Taşıyıcılar:Ölümcül Proje [DÜZENLENİYOR]

Ölümcül Tasmalar Takıyoruz

Medyadaki İzabella

"İnsan vücududa bir makine değil mi zaten? Kalp devam etmemizi sağlayan bir pompa."
Rubi

Noah

Yağmurlu bir gündü. Yagmur hafif hafif pencerelere çarpıyor, uğulduyordu. Kentten uzak... Kırsal kesimde gri sıkıcı bir bina bulunuyordu.

Ve bu binanın yangın merdiveninden aşağı deliler gibi koşan yaklaşık 50 çocuk vardı...

Bu çocuklar bizdik.

Natasha ve İzabella çocukların önüne geçmiş onları örgütlenmeye çalışıyordu.

Iven ve Mile ise düşen, tökezleyen çocuklara yardım ediyorlardı.

Ben ise en arkadaydım.

Bir ara çocuklardan biri bir çığlık kopardı.

"Geliyorlar!"

Fark edilmiştik. Daha hızlı olmalıydık.

Sorun şuydu ki çocukların hepsi yorulmaya başlamışlardı.

Iven öne geçti. Bir çocuk yere düştü.

4-5 yaşlarında gibi gözüken bir çocuğu kucağına alıp öne doğru yönlendirdi onu.

Koşmaya devam ettik.

Grubun gerisinde kalan bir kız ilişti gözüme.

Kızın siyah-mor saçları vardı.

Herkes kaçarken o öylece dikiliyordu.

Ya gerçekten cesurdu ya da aptal.

Kız korkuyla karışık endişeyle etrafı süzüyordu.

Ama sanki kızın korktuğu şey askerler değildi.

İnanın bana şu dertlerle dolu kısacık ömrüm boyunca askerlerden korkan onca çocuk görmüştüm. O yüzden bu karşılaştırmayı yapmak pek zor olmuyordu.

Kız daha korkunç bir şey görüyor olmalıydı.

İşin tuhafı etrafta askerlerden daha korkunç bir şey yoktu.

Hızlı bir şekilde kızın yanına yaklaştım.

Kızın gözleri dehşetle açılmıştı.

"Gel" dedim kıza bakarak.

Kız sanki benim görmemiş gibi boşluğa bakmaya devam etti.

Gözüme yangın merdivenindeki askerler ilişti.

Bize yetişmişlerdi.

Anlık bir hışımla kızı bileğinden çektim.

Kız benim bu hareketimle kendine geldi.

Artık bir ölü gibi değilde ölüme çok yaklaşmis bir insan gibi bakıyordu.

Gelişme vardı...

Hızlıca koşarak gruba yetiştik.

Iven ve Natty çocuklara acele etmelerini söyleyip duruyorlardı.

Nicolas'ta binanın duvarından inmiş çocukların arasına karışmıştı.

Kalabalığın içinden bir oğlan çocuğu "Bizi avlıyorlar" diye bağırdı.

Zeki çocukmuş.

Haklıydı.

Onun hemen ardından bir kız çığlık attı ve kanlar içinde yere yığıldı.

"Daha hızlı" diye bağırdım.