The Short Story of Shao-Wang [ABO]

29.Bölüm

Yoğun ve yoğun geçen sınav haftası bitmek bilmeyen bir süreçti ama bir o kadar da göz açıp kapayıncaya kadar geçecek gibiydi.

Sınavların son gününde yoğun kar yağışı nedeniyle T Üniversitesi'nin yeşil alanları tamamen beyaz karla, kampüsü ise gümüş rengiyle kaplandı. Son sınav nihayet bittiğinde, Wang Zhe akademik binadan dışarı çıktı ve dışarıdaki nadir, güzel manzarayı gördü. Bir süre durdu ve yüzünün yarısını kaplayan atkısını indirerek bunu takdir etti.

Atkısı, sınava gitmeden önce bizzat Jiang ShaoYan tarafından boynuna dolanmıştı ve normalden daha sıcak görünüyordu. Sessizce sıcaklığı hissetti ve gülmeden duramadı, nefesi havaya çıkıyor ve dönen kar tanelerine karışıyordu.

Jiang ShaoYan'ın sınava girmesi gereken konular ona göre daha azdı, bu yüzden sınavlarını bir gün önce bitirmişti. Şu anda muhtemelen yurtta oyun oynuyor ve onun dönmesini bekliyordu. Öğleden sonra kış tatiline çıkacaklardı. Bunu tahmin ederek oraya geri dönmek için sabırsızlanıyordu.

Kampüs yolu kalın bir kar tabakasıyla kaplandı. Karda atılan her adım ayrı bir etki bıraktı. Wang Zhe'nin kalbi heyecanlandı ve durdu ve çömelerek bir miktar kar toplayarak bir top haline getirdi. Küçük bir kardan adam yapıp onu Jiang ShaoYan'a göstermek için geri götürmek istedi.

"Hey, bak kim buradaymış."

Aniden kulağının yanında şaka yapan bir ses duyuldu. Yukarı baktı ve anında dondu.

Az önce yolun ortasında bulunan Zou Rui hafifçe döndü ve gözünün ucuyla ona baktı. Yanında iki uzun boylu erkek alfa vardı.

"Neden yalnızsın? Xuezhang'ın seni terk mi etti?” Zou Rui kibirli bir şekilde güldü ve yanındaki arkadaşlarına şöyle dedi: "Sadece söylüyorum, Jiang ShaoYan ona hiç saygı duymuyor."

Wang Zhe kartopunu düşürdü ve yavaşça ayağa kalktı.

"Terkedilen sen değil miydin?"

Kahverengi-yeşil gözleri nadiren bu kadar ağırdı. Yüz ifadesi biraz sert ve ciddi görünüyordu.

"Onu zorladığın sefer için ondan ne zaman özür dileyeceksin?"

Zou Rui yavaşça gülümsedi. Önündeki, kendisinden biraz daha uzun olan alfa, beklenmedik bir şekilde, baskıcı bir his veren, biraz güçlü bir korkutma duygusuna sahipti ve bu, kendisi de bir alfa olan ona küçük bir şok yaşattı. Ancak Wang Zhe'nin aslında hiç feromonu olmadığını hemen hatırladı, bu yüzden tamamen blöf yapıyordu. Kişisel olarak onu kolayca bastırabilirdi.

"Xuezhang'ın bu konuda hiçbir şey söylemedi, peki beni eleştirmek için hangi niteliklere sahipsin sen?"

Wang Zhe derin bir sesle, "Ben onun alfasıyım," dedi, "Senden özür dilemeni isteme hakkına sahibim."

Zou Rui büyük bir şaka duymuş gibi davranarak yüksek sesle kahkaha attı. Bu mantıkla alay etti, “Bir kez daha onun alfası olduğunu mu söylüyorsun? Daha önce onun sadece köpeği olduğunu söylememiş miydin? Beni ikna edemediğin sürece özür dilemeyeceğim, tamam?”

"Her ne kadar kızsa da, eğer özür dilemeyi kabul etmezsen, bugün seni bırakmayacağım."

Bu sözler açıkça savaşacaklarını gösteriyordu.

Bu sefer diğer iki alfa bile gülümsedi. "Küçük xuedi, böylece bir dayak arıyorsun."

Zou Rui ayrıca kibirli bir küçümsemeyle şunları söyledi: "Senden bahsetmiyorum bile ama Jiang ShaoYan bile beni yenemez. Becerilerini abartmamanı tavsiye ederim, böylece çok fazla kaybetmezsin ve Jiang ShaoYan onu bana teslim ettiğini düşünür."