Taşıyıcılar:Ölümcül Proje [DÜZENLENİYOR]

Uçan Bir Çakıyla Karşılaşıyoruz

Not: Medyadaki Eleanor

"Geleceğin hakkında fazla bir şey bilmek asla iyi değildir Noah"
Eleanor

Noah

Bakın.... Genelde tuhaf rüyalar görürüm. Ama bu... Bu sanki ün gece gördüğüm rüyanın devamı gibiydi.

Kendimi bu sefer beyaz renkli bir odada buldum.

İzabella karanlık bir odada oturuyordu. Bir kaç dakika sonra odanın ışıkları açıldı. İçeri ismi Josephine olan kadın girdi.

Josephine odaya girer girmez İzabella ayağa kalktı.

İkiside çok gergin gorunuyorlardi.

Josephine İzabella'yı süzdü.

"İzabella Doktor Tom seni bekliyor. Birazdan deneyin başlayacak." Diye fısıldadı.

İzabella'nın yüzü ağlamaklı bir hal aldı.

"Size söyledim ya ben artık sizin deneğiniz olmak istemiyorum. Bundan yoruldum. Ben sadece buradan çıkmak istiyorum." Dedi.

Sesi çok çatlak çıkıyordu.

Josephine boğazını temizledi.

"Üzgünüm İzabella maalesef bunu yapamayız. " dedi sertçe.

"Hazırlansan iyi olur." Diye ekledi duygusuz bir sesle.

Josephine bunları diyince İzabella duraksadi.

Gözünden yaşlar süzülmeye başladı.

"Ailemi geri istiyorum... Hepinizden nefret ediyorum. Senden nefret ediyorum Josephine.... Bu tesisten nefret ediyorum.... Kendini çok bilmiş sanan Tom'dan nefret ediyorum." Diye inledi İzabella.

İzabella'nın bu sözleri üzerine Josephine duruşunu dikleştirdi.

"Benimle nasıl konuştuğuna dikkat et İzabella." Dedi aynı duygusuz sesle.

İzabella yutkundu. Gözlerinden yaşlar boşalıyordu.

"Hala anlamıyor musun? Ben.... Ben..... Yeter!" Dedi bağırarak "Artık sabrım doldu. Hepiniz.... birer canavarsınız."

Josephine'nin gözlerini seytani bir bakış bürüdü. "Burada şu an bir canavar var İzabella, bu konuda sana katılıyorum." Dedi.

"Ama canavar biz değiliz... O sensin. Kendine bir bak.... Sen bir canavarsın..."

İzabella duraksadı. "Ben... Ben bir canavar değilim!" Diye haykırdı.

Sesi çok kısık çıkmıştı.

Josephine üstünlüğü ele geçirmenin verdiği rahatlıkla konuştu.

"Gerçekleri inkar etmenin bir faydası yok İzabella... Sen bir canavarsın!"

Yüzünde hiç bir duygu ifadesi yoktu.

İzabella ise ağlıyordu.

Josephine son bir kez daha İzabella'ya baktı genç kız yere çökmüştü.

Canı acıyor gibi görünüyordu. Josephine ışığı kapattı ve odadan çıktı. İzabella tekrar o soğuk odadanın ortasında karanlıkta kaldı...

Nefes nefese kalmış bir şekilde uyandım.

Saatlerdir uyumama rağmen yorgun hissediyordum.

Yavaşça doğruldum.