მე: მადლობა ყველას მაგრამ ასე ადრე რატომ მაღვიძებთ, ჯერ ექვსი საათია.
დედა:რატომ და, უნდა გაემზადო დე, დღეს ძაან ლამაზი უნდა იყო.
მე:კაი რა დედა, რა საჭიროა. რა გამოპრანჭვა?.
ბები:საჭიროა ანა, საჭირო. უკევ დიდი გოგო ხარ, ცოტა ხომ უნდა გაიპრანჭო, დღეს მაინც არა?!
შეხედე ნატას.
თვალები ავატრიალე.
მე:ხო კარგი, რას მიპირებთ?.
დედა:ისეთი არაფერი. თმას დაგსიწორებ და ლამაზად გაგიკეთებ.
ასეც მოვიქეცით, ჩემი ბუზღუნის მიუხედავად.დედამ ახალი კაბა მაჩუქა, ბებომ შარფი, ვაჩემ სამჯური.ჰოდა ამკონეს.ცისფერი, მთლიანი, მუხლს ოდნავ ზემოთ კაბა მეცვა.ტანზე კარგად გამოყვანილი. თმაც ლამაზად გამიკეთა დედამ და ჩემი ძმის ნაჩუქრი სამაჯურიც მიხდებოდა.წასვლამდე დედამ, ახალი, თეთრი შარფი მომახვია ყელზე და კმაყოფიმა დამიქნია ხელი. გარეთ გავედი, ნატამ რომ დამინახა გაგიჟდა. რა ლამაზი ხარო.თვითონ, ძაან ლამაზი საყურეები მაჩუქა და ისიც გავიკეთე.მოკლედ, დღეს კარგად გამოვიყურები.კლასელებმა მომილოცეს და შემაქეს, რა ლამაზი ხარო.მასწავლებლებამც.ჩვენმა ბიჭებმა ყვავილებიც კი მომიტანეს, ძაან ლამაზი, თეთრი, მინდვრის ყვავილები.ნატამ აიტეხა თმაში უნდა ჩაგიწნაო.დასვენებაზე, ყველა მე განმიხილავდა.ეს რა გოგო გვაყავსო, მე კი ვბრაზდებოდი, მომეშვით თქო.
დალი:ანა, დღეს კოტაშვილები მოვლენ?
მე:მე რატომ მეკითხები?მოსვლას აპირებენ? არ ვიცოდი.
დალი:არა, ანუ შენ და ნატა ხომ მეგობრობთ მაგათთან, ვიფიქრე მოვიდოდნენ მოსალოცად.
მე: არა, არა. საიდან მოიტანე?! უბრალოდ, რამოდენიმეჯერ ვისაუბრეთ, მეტი არაფერი.
მაგრამ ჩემი მტკიცება არაფერია თქო, სრულიად გაბათილდა. ბოლო გაკვეთილის შემდეგ, სპორტ დარბაზიდან რომ გამოვედით და წინ, შავი მანქანით, აკაკი ამესვეტა.უზარმაზარი წითელი ვარდების თაიგულით, იმხელა იყო ეს ბუკეტი, რომ თვითონ წესიერად არც ჩანდა.პირი დავაღე,რომ დამინახა, მაშინვე ჩემსკენ წამოვიდა და ხელებში მომაჩეჩა ეს ბუკეტი.იმსიმძიმე იყო.
YOU ARE READING
წითლის ეპოქა
Aventuraაქვითინებული გოგონა ყვირილით ხსნის ხის კარს და სახლში შედის. ნატა:ვაჩე!ვაჩეე! ბებო!ნატო დეიდა!სად ხართ,დაყრუვდით ყველა?! ყველანი მალე იკრიბებიან და გაოცებულები უყურებენ,ატირებულ გაწეწილ გოგოს. ვაჩე:რა მოხდა ნატა,თქვი, რა გჭირს?! ნატა:ანა,ან...
