MAFYANIN ELİNDE

7.Bölüm (Burdan Kaçış Yok)

Herkes eve dönmüştür. Yalçın ve Efe kızların kaldığı odaya giderler ve bir de görürlerki kızların ikiside yok. Odaki cam kilidi bozulmuş ve ardına kadar açılmış şekilde duruyordur.

Efe sinirle Yalçın'ın yanına gider
"Biz arka bahçeye de adam koymamış mıydık nasıl kaçarlar kimseye görünmeden."

" Ön kapıdaki adamları arka bahçeye koyduk ön kapı boş ordan gitmişlerdir.

"Ordan gittilerse büyük ihtimalle orman tarafına gitmişlerdir o tarafa çıkan yol daha düz çünkü."

Yalçın:
- E yürü o zaman daha ne bekliyoruz adamlara da söyle diğer yollara baksınlar.

Efe ve Yalçın orman yoluna doğru giderler .

Naz:
- Leyla ağaçların arasından bi ses mi geliyor?

Leyla:
- Kalk kalk buldular herhalde bizi şu çalılık alana gidelim.

Naz ve Leyla çalılık alana giderler ve saklanırlar ama kaçarken Efe ve Yalçın onları görmüştür ve sessizce yanlarına giderler.

Yalçın:
- Evet bir kaçış hikâyesini daha sonlardırdığımıza göre artık eve dönüp ceza faslına geçelim.

Leyla:
- Ne, ne cezası ne evi hiçbir yere gelmiyoruz biz.

Yalçın:
- En son böyle inat ettiğinde ne olduğunu hatırlıyorsun değil mi o yüzden ya şimdi kendin gelirsin arabaya ya da ben götürmesini bilirim.

Naz:
- Ne sanıyorsun sen kendini gelmiyoruz diyoruz algılama sorunlarınız mı var?

Efe:
- Bana bak senin sesin çok çıkıyor ya o sesinin ayarına dikkat edip paşa paşa binersiniz o arabaya ya da burda inat ettiğiniz her dakika için ayrı ceza alırsınız gittiğimizde.

Leyla ve Naz'dan ses çıkmaz.

Yalçın:
- Bi de düşünüyorlar senin keyfini bekliyemem ben .

Der ve Leyla'yı kucağına alır.

Leyla:
- Napıyorsun ya bırak beni

Yalçın:
- Dedim sana gelmezsen götürmesini bilirim diye kendin kaşındın.

Leyla:
- Tamam gelicem kendim bırak.

Yalçın:
- Bir daha inatlaşcak mısın?

Leyla:
- hayır

Yalçın:
- Söz ver

Leyla:
- Hayır dedim ya daha ne istiyorsun.

Yalçın:
- Söz verdiğini duymak istiyorum söyle

Leyla:
- (kısık sesle) söz

Yalçın:
- Duyamıyorum bağır biraz

Leyla:
- SÖZ İNATLAŞMIYCAM oldu mu?

Yalçın sırıtarak Leyla'yı yere bırakır.

Efe:
- Yürüyün hadi gidiyoruz gece oldu nerdeyse.

Hepsi eve gelir ve dördü birlikte Efe'nin odasına geçerler.

Yalçın:
- Evet kaçaklar sıra geldi cezanıza.

Naz:
- Düzgün konuş.

Efe:
- Kes sesini hem suçlusun hem güçlü.

Naz:
- Pardon bunu sen mi söylüyorsun? Hem özgürlüğümüzü elimizden alın hem işe göndermeyin hem bahçeye çıktığımızda bile azarlayın ondan sonra biz suçlu olalım, oh ne güzel.

Efe:
- Devam et dök içini cezanda giderek güzelleşiyor merak etme.

Naz:
- Dökücem tabi sustur susturabiliyorsan yapmadığınız şey kalmadı zaten cezayla mı korkutacaksın beni?

Efe:
- Korkup korkmamak sana kalmış ama senin yerinde olsaydım büyük konuşmazdım.

Naz:
- İstesen de olamazsın zaten benim yerimde senin kadar zalim ve nankör bi insan daha görmedim ben ömrümde.

Efe:
- Naz kapa çeneni .

Naz:
- Susmuyorum napcaksın ceza mı vereceksin?

