The Short Story of Shao-Wang [ABO]

13.Bölüm

Jiang ShaoYan, yatak yapmak için birkaç sandalye buldu ve tamamen giyinik bir şekilde uzandı. Okulun revirindeki sıcaklık orta düzeydeydi ancak sigorta olarak hâlâ Wang Zhe'nin ceketini giyiyordu. Sonuçta omegalar zayıf yapılarla doğdular. Eğer hastalanırsa o aptal köpeğe bakacak kimse olmayacaktı.

Etraf sessizdi ve koğuştan gelen hiçbir ses duyamıyordu. Zihnini biraz sakinleştirdi, gözlerini kapattı ve bunun sonucunda diğer duyuları keskinleşti.

……ah? Bu ceket……hala Wang Zhe'nin vücut ısısını taşıyor gibi görünüyor.

Bunu neden düşündüğünü bilmiyordu. İsteği dışında ceketi yukarı çekip burnunun altına tuttu ve hafifçe kokladı.

Tabii ki alfa feromon kokusu yoktu.

Ama sanki o aptal köpeğin kendisinden gelen küçük bir koku var gibiydi…​…

Nazik, utangaç ve sevecen... ama doğuştan gelen bir alfa arzusuna sahip, sanki bu ceketin örttüğü kişi ona aitmiş gibi hafifçe baskı uyguluyor.

"Hiçbir şey yapmayacağımı garanti edemem..." Aniden Wang Zhe'nin sözleri aklına geldi.

Eğer gerçekten o yatakta uyusaydı o aptal köpek ne yapardı? Cesurca ona sarılır mıydı? Ya da belki ondan bir öpücük bile çalardı? Ya da……

Hayır, bundan başka bir şey yok. Aptal köpeğin cesaret düzeyi ve onu bastıracak kendi gücü göz önüne alındığında, bir öpücüğü çalması onun için bir mucize olurdu ve diğer adamın bundan daha fazlasını yapmasına izin vermezdi.

Jiang ShaoYan kendinden emin bir şekilde bunu düşündü, sonra bir süre düşündü ve aniden kalbi küt küt atmaya başladı.

Dur bir dakika, neden bir öpücüğün çalınmasının sınırlarım dahilinde olduğunu hissediyorum?

Tam kasının hangi kısmının bozulduğunu düşünürken 2 yanındaki telefon titredi. Jiang ShaoYan bir göz attı ve bunun Xiao Xiao'dan gelen, nasıl olduğunu soran bir mesaj olduğunu gördü. Xiao Xiao ondan tamamen farklı bir omega türü olmasına rağmen uyumlu mizaçlarıyla bunu başarmışlardı. Birbirleriyle Liu Han aracılığıyla tanışmışlardı ve ilişkileri her zaman iyiydi.

Kaotik düşüncelerini geçici olarak bir kenara bıraktı ve cevapladı: [Fazla konuşamam, Wang Zhe uyuyor ve ben de uyuyacağım.]

Xiao Xiao güldü ve şöyle dedi: [Siz ikiniz birlikte mi uyuyorsunuz?]

Jiang ShaoYan: [……hayır]

Xiao Xiao: [Hahaha, yapmasan da sorun değil. Değilse, ikiniz de yalnızsınız. Kendini kontrol edemeyeceğinden mi korkuyorsun?]

Jiang ShaoYan: [Aynı yurtta yaşıyoruz. Eğer olacak olsaydı, uzun zaman önce olurdu. Onunla birlikte olmam imkansız. ]

Yanıtla tuşuna bastıktan sonra "imkansız" kelimesine baktı ve bir nedenden dolayı bunun pek de çirkin olduğunu hissetti.

Xiao Xiao bahanelerine inanmadı: [Neden imkansız? Onun nesi kötü? ]

Jiang ShaoYan parmağını klavyeye bastırdı ama sonra hareketsiz kaldı.

Wang Zhe'nin eksikliklerini isimlendiremediğini fark etti.

Bu yeni birinci sınıf oda arkadaşıyla ilk tanıştığında, diğerinin yakışıklı ve itaatkar olmanın ötesinde tepeden tırnağa tamamen hatalı olduğunu, ayrıca yapışkan ve gerçekten çok uysal olduğunu, hiç de takdir ettiği alfa tipi olmadığını açıkça hissetmişti.

Kim bilir ne zaman, ama sonunda Wang Zhe'nin göze daha hoş geldiğini hissetmeye başlamıştı. Belki diğerinin gülümsemesi çok nazik ve düşünceli olduğu içindi, belki de diğerinin samimiyeti, hafif bir bahar esintisi gibi onun kalbini çok fazla neşeyle doldurduğu içindi. Rüzgar uçup gittiğinde kalbinde pek bir şey hissetmemişti ama geriye dönüp baktığında kalbi çoktan ısınmıştı.