The Short Story of Shao-Wang [ABO]

7.Bölüm

Öğleden sonra ders yoktu. Yemeğini bitirdikten sonra Jiang ShaoYan biraz kestirmek için yurda döndü. Bir süre spor izledi ve Wang Zhe öğleden sonraki ilk dersini bitirdikten sonra geri döndüğünde yatakta uzanıp uykuya dalmak üzereydi.

Kapının açılıp kapanma sesi çok yumuşaktı. Jiang ShaoYan'ın dinlendiğini biliyormuş gibi sendeleyerek masaya bir şeyler koymak için masaya gitti, sonra sessizce yatağa doğru yürüdü ve fısıldadı, "Xuezhang?"

Jiang ShaoYan kaşlarını çattı ve isteksizce gözlerini açtı, "Ne?"

Wang Zhe çömeldi ve yatağa yaslandı, "Haşlanmış balık aldım, yemek ister misin?"

Jiang ShaoYan öğle yemeğinde pek bir şey yemedi bu yüzden şu anda gerçekten açtı. Üstelik balık yemeyi de seviyordu. Bunu duyunca hemen havadaki kokuyu duydu ve uyuşukluğu anında kayboldu.

Yataktan kalkıp masaya doğru yürüdü ve oturdu. Wang Zhe'nin getirdiği taşıma çantasının üzerindeki logoya baktı, yakındaki çok ünlü bir restorana aitti.

"Sen sınıfta değil miydin? Bunu nereden aldın?”

Wang Zhe kendini bir sandalyeden çekti ve diğer tarafa oturdu, "Öğle yemeğinde teslimatı sipariş ettim ve teslimat saatini ders sonrası için planladım. Daha sonra oyurda getirdim.”

Jiang ShaoYan onun çantadan büyük bir kap çıkarmasını izledi ve kapağı açtığında aroma aniden taştı ve burnuna saldırdı. Wang Zhe düşünceli bir şekilde tahta yemek çubuklarını açtı ve ona verdi, "İşte, tadına bak."

"Sen yemek yemiyor musun?"

"Aç değilim. Başlangıçta Xuezhang için aldım. Öğle yemeğinde pek bir şey yemedin, değil mi?”

"Biraz." Jiang ShaoYan artık nezaket gereği kendini geri tutmuyordu. Yemek çubuklarını aldı ve bir parça balığı ağzına aldı. Baharatlı karabiberli lezzetli bir çorbaya batırılmış yumuşak balıkların tadı muhteşemdi.

"Balık yediğimi nereden biliyorsun? Yemediğim birçok şey var."

Wang Zhe gülümsedi ve cevapladı, “Xuezhang'ın kafeteryada balık filetosu sipariş ettiğini gördüm. Baharatlı yiyeceklerle aynı şey. Yani bu hoşuna gidiyor olmalı."

Jiang ShaoYan bu sözleri duyduktan sonra bir an durakladı. Wang Zhe buraya taşındığından beri iki öğün yemeği birlikte yemişlerdi. İlki Wang Zhe'nin taşındığı gündü, ikincisi bugün öğle yemeğindeydi ama Wang Zhe hâlâ tercihlerini hatırlıyordu.

Sanki babası dışında hiç kimse onun işleri hakkında bu kadar endişelenmemişti.

Pek çok arkadaşı olmasına rağmen, öksürdüklerinde etraflarında insanların kendilerini iyi hissedip hissetmediklerini soran diğer kırılgan omegalar gibi değildi. Herkes bilinçaltında onun gibi bağımsız ve güçlü bir omeganın başkalarının ilgisine ihtiyacı olmadığını düşünüyordu. Ancak kavgada yaralandıktan sonra arkadaşlarından şefkatli mesajlar alabilirdi.

Zayıf bir insan gibi davranılmasını umursamıyordu ama şu anda zihniyeti biraz sarsılmıştı.

Birinin elleriyle bu şekilde desteklenme hissi……o kadar da kötü görünmüyordu.

Wang Zhe, yemeğini bitirmekte yavaş olduğunu görünce ona fısıldayarak sordu. “Xuezhang, lezzetli değil mi?”

"Bu iyi," diye yanıtladı Jiang ShaoYan. Bir an düşündü, sonra bir parça balık alıp bu büyük evcil hayvanın ağzına doğru kaldırdı, "Ağzını aç."

Ona samimiyetle davranan birine asla kötü davranmazdı.

Wang Zhe o kadar mutluydu ki kaşları havaya kalktı. Ağzı sonuna kadar açıldı ve tek lokmada yedi.

Jiang ShaoYan yemek çubuklarını geri aldı ve onları tekrar kullanmaya hazırlanırken az önce yemek çubuklarıyla yemek yediğini fark etti, sonra Wang Zhe'yi besledi, böylece onlarla kendisi yemek yemeye başladı... O bir hastalık hastası değildi ama  yüreğinde tuhaf bir duygu oradaydı.

