Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her şeyin üzerinden 3 ay geçti. Tam tamına 3 ay. Herkese aramızdaki ilişkiden bahsetmemizden, üstüne bir de destek almamızdan ve grubun geri kalanının ilişkilerini öğrenmemizden, sonra 3 ay.
İşler istediğimizden iyi gittiği kesin. Hyunjin olanları öğrendiğinde, takımına yalan söyleyip, sabahında bizim yurda geldi. Beomgyu'nun istediği tepkileri Hyunjin verdi. İkisi tekrar tekrar olanları anlatıp, şaşırdılar.
Hyunjin bizim ilişkimizi bilmesine rağmen, yine de şaşırdı. Bağıra çağıra olanları anlatıp, kritik yaptılar. Herkes de eskisinden daha samimiydi. Antrenmanlar daha eğlenceliydi.
Herkes kendi sevgilisiyle çift oluyordu çünkü. Jungwon ise hemen adapte olmuştu. Hyunjin ve Soojin ilişkisi de, daha çok arkadaş gibi olduğunu fark etmiştim bu zamanda. Beomgyu, Soojin ve Hyunjin gayet iyi takılan arkadaşlar açıkcası. Aralarında romantik bir şeyler de olmuyor gibi.
"Ben Soojin'den hoşlanmıyorum gibi ya!" "Nasıl yani?" "Ya ne bileyim, güzel kız, tatlı, hoş, komik, eğlenceli, güzel." "Güzel iki kere oldu." "İki kere güzel, bi kız. Ama işte, ne bileyim?" "Kafan mı karışık?" "Tam hissedemiyorum işte, bir şeyler eksik gibi."
Aramızda geçen bu konuşmadan sonra da, iyice emin olmuştum. Bir şeyler eksik, yarım ve uzaktı belki de. Soojin'de aynı hissediyordu sanırım ki, hiç şikayetçi gibi değildi.
Beomgyu ise bariz yalan söylüyordu. Birinden hoşlandığı kesindi ama işte, endişeleniyorum yalanının arkadasına saklanıyordu.
Bu 3 ayda, sıkı antrenmanlar ve çalışmalar sonrası, yine bir turnuvadaydık. Yine aynı, sıkı çalışmalar, gece antrenmanları, otobüs yolculuğu, otel, uzun ve zor turnuva ve bu sefer, Minho'yla kazanmamız.
Altın madalyayı boynumuzda taşımamız, takımda gereğinden fazla olan sevinç, hatta karşı takımda olan Hyunjin'in bile ilk başta sevinmesi bu ayın güzel bitmesini sağlıyordu. Fakat maçtan sonra Minho'nun beni, soyunma odasında öpmesi daha güzeldi. Yalan yok.
Şimdi hala Pohang'dayız. Maçlar bitmediği için, bizimkiler bitti ama. Bu yüzden sürekli kaçıyoruz bir yerlere. Takımdakiler bizi bildiği için de, koça çaktırmamaya çalışıyorlar. Onun da haberi olmuyor ama yine de Minho'yu aradığı zamanlar oluyormuş. O zamanlarda da Youngji araya giriyomuş.
"İleride buraya taşınalım." Minho elinde dondurmalarla yanıma oturdu. Sahildeyiz, arkamızda da çicekçi var. Güzel ortam yani.
"Ne kadar ileride?" "Evlenince işte." "O kadar ilerisini konuşuyor muyuz artık?" "E zamanı geldi, üç aydır çıkıyoruz."
Bu üç ayda Minho'yu da iyice tanımıştım açıkcası. Seviyorum onu ama onun beni sevmesi farklı. Karakteri tamamen değişti. Daha nazik, düşünceli, konuşkan. Herkese gösterdiği soğuk ifade bana yoktu zaten, ama şu anki konumunu düşünürsek her şey daha fazla.
