The Short Story of Shao-Wang [ABO]

19.Bölüm

Jiang ShaoYan, Wang Zhe'yi yurda geri götürdü, yol boyunca ikisi de tek kelime etmedi.

Kapılarına girer girmez takımının ceketini çıkardı ve nefes almasını biraz kolaylaştırmak için yakasını çekti. Zou Rui'nin feromonlarının etkisi hâlâ tamamen kaybolmamıştı ve bunun sonucunda vücudunda hâlâ bir miktar huzursuzluk vardı. Artık kendini olabildiğince çabuk sakinleştirmek istiyordu ve çabuk sakinleşmenin en iyi yolu sakinleştirici feromonlar elde etmekti.

Örneğin tükürük veya kanın paylaşılması yoluyla.

Jiang ShaoYan yatağa oturdu, dirseklerini dizlerine dayadı ve cezalandırma niyetindeymiş gibi göründü. Başını öne eğmiş, önündeki sessiz Wang Zhe'ye parmağını eğdi. "Buraya gel."

Wang Zhe başını eğdi, itaatkar bir şekilde öne çıktı ve önünde yere diz çöktü. Buna rağmen hâlâ ondan biraz daha uzundu.

Jiang ShaoYan soğuk bir ses tonuyla şöyle dedi: "Hatanın ne olduğunu biliyor musun?"

Wang Zhe isteksiz gibi görünerek dudaklarını sıkıca büzdü ama uzun bir süre sonra nihayet dedi ki, "Özür dilerim."

"Ne için 'özür dilerim'?"

"Özür dilerim......kendimi dizginleyemediğim için. Ben çok bencilim...... Xuezhang'ı rahatsız etmemeliydim......" sesi hafifçe titriyordu.(oy nerelere gidem)

Jiang ShaoYan kaşlarını çattı, "Bunu sana kim söyledi? Neden az önce orada hareketsiz ve tereddütlü durdun? Eğer gerçekten işaretlenmiş olsaydım ne yapardın?"

Wang Zhe birkaç saniye sessiz kaldı, "Sonra......o zaman taşınırdım..."

Jiang ShaoYan'ın şakaklarındaki damar kısa süreliğine zonkladı.

Bir ders olmadan gerçekten ilerleyemeyeceklermiş gibi görünüyordu.

Doğrudan "Sana vurabilir miyim?" diye sordu.

Wang Zhe gözlerini kapattı, derin bir nefes aldı ve gözlerini tekrar açtığında gözleri kırmızıyla çevrelendi.

"Evet."

"Kapat." Jiang ShaoYan ayağa kalktı, "Seni çok iyi yeneceğim. Gözlerini kapat, aksi halde görüntü çok kanlı olacak."

Wang Zhe ayağa kalktı. Belli ki ondan bir kafa daha uzundu ama hiç de dirençli görünmüyordu.

"Bu iyi." Gözlerini düzgün bir şekilde kapattı ve gülümsedi, kirpikleri yüzüne uzun gölgeler düşürüyordu, "Şu anda zaten çok acı çekiyorum."

Bu Jiang ShaoYan için bardağı taşıran son damla oldu. Aniden harekete geçerek onu boynundan aşağı astı.

Acımasızca dudağını ısırdı.

Wang Zhe şaşkınlıkla gözlerini açtı, doğrudan ulaşabildiği Jiang ShaoYan'ın parlak gözlerine baktı ve bir anlığına aptalca baktı, tam bir aptal gibi görünüyordu.

"Dayak bitti, acı verici değil miydi?" Jiang ShaoYan bir kaşını kaldırdı.

Wang Zhe'nin alt dudağı beyazlaşana kadar ısırılmıştı ama kanama olmadı ve orijinal rengi hızla geri döndü. Ağzı şaşkınlıktan yarı açık kaldı ve tek kelime edemedi.

"Söyleyecek bir şeyin yok mu? Dilsiz mi kaldın?" Jiang ShaoYan onu dikkatle izledi, tarif edilemez bir nedenden dolayı gergin hissediyordu, "Eğer konuşmazsan, devam edeceğim."

Birkaç saniye geçti ve Wang Zhe hâlâ yanıt vermedi, bu yüzden yine anın avantajını kullandı. Bu sefer tamamen dışarı çıkmadı, sadece dişlerinin ucunu kullanarak hafifçe ezdi ve sonra kendi dudaklarını yukarıya doğru bastırdı.