ნიკა:აი, კიდევ ერთი კლიენტი.ისე, თქვენ ორნი ერთ ქალს რომ აბამთ, ძმებივით ხართ და არ ტეხავს?.
აკაკი:რა თქავა ამან? ვაფშე რა უდნა აქ? გაეთრიე აქედან, სანამ კარგ ხასიათზე ვარ.
ნიკა:კი წავალთ ხო. წამო ანა მივდივართ.
ხელი დამავლო.
მე:გამიშვი შე გადარეულო, რა მიწიე ეგეთი? წადი მომშორდი.
ნიკა:არა და ვსო, რა მომერევი?
აკაკი:მოსცილდი, სანამ წყნარად ვარ.
მისკენ შებრუნდა და მეც იქითკენ დამქაჩა. მთელი ძალით ზედ მაწვებოდა, ისე იყო მთვრალი, ფეხზეც ვერ იდგა.ხელი ჩემზე ჰქონდა გადახვეული და გიჟურად იცინოდა.
ნიკა:არ მინდა და ვსო.
ლევანი:შენ სიკვდილი გინდა?
ნიკა:მე ეგეც არ მინდა.
აკაკი:ეხლა, ეგ ხელი მოაცილე, ნუ მაგიჟებ.
ნიკა:რა იყო, ხელს მეორედ მომამტვრევ?
აკაკი:თუ საჭირო იქნება, მეასედაც.
მე:რა? რას ნიშნავს, ხელ მეორედ მოამტვრევ? აკაკი!რას ნიშნავს ეს სიტყვები?!
აკაკი:ანიკო აგიხსნი, მართლა.
მე:არ ვითხოვ ახსნას, ნატა მოიყვანე ლევან, როცა დრო იქნება.მე მივდივარ.
ნიკა:გაიქეცი, გაიქეცი ლამაზო..
აკაკი ამეკიდა უკან.ფეხით მივდიოდი, ძალიან ვიყავი გაბრაზებული. ის მიყვიროდა.მერე ტაქსი დავიჭირე და ჩავჯექი.ამ ტაქსს, სულ რამოდენიმე წუთის შემდეგ წინ მანქანა გადაგვდგა.აკაკიმ გააღო კარი.
აკაკი:ანა, გადმოდი მანქანიდან.
მე:არსადაც არ გადმოვალ, დაძარით მანქანა.
აკაკი:ანა, აღარ გავიმეორებ მეორედ, გადმოდი მანქანიდან.
მე:ჰოდა, ნუ გაიმეორებ.
აკაკი:ოხ, შენ რა ჯიუტი თხა ხარ ანიკო, რა.მოდი ვილაპარაკოთ, გადმოდი მანქანიდან.
YOU ARE READING
წითლის ეპოქა
Adventureაქვითინებული გოგონა ყვირილით ხსნის ხის კარს და სახლში შედის. ნატა:ვაჩე!ვაჩეე! ბებო!ნატო დეიდა!სად ხართ,დაყრუვდით ყველა?! ყველანი მალე იკრიბებიან და გაოცებულები უყურებენ,ატირებულ გაწეწილ გოგოს. ვაჩე:რა მოხდა ნატა,თქვი, რა გჭირს?! ნატა:ანა,ან...
