The Short Story of Shao-Wang [ABO]

34.Bölüm

Ertesi gün cumartesiydi, bu yüzden He Yan'ın işe gitmesine gerek yoktu ve normalden biraz daha geç kalkabildi. Şirketin yakınında kiraladığı ev neredeyse hazırdı, yani ertesi gün taşınabilecekti.

"Öğle yemeği pişireceğim. ShaoYan, beni bir şeyler almaya götürebilir misin? Bu bölgeye aşina değilim.” He Yan ona anlamlı bir bakış attı.

Jiang ShaoYan tamamen anladı. "Tabii, haydi gidelim."

Hâlâ kahvaltı yapan Wang Zhe, "İzin ver ben de seninle geleyim." dedi.

He Yan, onu omuzlarından tutarak tekrar koltuğuna bastırdı, “Yemek yapamıyorsun, peki ne yapabilirsin? Eve iyi bak, yakında döneceğiz.”

"Ancak……"

Jiang ShaoYan çoktan kaz tüyü paltosunu giymişti, "İtaatkar ol."

"……Tamam."

Wang Zhe onlara kapıya kadar eşlik ederken elbise askısından kendi kaşmir atkısını aldı. Önceki kar hâlâ erimemişti ve hava ıslak ve soğuktu, kemiklerin içine sızıyordu. Eğer halletmesi gereken bir şey olmasaydı Jiang ShaoYan bu havada dışarı çıkmak istemezdi. Neyse ki He Yan bir araba getirmişti.

Wang Zhe arabanın gelişini izledi ve ardından atkıyı Jiang ShaoYan'ın etrafına sardı.

"Nereden yiyecek satın alacaksın? Yan taraftaki alışveriş merkezinde bir süpermarket var.”

Jiang ShaoYan elbette bunu biliyordu, geldikleri ilk gün Wang Zhe ile birlikte süpermarkete gittiği için sadece şunu söyleyebildi: "Ge, nasıl döşendiğini görmek için kiralık eve uğramak istiyor." Yalan söylemiyordu, He Yan bunu gerçekten böyle planlamıştı.

"Yani böyle......" Wang Zhe gözlerini indirdi, el hareketlerine devam etti ve soğuk rüzgarın hiçbir izinin içeri girmemesini sağlamak için Jiang ShaoYan'ın boynunu dikkatlice sardı.

“Ge'm seni çok seviyor…… Beni evi görmeye götürmedi.”

Jiang ShaoYan gülümsedi, "Ne, sirkemi mi yiyorsun bakayım*, hmm?" (Kıskanmak)

Wang Zhe başını salladı ve sordu, "Ne zaman geri döneceksin?"

"10 civarı."

"Tamam, geri dönmeni bekleyeceğim."

Ancak yol koşulları beklenenden daha kötüydü. Zemini ıslatan kar tabakası nedeniyle yolda araç kullananlar lastiklerinin kaymasından korktu ve bu nedenle sürüş hızı normalden çok daha düşük oldu. Yoğun trafik nedeniyle birçok kavşakta ciddi yoğunluk oluştu. Nihayet eve vardıklarında saat neredeyse 13.00'tü.

Jiang ShaoYan bir süre önce Wang Zhe'yi arayıp kendisi için teslimat siparişi vermesini söylemişti ve o ve He Yan yakınlarda öğle yemeği yemişlerdi.

“Üzgünüm, yemek yapacağıma söz verdim ama sonuç bu oldu.” He Yan çaresizce omuz silkti.

"Bu iyi." Jiang ShaoYan karla kaplı ceketini ve atkısını çıkardı ve onları selamlamak için dışarı çıkan Wang Zhe'ye, "Yemek yedin mi?" dedi.

"Yedim." Paltoyu ve atkıyı alıp rafa astı.

Uzun süredir gecikmiş olmalarına rağmen yine de yiyecek satın almışlardı, bu yüzden onu akşam yemeğine saklayacaklardı. Jiang ShaoYan alışveriş çantasını mutfağa götürdü, paketin bir kısmını yırttı ve fazla düşünmeden çöp kutusuna attı. Aniden bir şeylerin ters gittiğini hissetti ve tekrar çöp kutusuna baktı.

"Wang Zhe, öğle yemeğinde ne yedin?" Sormak için oturma odasına gittiğinde sehpanın üzerinde yarısı yenmiş bir çörek gördü.

Wang Zhe, "Ah, aç değildim, o yüzden rastgele bir şeyler yedim." diye yanıtladı.