The Short Story of Shao-Wang [ABO]

9.Bölüm

Dönüş yolunda Jiang ShaoYan gerçekten tedirgin hissetti. İçki ve kapıdan dışarı telaşla birleştiğinde midesi şu anda biraz bulanıyordu. Sıcaklık yükseldi ve kalbini alevlendirdi. Hatta birisinin gelip onu kışkırtacağını, böylece katarsis* olarak savaşabileceğini umuyordu ama ne yazık ki kimse ona bulaşmadı. Yapabileceği tek şey yatakhaneye ulaşana kadar onu tutmaktı.(duygunu boşaltmak)

Yurt kapısını açar açmaz Wang Zhe'nin yatağında oturduğunu gördü.

Wang Zhe onun orada durduğunu gördü ve telaşla şöyle dedi: "Xue-Xuezhang, neden bu kadar erken döndün?"

Jiang ShaoYan kapıyı çarptı ve yüzünde soğuk bir ifadeyle öne çıktı.

"Yatağımda ne halt ediyorsun?"

Wang Zhe daha önce Jiang ShaoYan'ın yüzünde hiç bu kadar şiddetli ve zalim bir ifade görmemişti ve bir anlığına şaşkına dönmüştü. Kızgın ve korkmuş bir halde cevap verdi, "Ben, ben....seni özlüyordum, Xuezhang..."🫠

Jiang ShaoYan, kollarındaki tüm gücü uygulayarak onu yakasından yakalamak için öne çıktı, böylece kendisinden daha uzun olan Wang Zhe'yi gerçekten yukarı çekebildi, "Sen de benimle yatmak ister misin? Bunu yapabilecek yeteneğin var, değil mi? Nihai hedefin bu değil mi?”

Jiang ShaoYan sadece öfkesini dışarı attığını biliyordu ama buna engel olamadı. Wang Zhe'yi yatağında otururken görmek, onu az önce Zou Rui tarafından öpülmesinden daha da sinirlendirmişti.

Wang Zhe'nin ona karşı gösterdiği nezaket, bir alfanın bir omeganın peşinden gitme içgüdüsünden başka bir şey değildi.

Bu ihtimal aklına gelir gelmez sinirlenmeden edemedi.

Kavrama yakası Wang Zhe'nin boynunda kırmızı izler bırakıyordu ama o hiç direnmedi ve dürüstçe yanıtladı: "Ben istiyorum... ama amacım bu değil. Çünkü seni seviyorum, seni özledim…”

Jiang ShaoYan alay ederek elini bıraktı ve gevşek yakasını açarak omzunun bir kısmını açığa çıkardı ve boynundaki bezi işaret etti.(Omega feremon bezi ensede bulunuyor görsel bulamadım🤧)

“O halde şimdi sana bir şans vereceğim, beni işaretle. Cesaret edebilir misin? Eğer bir iz bırakabilirsen seni yeniden değerlendireceğim. Eğer işaret yoksa, bu yaşamda başka bir şans olmayacak.”

Bezdeki bir ısırık yalnızca geçici bir iz bırakacaktı ama yine de ona içgörü kazandıracaktı, dolayısıyla bu konuda kesinlikle sözünü tutacaktı. Eğer Wang Zhe gerçekten onu işaretlemeye yetecek kadar feromon salabilseydi bu durum umutsuz olmazdı. Aslında artık biraz da olsa pes ediyor ve inadını bırakıyordu. Sonuçta, Zou Rui'nin özgür iradesini hiçe saymasıyla karşılaştırıldığında, itaatkar ve iyi huylu bir alfa bulması daha iyi olurdu.

Hoşlandığı kişi ya da ondan hoşlanan kişi, muhtemelen sonunda ikisi arasında seçim yapabilirdi.

Wang Zhe bunu duyduğunda tüm vücudu anında donmuş gibiydi. Sessizce ona dik dik baktı, o koyu kahverengi-yeşil gözlerin titremesi biraz rahatsız ediciydi.

