MAFYANIN ELİNDE

14. Bölüm (İlk kıvılcım)

1 Hafta sonra....

Defne'den

Sabah uyandım yine aynı yerdeydim. Her sabah bunların bir rüya olması ümidiyle uyanıyorum ama maalesef hepsi gerçekti . İki hafta oldu ne okula gidebiliryorum ne dışarı çıkıp hava alabiliyorum ne de telefonuma bakabiliyorum . Sadece 5 dakikalığına Fındık'a bakmak için arka bahçeye gidebiliryorum.Naz, Leyla ve Aylin olmasaydı bu evde kafayı yerdim kesinlikle.

Banyoya gidip elimi yüzünü yıkadım Aylin'in verdikleriyle üstümü değiştirdim . Odaya girdim Demir uyanmıştı. Beni görünce ayağa kalktı ve kapıya yöneldi kahvaltıya inecektik . Arkasından bende çıktım ve aşağı inip masaya oturduk herkes tamdı Aylinler hariç . Kahvaltı ettik yukarı odaya tek başıma çıkmam yasak olduğu için salona geçicektim ki Yalçın'ın seslenmesiyle durdum " salona geçme çıkıcaz birazdan iki dakika daha otur". Çıkıcaz mı demişti o ne çıkması.
"Nereye?" diye sordum şaşkınlıkla.
"Okula gidiceksin ya Defne "
Ağzım açık kalmıştı benim böyle bişeyden şuan haberim oluyordu.
"Aaa ben söylemeyi sana unuttum dün benden önce uyumuştun" dedi Demir araya girerek.

Aşırı derecede mutlu olmuştum. İstemsiz bir gülümseme oluşmuştu yüzümde. Hemen masaya oturdum ve diğerlerinin kahvaltılarını bitirmelerini bekledim.

Herkes kahvaltısını bitirdi. Naz ve Leyla, Efe ve Yalçın'la gitti. Şirkete geçerken onları hasteneye bırakacaklardı arkalarından başka bir arabayla da iki üç adamları gitti. Bende Demir'le bir arabaya bindim ve yola çıktık. Bizim arkamızda da yine iki adamın olduğu başka bir araba vardı. Demir bana döndü "okuldan dışarı çıkmıyorsun adamların yanından ayrılmıyorsun , kimseye birşey anlatma fazla kimseylede konuşma."
" Oldu efendim başka emrin var mıydı bide tasma ver istersen adamlarının eline daha kolay olur beni yönetmeleri. Ben adam falan istemiyorum yanımda."

Demir arabayı durdurdu"O zaman gidemezsin. " dedi ve yoldan döndü.

"Off tamam ama çok yakınımda dolaşmasınlar ama uzaktan izlesinler izleyeceklerse"

Demir bana baktı ve geri önüne döndü hala dönüş yolundan sapmamıştı. "Demir tamam yapıcam dediklerini geri döner misin lütfen "

Demir güldü ve az ilerdeki kavşaktan dönüp okula doğru sürdü arabayı.

Okula geldik arabadan indik Demir adamlarını tembihledi"Bir an bile gözünüzü ayırmıyorsunuz anlaşıldı mı?" Adamlar başlarıyla onayladılar
Demir bana döndü"çıkışta bir yere ayrılma kütüphane de ya da okulun içindeki başka kalabalık bir yerde bekle"
"Tamam ama neden sürekli kalabalık ortamlarda olmam için tembihliyosun tek kalınca n'olacak?"
"Sorgulama Defne dediğimi yap"

Okuldan içeri girdim adamlarda ise sahte öğrenci kartı vardı bu yüzden içeri rahatça girebildiler. Arkamdan geliyorlardı ama arada bir kaç adım mesafe vardı . Kendi fakülteme geçerken Betül'ün seslenmesiyle durdum. Betül benden bir yaş büyüktü ve psikolojik danışmanlık okuyordu.

"Defne hanım siz buralara gelir miydiniz?"
Sesini duymamla arkamı döndüm ve sarıldım özlemiştim onu. İyi bir dosttu iyi günümde de kötü günümde de yanımdaydı ve eğlenceli biriydi.
"Nerdesin bir haftadır yoksun telefonuna ulaşılamıyor evine gittim orda da yoksun"

"Anlatıcam ama şimdi değil burda değil."

"Defne iyi misin sen sesin titriyor yine "

"İyiyim merak etme, içeri gidelim hadi soğuk hava zaten"

"Tamam gel bir kahve içelim kantinde"

"Olur gidelim"

Betül ile kantine gittik arkama baktım adamlarda geliyordu. Bunlar her gün böyle peşimde dolandırsa ben kafayı yerim. Bir an önce bir çözüm bulmam lazım bu duruma. Boş bir masaya geçtik Betül kahveleri alıp geldi adamlar çaprazımızdaki masadaydı o yüzden Betül'e ne olduğunu şuan anlatamazdım çünkü duyup patronlarına yetiştirebilirlerdi söylediklerimi. Betül kaşlarını çatarak bana baktı"Defne bana yalan mı söylüyorsun ?"
"Ne konuda " dedim kekeleyerek.
"İyi olduğun konusunda konuşurken sesin titriyor, dalıp dalıp gidiyorsun."
"İyiyim ben bişey yok "
"Heh şimdide gözlerini kaçırmaya başladın niye bana yalan söylüyorsun kaç yıllık arkadaşınım ben senin birlikte büyüdük sesinin tonundan anlarım ben sende bişey olup olmadığını "