The Short Story of Shao-Wang [ABO]

36.Bölüm

Şu anda bile soğukkanlılığını koruyabiliyordu. Kararlılıkla kendini toparladı ve figürünü sabitledi. He Yan, elinde bir çantayla arabanın yanından geldi ve onun hareketsiz durduğunu gördü, bu yüzden şaşkınlıkla sordu,

"Neden içeri girmedin?"

Ancak yaklaşır yaklaşmaz havadaki belli belirsiz farkedilebilen feromon kokusunu duydu.

“Siktir ben! İçeri gir acele et. Dixi*, bana zarar verme!” (küçük erkek kardeşinin karısı)

Yıllardır tek başına bir alfa olan He Yan, kendisini destekleyip desteklememesi gerektiğini bilmeden telaşlı davrandı.

Jiang ShaoYan çantayı aldı, derin bir nefes aldı ve ardından kararlı bir ses tonuyla "İyiyim, hadi gidelim." dedi.

Anahtar kapı kilidine sokuldu ve çevrildi, çıkan ses içerideki kişiyi hemen ürküttü.

"Xuezhang!" Wang Zhe, terlik bile giymeden neredeyse içeriden dışarı koşuyordu ama Jiang ShaoYan'ın He Yan'la birlikte kapıdan içeri girdiğini görünce anında olduğu yerde dondu.

Jiang ShaoYan'ın ifadesi soğudu. İleriye doğru tek bir adım attı ve sert sözler söylemek üzereydi. Aniden sırtı sert bir şekilde itildi ve tüm vücudu, hiçbir şeyden haberi olmayan Wang Zhe'ye doğru savruldu.

Sıcak ve tanıdık bir kucaklaşmaya düştü.

"Teşekküre gerek yok. Siz ikiniz acele edin ve konuyu konuşun. Kokuya dayanamıyorum, güle güle!” Suçlu He Yan, giriş salonunda unutulmuş eşyalarını aldı ve hızla uzaklaştı.

Kapı *bang* sesiyle kapandı ve ev sessizliğe büründü.

Wang Zhe içgüdüsel dürtülerini bastırarak kollarını sıkılaştırdı. Omegaya özgü, saf ve çekici koku burnunun ucunda kaldı.

Kollarındakinden başka koku yoktu.

"Seni kaybettiğimi sandım..." sesi titredi, "Beni hâlâ istiyor musun? Hala senin alfan mıyım……”

Jiang ShaoYan başlangıçta ona ders vermek ve onu uyarmak istemişti ama onun kırmızı çerçeveli gözlerini ve soluk kahverengi-yeşil irislerindeki hafif umut parıltısını görünce ona ders verme cesaretini anında kaybetti.

"Öyle olmadığını ne zaman söyledim?"

Wang Zhe hıçkırarak ağladı. “Ama ben sadece geçici bir vekilim. Daha iyi birini bulduğunu ve artık bana ihtiyacın kalmadığını sanıyordum…”

Jiang ShaoYan'ın kaşları sıkıca birbirine yaklaştırıldı, "Saçma, senin yerine kim konulabilir? Sen kimin yerine geçiyorsun?”

“Değil mi……” Wang Zhe burnunu çekti, “Zou Rui'den hoşlanıyorsun, ama o seni zorladı, sen de onu terk ettin ve bir öfke nöbeti geçirerek benimle birlikte oldun, bunların hepsini biliyorum……"

“Ama seni gerçekten reddedemem ve utanmadan düşündüm ki, kızışmadan önce hoşlandığın başka biriyle tanışmadığın sürece, belki de gerçekten hayatımızın geri kalanında benimle birlikte olursun…… Böyle bir bencillik gerçekten de intikamı hak ediyor. Ge'm gerçekten benden daha iyi ve senin ondan hoşlanman doğal……. ”

Bu sefer Jiang ShaoYan sonunda sorunun özünü anladı. Sadece gülebiliyordu. “Ne biliyorsun! Zou Rui'yi mi seviyorum? Ge'ni sevdim mi? O halde neden hâlâ seni bulmak için geri döndüm? Sen gerçekten o kadar aptalsın ki ölebilirim!”

Wang Zhe'nin gözleri hafif yaşlarla parladı, “Ben aptalım. Tek bildiğim ne söylediğin ve bunu nasıl söylediğin. Zou Rui'den hoşlandığını söylemiştin. Ayrıca Ge'mi beğendiğini de söylemiştin. Ona Ge diye seslendin ve onu dinledin. Sana yapmak istemediğin şeyleri yapmanı, yemek istemediğin şeyleri yemeni söyleyebildi……"