Hiçbir şeyi bitirmeyen aksine başlatan sonlar vardır. Bu sonları görebilenler ise Kanatlı Gece'yi yaşamış kişilerdir. Çünkü bu gece son ile başlar. Biz bu gecelerde yıllar geçirdik. Peki sizin Kanatlı Gece'yi yaşamaya cesaretiniz var mı?
(Not: Bu k...
Selamlarrr <3 <3 <3 Nasılsınızz☺️☺️☺️ Umarım bir önceki bölümden sonra "BU KADAR YAPMAZSIN BE" deyip bırakmamışsınızdır çünkü Ben daha yeni başlıyorum 😈😈😈😇😇😇
Sizi çok tutmadan bölümle baş başa bırakayım☺️☺️☺️ Keyifli okumalaarrr💖💖💖 Yorum ve eleştirilerinizi bekliyorummm💝💝💝
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~ İLK KANATLI GECE - 3. Kısım~
Uzun süren sessizliği bozma vaktinin geldiğini düşündüğünde şöyle dedi: - Sohbetine de doyum olmuyor abi. Hayır, hiçbir şey demiyorsan bile insan bir hoşgeldin der, değil mi? O kadar yol teptim, yüzüme bile bakmıyorsun. Kenan gözünü tavandan ayırıp misafirine baktı. Az sonra "En fazla bunu yapabilirim" der gibi tekrar tavanı izlemeye başladı. Misafiri küçük bir kahkaha attı ve konuşmaya devam etti: - Valla iyi ben de. İşte, bu gün geldim Tekirdağ'dan. Zordu biraz ama atlattık. Senin yokluğun tabi ki durumu daha da zorlaştırdı. Yani gözümüz seni baya baya aradı. Ama olsun, seninle gideceğimiz günler de gelecek, umarım. Kenan Abi de benimle geldi. O da seni görmek istiyor ama sen ister misin bilemediği için şimdilik gelmedi. Selamı var. Evde tekrar bir sessizlik oldu. Misafir, Kenan'ı konuşturmaya çalıştığı için zaman zaman susup ondan bir tepki bekliyordu. Ağzından tek bir kelime duymak bile onun için bir başarı olacaktı ama bu o kadar kolay görünmüyordu. Kenan tepkisizdi ve onun sessizliği çok can acıtıyordu. Bu çığlıklar kulak tırmalıyordu. Biraz sonra misafirin çabası devam etti: - Bakkal, Erdem Abi, bu sabah şeyi görmüş. Sanırım hâlâ buralardaymış. Henüz gitmemiş. Belki eli darda belki de... Hâlâ onu burada tutan... Bir şey veya... Biri var? Sessizlik. Ama bu kez etkili bir sessizlik. Kenan yutkundu ve ağzından titreyen bir nefes verdi. Yüzünü tekrar misafirine çevirdi. Gözleri dolmuştu. Dudaklarını araladı ve fısıltıvari sesiyle "İmkansız." dedi. Kenan bir cümle kurdu! Tek kelimelik de olsa günler hatta haftalar sonra dudaklarının arasından anlamlı bir fısıltı çıkmıştı! Bu misafiri için bir yandan hâlâ umut olduğu anlamına gelse de bir yandan hüznünü artırmıştı. Çünkü bu fısıltı yaşam dolu bir kelime vadetmiyordu. İmkansız demişti Kenan. Beni tekrar kabullenmesi, düşünmesi, önemsemesi ve en çok da affetmesi imkansız; ben daha kendimi affedemezken ondan bunu beklemem imkansız. ~~~~~~
