{Yazardan}
Ateş milanın bir şey demesine izin vermeden üstüne çıktı. Evet tekrardan başlıyordular. Taki milanın ateşi durdurana kadar ateş gözlerini miladan alamıyordu.
Mila: ateş dur.
Ateş: niye? Sen benimle oyun mu oynuyorsun?
Mila: hayır ateş biri geliyo. Sesler daha da yaklaşıyor baksana.
Ateş: üstünü giy mila.(sakin bir ses tonuyla söylemişti ama mila onu aldırmamış gibi duruyordu) sen ceza mı istiyorsun?! Üstünü giy!
Mila: ateş.
{Yazardan}
Ateş dahada sinirlenmişti. Kalkıp üstünü giymişti ve milaya sert sert bakıyordu. Mila da ateşe. Odaya biri girmeye çalışırken ateş kapıyı tutar. Mila ise üstünü kapatmaya çalışır. (Bunu önceden düşünecektin)
Ateş: girme ben çıkıyorum.
Savaş: tamam kardeşim bekliyorum.
Ateş: tamam.
{Yazardan}
Ateş hala çok sinirliydi. Çünkü o kapıyı tutmasaydı milanın bütün vücudu ortaya çıkacaktı. Ateş ise bunun olmasını istemezdi. Şimdi ise milaya daha ağır bir ceza verecekti. Milanın yanına gidip ayağa kaldırır. Mila ne kadar " Ateş nereye" desede, bağırsada çağırsada ateşin umrunda değildi. Çünkü ateş milanın hiç bir yerini göstermesini sevmiyordu. Milayı zorla giyindirip dışarı çıkar. Savaş hala kapının önümdeydi.
Savaş: ateş!
Ateş: NE VAR SAVAŞ NE VAR YİNE NE OLDU?!
Savaş: bana niye kızıyorsun. Sanki ben getirdim arkadaşını eve kadar.
Ateş: KIM NE NASIL EVE GETIRDI NE DEMEK OLUYO BU!? SAVAŞ DELIRTMEDE ADAM AKILLI SÖYLE ŞU BOKU!!
Savaş: şey barış milanın arkadaşı lenanın ağzında gezerken onu eve getirmiş ve herkes biliyo. Barış ta bile bile yapmış. Lena gelmiş.
Ateş: lan barış lan barış siktim belanı!
Savaş: ne yapcan?
Ateş: yürü!
Mila: ama len-
Ateş: kes sesini!
Mila: a-ama
Ateş: lena nerde şuan?
Savaş: yukarıda.
Ateş: tamam.
{Yazardan}
Ateş sinirliydi. Milayıda alıp yukarı çıkar. Lena koltukta oturuyordu. Mila zar zor yürümesine rağmen Ateş Milayı sürüklüyordu. Lena Milayı görünce ayağa kalkıp ona doğru yürür ama Ateş izin vermez yaklaşmasına.
Lena: siz kim oluyorsunuzda benim arkadaşımı zorla alıkoyuyorsunuz?
Ateş: mert kes şunun sesini.
Lena: ne demek kes şunun sesini? Bana bak bu kızın babasını sen tanıyorsun dimi.
Ateş: gayet iyi tanıyorum.
Lena: tanısaydın bu kızı burda tutmazdın.
Ateş: bana bak seni ilk ve son kez uyarıcam. Ben bu kızın babasını tanıyorum. Eminim ki bu kızın babası da beni tanıyordur ve benim elimden bu kızı alamiycanı biliyordur. Hatta bile bile benim evime baskın yapmaya geldi. Siz beni salak mı sandınız? Ordan salak gibi mi gözüküyorum? Bence hayır. Emin ol sende beni tanısaydın buraya kadar gelmezdin. Hadi tanıyorsun diyelim buraya geldiysen sonuçlarına katlanacaksın. Sana uyarım ya bu kızın babasını arayıp gelmeyin burda kimse yok diyeceksin. Yada sende onlarla birlikte ölüceksin.
Lena: a-ama sen nerden biliyorsun geleceklerini?
Ateş: ben salak değilim ben her şeyi biliyorum. Emin ol senin buraya gelmen bile beni şaşırtmadı. Çünkü mal bir arkadaşım olduğunu biliyorum. Ayrıca bilmiyodum tahmin ettim. Niye bir insan korunaksız bir şekilde bu kadar mafyanın içine arkadaşını kurtarmak için gelsin. Yani siz de bu deliliği görüyorum ama sen biraz daha akıllısın.
Lena: yapmiycam gelmek üzereler o zaman görürsün sen böyle konuşmayı.
Ateş: peki gelsinler bakalım kim görüyo.
{Yazardan}
Lena korkmaya başlamıştı. Mila ona kaş göz yaparak gelmesinler demeye çalışıyordu ama lena onu görmezden geliyordu. Yarım saatin sonunda polisler kapıya dayanmıştı. Adamların hepsi sıraya dizilmiş evin içinde bekliyordu. Hizmetçi kapıyı açtığında milanın babası içeri girdi. Arkasından bir kaç polis daha girdi. Ateş ayağa kalktığında turgay beyin arkasından Savcı Burak Aktaş çıkar. Ateş Burak beyin yanına ilerler.
