kendime geldiğimde kendime sıcak bir kahve yaptım. Balkona çıkıp korkuluklara dirseklerimi koydum.
Gözlerimi kapatarak şehrin sisli havasını içime çekerken içeriden gelen titreşim sesine kulak verip balkondan ayrıldım.
Klaus arıyor...
Derin bir nefes alıp kupayı rastgele bir yere bıraktım ve çağrıyı cevapladım.
"Klaus."
"Haelyn, neredesin?" dedi mahcup bir ses tonunda.
"Ne oldu?"
"Yanına geliyorum." dedi, yeryüzündeki tüm oksijenin çekildiğini hissettim.
"Hani nerede olduğumu bilmiyordun?"
"Katherine-"
"Tanrı'm hayır." dedim, gözlerimi sıkıca kapatıp telefonu fırlatırken.
Çağrının kapanmasını beklemeden balkona çıktım. Yine dirseklerimi korkuluğu yasladım ve bu kez ellerimi yüzümü kapatmak için kullandım.
Balkonda ne kadar vakit geçirdiğimi hatırlayamadığım bir anda kapı zili çaldı.
Kapıyı yavaşça açtığımda bir saniyeliğine her şey durdu ve Klaus'u özlediğimi bana fark ettiren sızlayan burnum zamanı kendi hâline bıraktı.
"Bakışmamız bittiyse beni içeriye davet etmen daha medenice olur." dedi, arkada bağladığı ellerini serbest bırakırken.
Yavaşça başımı sallayarak elimle içeriyi işaret ettim. "İçeri gir."
Klaus gevşek bir adım atarak kapı sınırını geçtiğinde gözlerim kapanacak gibi hissettim.
Birkaç adım atarak salona vardığında mesafeli bir şekilde yanına yürüdüm.
"Kahve ister misin?" dedim gözlerimi ısrarla onunla buluşturmayarak.
"Olur." dediğinde yerimden kıpırdamadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LİSYANTUS
Fanfic"Başkalarıyla göremeyeceğimi bildiğin renkleri gösterdin bana." "Sen de başkasıyla konuşamayacağım gizli bir dil öğrettin." *** Lisyantus: Teşekkürün ve saygının sembolü olarak görülen bir çiçektir. *** 1#klausmikaelson - 17.08.2023 1#elijahmikaels...