Wang Zhe, Jiang ShaoYan'ın yemek yemesini izlerken oturdu. Neye bu kadar sevindiğini bilmiyordu ama ağzının kenarları hiç aşağı inmedi. Güneş ışığıyla çerçevelenmişti ve saçlarının kenarları ışıkta neredeyse şeffaf görünüyordu. Bütün kişi sıcak görünüyordu ama irislerindeki yeşilin dokunuşu, karanlığın parıltısıyla ışığı bölüyordu. Görünüşe göre o da o kadar zararsız değildi.

Jiang ShaoYan ona huzursuzca baktı, "Yapacak bir şeyin yok mu? Sadece beni izliyorsun."

Wang Zhe birdenbire kendini toparlamış gibi göründü ve utançla şöyle dedi: "Bu bir kazaydı... Üzgünüm Xuezhang."

"Özür dilemene gerek yok, git kendi işini yap, yemek için teşekkürler." Jiang ShaoYan nadiren bu kadar kibar konuşurdu.

Wang Zhe "mhm" dedi ama hareket etmedi, ifadesi tereddütlü görünüyordu.

Bunu gören Jiang ShaoYan, "Söyleyecek bir şeyin var mı?" dedi.

"Sadece....bu......" Wang Zhe huzursuzca parmaklarını oynattı ve fısıldadı, "Bir süre Xuezhang'la kalmak istedim ama belki gelecekte hiç şansım olmayabilir..."

Jiang ShaoYan bunun ne olduğunu anlayamadı. "Ne demek istiyorsun?"

“Zou Rui…… Xuezhang'ın erkek arkadaşı birkaç gün içinde onun yatakhanesine taşınacağını söyledi…”

Jiang ShaoYan içinden lanet okudu, Zou Rui önce başını kesecek ve sonra ödülünü sunacak kadar ileri gitmişti? Ama şu anda tam karşısındaki kişiyi sorgulamak istiyordu, “Beni harekete geçireceğini söyledi, sen de kabul ettin öyle mi? Karşı koymadın bile?”

Wang Zhe hafif bir şikayet ifadesiyle başını kaldırdı, "Xuezhang bana konuşmamamı söyledi..."

Jiang ShaoYan gülmek mi yoksa bağırmak mı istediğini bilmiyordu, "O kadar itaatkarsın ki, senden binadan atlamanı istesem bunu da yapar mısın?"

Wang Zhe kızgın olduğunu bilerek dudaklarını sıkıca birbirine bastırdı. Artık konuşmaya cesaret edemiyordu, bu yüzden onu yalnızca endişeyle izleyebiliyordu.

Jiang ShaoYan öfkesinin neden olduğunu anlayamadı ve kelimeleri tükürmeyi bitirene kadar ne kadar şiddetli konuştuğunun farkına bile varmadı. Onun karakteri her zaman gururlu olmuştur. Nadiren başını eğdi ve hatalarını bilse bile hatalarını kabul etti, ancak şu anda Wang Zhe ile karşı karşıya geldiğinde suçluluk duygusuyla özür dileme yönünde nadir görülen yeni bir dürtü hissetti.

Belki de bu bir evcil hayvan aşığının doğasıydı.

"Zou Rui benim erkek arkadaşım değil." dedi kesin bir dille, "Sanırım ondan biraz hoşlanıyorum ama onunla birlikte olmak istediğim noktaya kadar değil. Bir dahaki sefere bu tür bir şey olduğunda, önce bana sormasını iste. Bu kadar korkmaya gerek yok."

Jiang ShaoYan bunu düşündü ve ardından şu cümleyi ekledi: “Ama onu zorlamaya çalışma. O senin kadar büyük ve uzun değil ama onu mutlaka yenemezsin. Bugün öğle yemeğinde konuşmanı istemedim, seni azarlamak için değil, onu kışkırtmanı istemediğim için. Geçen sefer basketbolda ezilmenden aldığın dersini unuttun mu?”

Wang Zhe bunu duyduktan sonra bir an durakladı ve şöyle dedi: "Yani Xuezhang beni gerçekten o kadar önemsiyordu ki..."

Jiang ShaoYan, “……gerçekten asıl konuya geldin.” dedi.

Wang Zhe'nin kabul düzeyi muhteşemdi. Hemen canlı, evcil hayvan benzeri görünümüne geri döndü, tek fark Jiang ShaoYan'ın ağzını yalamak için zıplamamasıydı. "Bu hâlâ şansım olduğu anlamına mı geliyor? Hala Xuezhang'ın peşine düşebilir miyim?"

Jiang ShaoYan ona böyle bir şey söylediğine pişman oldu. Artık Wang Zhe'nin büyük bir kafası vardı. Hatta onu heyecandan havlatmıştı. Soğumak üzere olan haşlanmış balığı yemeye başladı.

Gerçekten çok lezzetli, görünen o ki bu aptal köpek işe yaramaz değil.

.
.
.

Wang Zhe okuduğumuz en tatlı alfa olabilir misin acaba(⁠≧⁠▽⁠≦⁠)