Marriage For Money - Taekook

19 - Gitme

Herkese merhaba! Naber? Ben aynı fic falan.

Uzun bir aradan sonra görüştük, özlediniz mi bakalım MFM'yi?

Ben çok özledim....

Artık olaylarımız başlıyor. Bir dahaki bölüm tüm her şeyi öğreneceğiz ve her şey Jungkook'un iki dudağı arasında olacak. Eh, sizde cevabını tahmin ediyorsunuzdur :)

VE 7K OLDUK LAN GİT GİDE BÜYÜYORUZ! NE zaman 10k oluruzzz İŞLVKĞAOKVĞA.

Bu arada cidden 7K olduk ve bu çok duygusal. Cidden fice başlarken bu kadar tutacağı aklımın ucundan geçmemişti. Daha 19. bölümdeyiz ve 7K olduk. Umarım yakında 10K oluruzz.

Umarım bölümü beğenirsiniz. Ben sizi daha fazla tutmayayım, haydi bölüme geçelim!

Mutluydum. Çünkü Taehyung yanımdaydı.

Banyodan çıktıktan sonra güzelce kıyafet odasına girdik ve güzelce giyindik. O her zamanki gibi kıyafetini güzel bir beyaz takım elbiseden kullanırken bende onla uyumlu durabilmek için beyaz bir eşofman takımı giydim. Üzerimde beyaz bir oversize tişört vardı. Altımda da beyaz bir eşofman vardı. 

İkimizde bir çift gibi gözüküyorduk.

İçim kıpır kıpırdı. Yemin ediyorum yerimde duramıyordum.

Merdivenlerden inerken son iki basamağı atlayarak indiğimde önümden yürüyen Taehyung bana döndü. Gülümseyerek bana bakarken elini bana uzattığında hiç düşünmeden elini tuttum ve koluna girdim. Taehyung bana şaşkın gözlerle bakarken kıkırdayarak "Şaşırdın mı?" dedim neşeyle, bana şaşkın ama eğlendiğini belli eden bakışlar atarken kocaman gülümsedim. "Alışsan iyi olur."

Ben Taehyung'un koluna girmiş yemek odasına yürürken Taehyung histerik şekilde güldü ve bana yaklaşıp önce dudaklarını burnumun ucuna bastırdı. Dün beni banyodan kovuyordun ama?" dedi alayla, sesinden eğlendiği çok belliydi.

Kaşlarım çatılırken "Ha?" dedim şaşkınlıkla ve sinirli görünmeye çalışarak konuştum. "Pardon da ben senin yüzünden hastayım, nasıl ağladım haberin var mı? Psikolojimin içine ettin bir günde be! Ben senin yüzünden bir günde Save Me bitirdim!"

Taehyung ilk kıkırdasa da sonra derin bir nefes verdi verdi. "Açma o konuları," dedi, sesindeki tını suçluluk duygusu barındırıyordu. "Zaten kendimi suçluyorum tamamen hasta olma sebebini." Kaşlarım daha da çatılırken Taehyung derin bir nefes verdi. "Özür dilerim..."

Gözlerim kocaman açılırken kısa bir sessizlikten sonra onun ciddi olduğunu anladım. Elimle tuttuğum kolunu okşayıp "Saçmalama Taehyung!" dedim, şaşkın bakışları bana döndüğünde fazla labalilik yaptığımı fark edip "Üzgünüm..." diye mırıldandım.

Uzun ve ince parmaklar çenemi kavrayıp başımı kaldırmama neden oldu. Taehyung başımı kaldırmam ile karşımda dikildiğini fark etmem ile adımlamayı durdurmuştuk.

"Üzgün olma sen," dedi ve elmacık kemiğime küçük bir öpücük bıraktı. "Sen asla üzülme." Bu kez yaklaşıp sus çizgime dudaklarını bastırdı ve küçük bir tebessümle geri çekildi. Yüzlerimizi hizalayabilmek için biraz eğildi ve yüzlerimizi hizalayıp yüzünü yüzüme yaklaştırıp burunlarımızı sürttü. "Senin üzülmeni istemiyorum. Sen üzülme diye tüm dünyayı üzerim, yeter ki sen üzülme."

Yüzümde geniş bir gülümseme oluşurken "Sende hep gülümse," dedim neşeyle. "Gülümsemek sana ciddi derecede yakışıyor."

Taehyung'un kaşları yukarı kalktı ve gülümseyerek bana baktı. "Sen ciddisin?" Bu kez kaşları çatılan ben oldum. Bir şey demek istesem de götüm yemediği için "Açım." dedim.