EL MÂRİD ÂZÂB-Î CÂÂN

24.bölüm-İHTİYAÇ

Atakanla birlikte otobüs durağına gelmiştik. Atakan elinde şemsiye ile yola bakıyordu ben ise etrafıma bakınıyordum dışarıda hiç kimse yoktu. Yağmur çok şiddetli yağıyordu, kaldırımlar yağmur suyuyla dolup taşmıştı Atakan bana doğru dönüp konuşmayı başlattı.

Atakan: o çocuk kimdi? yani sevgilin gibi davranıyordu

*Önemli biri değil sadece, Bizim sınıfta olduğu için kendini bir şey sanıyor o kadar

Atakan: hahahahah komik kızsın, adın ne

*Ahsen

Atakan: isminin anlamı gibisin gerçekten

*Teşekkürler

Atakan: hadi otobüs geldi

Konuşmayı bölen otobüs'e birlikte bindik. Arka koltuğa ilerliyordum ki Atakan kolumdan tutup ön taraflarda bir koltuğa otutdurdu. Yüzüme bakıp gülümsemeye başladı, gülümseyince çok daha yakışıklı oluyordu.

Atakan: noldu?

*Neden buraya oturduk? Arka koltuklarda boştu

Atakan: ön koltuklar da oturmak daha güzel, öyle değil mi?

*Arka koltuğu tercih ederim

Atakan burası daha iyi, bence yaşlılar atkafa oturur bence, arkada oturunca kendimi yaşlı hissediyorum, peki senin yaşın kaç?

*18 senin

Atakan: 19 senden bir yaş büyüğüm, hoşuma gitti

*Benden bir yaş yaşlı olmak hoşuna mı gitti?

Atakan: evet hoşuma gitti. Ee hangi durakta ineceksin

*Benimle mi geleceksin?

Atakan: evet şemsiyen yok ıslanıp hasta olursun, şemsiyeyi sana versem bu sefer ben ıslanırım

*Hayır, teşekkürler benimle gelmene gerek yok

Atakan: çok geç ineceğim durağı geçtik bile

Atakan, hoş, tatlı, yardım sever biriydi. Sohbetimiz bittikten sonra cam'dan dışarı bakmaya başladım. Kapalı bulutlar yüzünden hava, kararmıştı. Saat 5'ti ama havaya bakınca 7-8 gibi görünüyordu. Karanlık hava da güzel görünen tek şey yağmur sularıydı, ve yağmur suyuna eşlik eden gök gürültülüsü, mükemmel bir atmosfer ortaya çıkarıyordu. Şuan tek ihtiyacım, yanlız kimsenin beni bulamayacağı bir yere gidip yağmurun altında saatlerce ağlamak olabilirdi. Aslında bunu yapabilirim. Evime çokta uzak olmayan bir orman var oraya gidebilirdim yanlız kalıp kafamı toplamak istiyorum. Tek ihtiyacım bu.

*Ben burada iniyorum

Atakan: tamam birlikte inelim

*Gerek yok. Teşekkürler

Atakan: hadi inelim