Marriage For Money - Taekook

9 - Akşam Yemeği

Herkese annyeong! Naber? Ben aynı fic falan.

Bu sıralar bir çok fic yayınladım. Müsait olursanız bir göz atmanızı isterimm.

Bölüm hakkında konuşursak...

BU BÖLÜMĞ YAZARKEN İLK ÇOK İSTEKSİZDİM FAKAT BİR ANDA BIR ŞEYLER OLDU PUM!

İyiyim galiba ama bölğm efsane oldu. Yeme de yanında yat şekli bildiğiniz! Ben yazarken de, okurken de bölüme bayıldım.

Bölümün sonunda bunlar bir yakınlaşıyor bir yakınlaşıyor üff yani!

Diğer bölüm daha yakınlaşacaklar şhht 😼

Abi ama bakın bu bölüm nasıl bu kadar güzel oldu bilmiyorum. 1700 kelime civarı oldu, kısa biraz ama efsane oldu.

Bölüm için sınır eklesem küfür yer miyim :(

Hadi siz 7 oy ve 130 yorum atın, ben size 3k kelimelik bölüm vereyim ne dersiniz 😼

Ben okeyim sizde okeyseniz...

DURUN ÇOK ÖNEMLİ BİR ŞEY DİYECEĞİM.

Smut layk badır 😼

Temam şimdi bölüm sizleri bekler baays!

Kafa karışıklığına bir çok şey neden olurdu. Bazen çözemezdik neyin olduğunu fakat cevap hep gözümüzün önünde olurdu.

Kafa karışıklığına bir çok şey sebep olurdu. Benim olayım ise bambaşkadı. Kafa karışıklığıma sebep olan olay değil, bir adamdı. Kafa karışıklılığım Kim Taehyung'du.

O yanımdayken aklımı başımdan toparlayamıyordum ve hep daha da dağılmasına sebep oluyordum. O yanındayken kalbim çok hızlı atıyordu ve bunun hoşlantıdan ibaret olmasından korkuyordum.

Taehyung'u sadece hoşlandığım kişi kalmasını istemiyordum ve bu beni en çok kafamı karıştırıyordu. Hayatımda kalıcı olsun istiyordum. Hep bir nefes uzağımda olsun istiyordum.

Bana yanında olduğunu iki gündür gayet belli etmişti ama bu beni gene de geriyordu. Bir erkeğe duyduğum bu hislere çok yabancıyken, bir o kadar da tanıdıktım.

Düşünceler havuzu beni daha çok içine çekerken "Güzelim?" dedi Taehyung bana doğru. Daldığım şehir mağzarasına doğru gözlerimi kırpıştırdım ve masada Taehyung'a döndüm.

Taehyung beni kırmamış ve beni mükemmel bir restorana getirmişti. Felix'e haberini verdiğimde çok kısa bir süreliğine benle bakışları birleşmişti ve ardından Taehyung'u onaylayıp yanımızdan ayrılmıştı. Bizde hızla dışarı evden çıkmış ve Taehyungla bu güzel mekana gelmiştik.

Mekan zenginliğin fışkırdığı noktadaydı. Her yer krem rengi ve bej rengiydi, yer yer altın döşemeler vardı ve bu çok iyi duruyordu.

"Yemekleri beğenmedin mi güzelim? İstersen başka yere gidebiliriz."

Taehyung'un bana doğru söylediği sözler ile hızla başımı sağa sola salladım. "Hepsi çok güzeldi, teşekkür ederim Taehyung. Ama doydum."

Son cümlemi karnımı ovuşturarak söylediğimde Taehyung'un yüzümde bir gülücük peydahlandı. Elini yukarı kaldırıp çalışanlara yemekleri toplamaları için komut verirken "Sen nasıl istersen, güzelim." dedi derin sesi eşliğinde.

Dudaklarımı utangaç bir gülümseme yer alırken başımı eğdim. Yüzüne bakarken utanıyordum çünkü birinin benim için uğraşması beni heyecanlandırmış, ve de çok mutlu etmişti. Birinin benim mutluluğumu düşünmesi galiba şu hayatta en sevdiğim şeydi ve bu yabancı duyguyu çok sevmiştim.