Efe, Naz'a eter koklatıp bayıltır.

Leyla:
- Napıyorsun sen ya?

Efe:
- bişey yok bayıldı sadece uyanır bı süre sonra

Leyla:
- Vaov ciddi misin sen tamam o zaman ya sorun yok gel bi daha bayılt, arkadaşım siz şaka mısınız manyak mısınız bu ne genişlik ya.

Yalçın:
- Bana bak sende arkadaşın gibi olmak istemiyorsan sesini kes. Sıra senin cezana geldi sabaha kadar bodrum katında kalacaksın.

Leyla:
- Kalırım ne olabilir ki en fazla.

Yalçın:
- Karanlık ve kan lekeleriyle dolu bı odada sabaha kadar kalabilecek kadar cesurum diyorsun yani.

Leyla:
- Karanlık derken ne derece bi karanlık.

Yalçın:
- Bildiğin zifiri karanlık göz gözü görmüyor.

Leyla:
- Hahaha şaka yapıyorsun değil mi?

Yalçın:
- Ordan bakınca şaka yapıyor gibi mi duruyorum?

Leyla:
- Bak lütfen başka bı ceza ver ne biliyim fareli yılanlı bir odaya koy ama lütfen karanlıkta bırakma lütfen.

Yalçın:
- Koskoca kızsın karanlıktan mı korkuyorsun iyi oldu bunu öğrendiğim yürü hadi.

Leyla:
- Yalçın yalvarırım lütfen oraya götürme söz bir daha kaçmaya çalışmam lütfen.

Yalçın:
- Hayır dedim yürü biraz kal ordada aklın başına gelsin.

Leyla:
- Hayır istemiyorum sürüklesende gitmiycem.

Yalçın:
- İş yine bana kaldı o zaman.

Yalçın Leyla'yı kolundan tutar ve götürür.

Leyla:
- Yalçın bırak beni lütfen Efe bişey söyle lütfen yardım edin ya Naz uyaann.

Bodrum katına inerler ve Yalçın Leyla'yı oraya bırakıp hızlıca kapıyı kilitler. Leyla kapıyı yumruklar bağırır çağırır ama nafile Yalçın onu orda bırakıp gider.
Aradan zaman geçer Naz kendine gelir ve hemen Leyla'yı sorar. Efe de bodrum katında olduğunu söyler.

Naz:
- Ya siz naptınız bu kızı öldürseniz daha iyiydi ,şu an ne haldedir sen biliyor musun?

Efe:
- Ne abarttınız ya alt tarafı biraz karanlık.

Naz:
- Onun için öyle değil ama o kızın travması var. Lise ye giderken pisliğin teki saatlerce karanlık bir odaya kapatıp zorla kurtlu şeyler yedirip üstünü hayvan pislikleriyle kaplamıştı polisler zar zor bulmuşlardır yerini. Git çıkar onu nolur.

Efe:
- Tamam sen kal burda ben halledicem .

Efe, Yalçın'ın yanına gidip olanları anlatır ikisi hemen aşağı gidip kapıyı açarlar ama Leyla kriz geçiriyordur . Eline geçen her şeyi fırlatıp, bağırıp çağırıyor ve kimseyi yanına yanaştırmıyordur.

Yalçın :
- Leyla sakin ol bişey yapmiycam.

Leyla (bağırarak):
- Git yaklaşma bana getirme o şeyleri benim yanıma git Metin.

Yalçın:
- Leyla Metin değilim ben gel hadi seni çıkarmaya geldim korkma.

Efe:
- Yalçın bu böyle olmayacak bayıltsak mı?

Yalçın:
- Hayır olmaz sen Naz'ı getir belki onu görünce rahatlar.

Efe gidip Naz'ı getirir.

Naz:
- Leyla bak ben geldim geçti artık Metin yok burda sadece ben varım kimse zarar veremez sana gel dışarı çıkalım otur sakinleş biraz hadi bırak o elindeki taşları lütfen.

Leyla:
- Hayır çıkamam bulur o beni daha kötü yapar.

Naz:
- Yapamaz yok o burda onlar eskide kaldı Metin hapiste sen atlattın bunları yine atlatırsın sakin ol gel yanıma.

Leyla yavaş yavaş Naz'ın yanına gelir ve orda bayılır.