The Short Story of Shao-Wang [ABO]

44.Bölüm

Yeni Yıl Arifesinde sabah erkenden, ikili bagajlarını aldılar ve bir Yeni Yıl ziyareti yapmak için Jiang ShaoYan'ın büyükanne ve büyükbabasının evine gidiş için bir taksiye bindiler. Çift, şehrin eteklerinde, yeşil bitkilerin havayı taze ve temiz hale getirdiği, emeklilikteki yaşlı bir çift için uygun olan küçük, Batı tarzı bir evde yaşıyordu.

Jiang ShaoYan önceden onları aramıştı ve Yeni Yılı kutlamaya geleceğini söylemişti, bu yüzden araba mahalleye girer girmez, büyükanne ve büyükbabasının evlerinin kapısında durup beklentiyle etrafa baktığını gördü. Arabadan indiğinde hemen yanına giderek büyükanne ve büyükbabasını selamladı. Onları birkaç aydır görmemişti ama yaşlarına rağmen dinç ve sağlıklıydılar, akılları da çok iyi durumdaydı. Jiang ShaoYan endişelerinden kurtulmayı başardı ve Wang Zhe'nin eşyalarını bagajdan çıkarmasına yardım etmek için geri döndü. Onu büyükanne ve büyükbabasının önüne götürdü.

"Size bahsettiğim kişi bu, erkek arkadaşım Wang Zhe."

Wang Zhe, teftiş altında olmaktan dolayı gergin bir halde dimdik durdu.

Büyükbaba Jiang ışıltılı bir gülümsemeyle sordu. "Xiao Wang çok yakışıklı görünüyor. Bu sene kaç yaşındasın?"

"Yirmi!" Wang Zhe, yaşını açıklarken Jiang ShaoYan'a suçlu bir bakış attı.

Jiang ShaoYan onun ne düşündüğünü tam olarak anladı ve açıklığa kavuşturulmasına yardımcı oldu, "Benden genç olmasına rağmen bana karşı çok iyi, çok olgun ve istikrarlı, öyle değil mi?"

“Mhm, b-böyle de söylenebilir...”

"Bak, hâlâ çok mütevazısın." Jiang ShaoYan omzunu okşadı ve büyükanne ve büyükbabasına şöyle dedi: "Hadi içeri girelim ve bu rüzgarda kalmayalım."

Grup kapıya girer girmez, anında birkaç *wang wang* havlaması duydular. Büyük bir Golden Retriever, sanki sonunda sahibinin kokusunu alıyormuş gibi kulaklarını ve kuyruğunu sallayarak evden dışarı fırladı. Jiang ShaoYan hızla elindeki eşyaları bıraktı ve çömeldi, büyük köpek onun kollarına atıldı.

"Aptal köpek, beni özledin mi?" Jiang ShaoYan şımartıcı bir şekilde başını ovuşturdu ve eliyle pürüzsüz uzun kürkünü okşadı. Golden Retriever sevimli bir şekilde sahibinin avucuna sürtüyordu, parlak siyah gözleri şefkatle doluydu.

Wang Zhe de bu sahneyi görünce çömeldi, "O kadar itaatkar ki."

Büyükanne güldü, “Doğru, çok itaatkar. Yabancılar geldiğinde havlar.”

"Gerçekten mi?" Jiang ShaoYan, köpeğin ön patisini tuttu ve onu yanındaki Wang Zhe'ye doğru çevirdi, “Aptal köpek, neden ona havlamadın? Onun senin türünden olduğunu biliyor musun?”

“Xuezhang……” Wang Zhe acı bir şekilde gülümsedi.

"Şaka yapıyorum." Jiang ShaoYan ona doğru eğildi ve fısıldadı, "Seni çok seviyorum."

Yanlış anlaşılma çözüldüğünden beri, Jiang ShaoYan ihmalini telafi ediyor gibi görünüyordu, "sevmek" kelimesi her gün dudaklarından defalarca dökülüyordu ve zaman zaman gün içinde itiraf ederek Wang Zhe'nin kalbinin birkaç kez çarpmasına neden oluyordu.

"Onu ne kadar şımarttığını görebiliyorum ve daha önce farkında bile olmadan ne kadar şey aldığımı da biliyorum ." Wang Zhe içini çekti. Jiang ShaoYan daha önce ona 'aptal köpek' dediğinde onu hiç küçümsememişti. Tam tersine ona karşı olan iyi hislerinin bir ifadesiydi ama o tamamen yanlış anlamıştı.

Jiang ShaoYan omzunu çarptı, "Boşver, bu benim hatamdı. Eğer, Luo YongHeng'in daha önce ne söylediğini bilseydim... Küçük kalbindeki tüm yaraları telafi etmek için gelecekte seni daha fazla şımartacağım."