Uzun bir süre sonra bezleri açığa çıkarmak için Jiang ShaoYan'ın elini boynunun yanından çekti. Daha sonra yakından eğildi.

Jiang ShaoYan ısırılmaya hazır bir şekilde kendini içten hazırladı.

Ancak Wang Zhe tam önünde durdu.

Daha sonra başını hafifçe eğdi ve parmak uçlarını nazikçe öptü, bu dokunuş derin bir sevgiyle doluydu.

“Sana çok değer veriyorum Xuezhang, lütfen sen de kendine değer ver.”

Jiang ShaoYan'ın kalbi sarsıldı.

Wang Zhe devam ederken sesi yumuşaktı, "Elbette Xuezhang'ı gerçekten işaretlemek ve seni benim yapmak istiyorum, ama benden hoşlanmıyorsan ne faydası var? Birlikte mutlu olmayacağız. Seni mutsuz etmek istemiyorum…… Yani, işaretleme ve benzeri şeyler Xuezhang'ın gerçekten sevdiği kişiye bırakılmalıdır. ”(ölmüşem)

Jiang ShaoYan yalnızca öptüğü parmaklarının ucunda kalan sıcaklığı hissedebiliyordu. O sıcaklığın sıcaklığı düşmedi ama yükselmeye devam etti. Derisine nüfuz etti ve damarlarından kalbinin merkezine akarak iç sıcaklığının yükselmesine neden oldu ve zihninin sükunetini bozdu. Tüm öfkesi tamamen yok oldu, ta ki geriye sadece o yakıcı sıcaklık kalana kadar.

“……ya sevdiğim kişi bana değer vermiyorsa ne olacak?”

Wang Zhe acı dolu, acı bir gülümsemeyle gülümsedi. "Ne yapacağımı bilsem bile söylemezdim. Xuezhang'ın aşk rakiplerimin peşinden gitmesine yardım edecek kadar cömert değilim, üzgünüm……”

Jiang ShaoYan onun böyle bir reddettiğini duyunca gizemli bir nedenden dolayı rahatladı. “Korkudan pes etmek üzere olduğunu sanıyordum.”

"Bu nasıl mümkün olabilir... Henüz pes etmedim, belki, belki de Xuezhang'ın beğeneceği son kişi ben olurum..." Wang Zhe hâlâ Jiang ShaoYan'ın elini tutuyordu ve şu anda sanki biraz utanıyordu ama bırakmaya niyeti yoktu. Avuç içi ısındı ve yüzü kızarırken fısıldadı: “Sonuçta ben de bir alfayım. Şu anda ısırmamak için çok çaba harcamam gerekti…”

"O halde seni övmeli miyim?" Jiang ShaoYan dalga geçti.

Wang Zhe buna güldü. “Kızgın değil misin Xuezhang?”

Jiang ShaoYan'ın öfkesi gerçekten de yok olmuştu ama o, sert görünmeye devam etti, "Açık konuş. Neden az önce yatağımda oturuyordun?"

Wang Zhe, "Xuezhang'ın normalde bana bakarken nasıl bir bakış açısına sahip olduğunu öğrenmek istedim." dedi.

Jiang ShaoYan dilini şaklattı ve şimdiye kadar tuttuğu eli geri çekti, "Yatağımda mastürbasyon yaptığını sanıyordum."

Wang Zhe'nin yüzü anında kızardı, "Hayır! ben yapmazdım...”

“'Olmaz' mı yoksa 'istemiyorum' mu?” Jiang ShaoYan açıklanamaz bir şekilde onunla dalga geçmek istiyordu.

Wang Zhe konuşmayı bıraktı, kızarması giderek daha da derinleşti ve gözleri yana kaydı.

Jiang ShaoYan yüksek sesle gülerek poker yüzünü tutamadı. Kendini inanılmaz derecede kaygısız hissetti ve elini kaldırdı ve okunması çok kolay olan bu alfanın saçını karıştırdı:

"Aptal köpek."

.
.
.

🫠🫠🫠