EL MÂRİD ÂZÂB-Î CÂÂN

23.bölüm- ATAKAN

(Yusuf'un anlatımıyla)

Sınıf'a girdim hemen köşede oturan ahsen'i gördüm dün olanların telafisi için onunla konuşmam gerekiyordu, hemen sırasına doğru yürüdüm. Tam yaklaşmıştım ki Can denen orospu çocuğu her zaman ki gibi benden önce davranıp yanına oturdu. Bana bakıp sırıtıyordu şuan onu dövmememin tek sebebi okul idaresi bu konularda katı bir okuldu. Yanına oturduğunda Ahsen hiç bir tepki vermemişti, neden versin ki oda istiyordu yanında olmasını. ders çok sıkıcı geçmişti. Sonunda öğle arasına girmiştik, Ahsen'e doğru döndüm ve yanına gitmeye karar verdim ona yaklaştığım sırada can oturduğu yerden kalktı

-çekil önümden

Can: uyuyor sonra ne diyeceksen söylersin şimdi rahatsız etme

-bu seni ilgilendirmez

Can: uyuyor şuan, onu artık rahatsız etme

-sence burda onu senden başka rahatsız eden biri var mı?

Can: kendisi söyledi, onu rahatsız ettiğini artık seninle konuşmak istemediğini, ne oldu kavga mı ettiniz?

- buna inanacağımı sanacak kadar aptal olamazsın değil mi?

Can: ister inan ister inanma sen bilirsin ama inanır ve ondan uzak durursan, gurursuz ve yüzsüz gibi davranmaktan vazgeçersin, inanamazsan sadece kendini avutur bencil bir piç olursun, sen bilirsin

- her neyse siktir et

Yemekhaneye doğru yürümeye başladım. Ahsen gerçekten benden bu kadar nefret mi ediyor? bunları neden can'a anlatı? Aralarında bir şey olmadığını söylemişti. Onunla son bir kere konuşacağım özür dileyip, bir daha asla karşısına çıkmayacağım. Hemen sınıfa geri çıktım ama Ahsen ve can ortalıkta yoklardı koridora çıktığımda, Ahsen'i gördüm üst katta çatıya doğru çıkıyordu arkasından gidecektim ki esila denen kız hemen yanıma gelip konuşmaya başladı.

Esila: yemeğe gelmiyor musun? birlikte yeriz diye düşünüyordum?

- Aa... geleceğim ama sen git bekleme beni

Esila: sorun değil beklerim, birlikte gideriz

- Aslında iştahım yok sen git ye sana afiyet olsun

Esila: yaa üzüldüm ama peki başka bir gün yeriz

- Aynen neyse görüşürüz derste

Esila: tamam bay bay

Arkamı döndüğümde ahsen çoktan gitmişti hemen çatıya doğru çıktım çatının kapısını yarı açık bir şekilde gördüm tam gidiyordum ki can'ı melisa' nın yanında gördüm. Resmen dejavu olmuştum. Can eliyle ahsen'i yağmurdan koruyordu ve birbirlerine bakıyorlardı. Daha fazla izleyemem artık ahsen'den uzak durmak zorundayım can'la daha mutlu görünüyor. Aşağıya sınıfa doğru yürümeye başladım.

(Ahsen'nin anlatımıyla

Dakikar boyunca birbirimize bakmıştık artık bir şeyler söylemenin zamanı gelmişti bence