ავტორი
ისინი ერთმანეთის პირისპირ იდგნენ.ორივე მამაკაცს თვალები უელავდა, ერთს სიმთვრალისგან, მეორეს კი სიბრაზისგან.მესამე კი ნატალი იმედაძე იყო ძალიან შეშინებული თვალებთ და აკანკალებული შეჰყურებდა მამაკაცებს.მას შემდეგ რაც კოტაშვილი წყობიდან გამოვიდა, ნატაც გამოფხიზლდა და ბიჭს მივარდა.ძალიან სთხოვდა გაეშვა სულხანი, მაგრამ ამაო იყო. ლევანს არაფერი ესმოდა.გოგო ხელებში შეუძვრა და ატირებული კისერზე ჩამოეკიდა.ჩუმად ჩურჩულებდა მის ყელში.
ნატა:ლევან შეეშვი,გთხოვ არ მოკლა.ციხეში ჩაგსვამენ, შენი გვარი ვერ გიშველის. გთხოვ შეეშვი.შენ გარეშე მე რა მეშველება.ნუ მოკლავ რა, შენ ხო მკვლელი არ ხარ არა?
ბიჭიც ცოტა გონზე მოვიდა და ხელები უშვა მელიქიშვლს, რომელიც მაშინვე დედამიწას გაერთხა და ხველება დაეწყო.ნატა ბიჭს მოსცილდა.ძალიან იყო შეშინებული.კანკალებდა და ისტერიულად ტიროდა.ლევანმა ინანა, რომ გოგომ ეს ყოველივე ნახა.ძალიან ინანა.გოგოს მოხვია ხელები და გულში ჩაიკრა.ისიც მოეხვია და მის ყელში განაგრძნო ქვითინი.ოდნავ მოსცილდა და ტირილისგან აწითლებული თვალები აანათა კოტაშვილს.
ლევანი:ნატა შემომხედე.ნუ გეშინია, ყველაფერი დამთავრდა,ყველაფერი კარგადაა მე შენთან ვარ.არაფერი მოხდება დამშვიდდი.
ნატა:არ მოკლა ლევან, გთხოვ არ მოკლა.
ლევანი:ნატალი შემოხედე.მორჩა კაი, შენთან ვარ. დამთავრდა, დამშვიდდი, ნუღარ გეშინია.მოდი ჩემთან.
დიდხანს ეხუტებოდნენ ერთმანეთს.ნატა ცოტა მოგონდა, ლევანიც დამშვიდდი და საღ აზრს დაუბრუნდი.
ნატა:ამას რა ვუყოთ?
ლევანი:დაეძინა ამ ს**ს.არვიცი ამის გაშვება არ შეიძლება.
ნატა:მოდი "მილიციას" გამოვუძახოთ.
ლევანი:კარგი ასე ვქნათ.წამოდი სახლში შევიდეთ.
YOU ARE READING
წითლის ეპოქა
Aventuraაქვითინებული გოგონა ყვირილით ხსნის ხის კარს და სახლში შედის. ნატა:ვაჩე!ვაჩეე! ბებო!ნატო დეიდა!სად ხართ,დაყრუვდით ყველა?! ყველანი მალე იკრიბებიან და გაოცებულები უყურებენ,ატირებულ გაწეწილ გოგოს. ვაჩე:რა მოხდა ნატა,თქვი, რა გჭირს?! ნატა:ანა,ან...
