Melezler Okulu-4:Ateş Çemberi

☀️ İyileşme Süreci 🌙

Selamlar! Nasılsınız bakalım? Ben iyiyim teşekkür ederim.Umarım sizlerde iyisinizdir.Bugün söyleyeceğim bir duyuru yok.

Hadi çok uzatmadan yeni bölümümüze geçelim derim

Yazarınız;
Dilara

2 hafta sonra;

Eclipse'in ağızından;

2 hafta geçmesine rağmen hâla revirdeyim.Müdür John ve Doktorlar,yaşadığım olayın fazla basit olmadığını ve üstüne üstlük tam 2 hafta boyunca komada kaldıktan sonra beni kolay kolay taburcu edemeyeceklerini söylemişlerdi.O yüzden hâla revirdeydim

Ve Evet,Bu süreç içerisinde tam 2 şey öğrenmiştim...

Birinci,Ben komada sadece 2 hafta kalmıştım ama Datrone'un ve Mora Annemin dediğine göre neredeyse ölmek üzereymişim.Son anda kurtarmışlar beni

Tabii Mora Annem,benim başıma gelen bu olayı duyunca resmen ölüp dirildiğini söylemişti

İkincisi,Kolumu nasıl kaybettiğimdi.Asa ile yaptığım büyü fazla enerji ve ısıya sebep olduğundan vücudumu dağıtmakla kalmamış,resmen kolumu yakarak parçalamıştı.O yüzden o büyüyü bitirdiğimde o kopma hissi gelmişti.Kolum orada yanarak paramparça olmuştu

Mora Annem,bu konu hakkında gerekirse tüm parasını harcayıp bana bir protez kol alacağını söylemişti

"Mora Anne! Bu fazla sıcak ya!"diye birazcık mızmızlandım

"Özür dilerim,Bebeğim"dedi Mora Annem ve çorbamdan bir kaşık daha çorba alarak hızlıca üflemeye başladı

Bu 2 haftalık süreçte,Mora Annem başımda resmen pervane olmuştu.Onu suçlayamam,sonuçta onun çocuğuydum ama şu an da resmen bana bebek muamelesi yapıyordu!

Bazı ihtiyaçlarımı kendim karşılayabiliyordum.Mesela yemek yemek gibi ama Mora Annem resmen kendi başıma yemek yememe izin vermiyordu.Ne zaman yemek yiyecek olsam illa bana kendisi yeddirecekti

Bunun neden böyle olduğunu sorduğumda 'Anne olunca anlarsın' diyordu

Bir kaşık daha Yayla Çorbası içtikten sonra Mora Anneme doğru baktım

"Mora Annem.Artık kendim yemeği denesem? Hem biliyorsun ben bebek değilim artık"dedim masum bir sesle

Mora Annem resmen somurtarak bana doğru baktı ve çorbamdan bir kaşık aldı ve bir iki kere üfledikten sonra ise resmen kaşığı tabiri caizse 'şak' diye susmam için ağızıma soktu

"İstersen 60 yaşında ol sen benim her zaman minik bebeğim olarak kalacaksın.Hem sen 2 haftadır komadasın.Doktorlar ne dedi? Bedenini fazla yormaman gerekir"

"Mora Anne,O spor yapmak,koşmak,fazla ayakta durmak için.Yemek yemek ve tuvalete gitmek için değil"

Yeniden bir kaşık çorba ağzımın içine 'şak' diye girdi

"Sus! Bir de bana cevap veriyor"

İşte,Duydunuz.Genel olarak konuşmalarımız aynen bu şekilde geçiyordu ne yaparsak yapalım engel olamıyorum ve konuşmayı kaybeden taraf olarak bitiriyordum

Derken Revirin Perdesinin açıldığını gördüm.Bu olay olduğunda ikimizde kafamızı ileriye doğru çevirdik

Müdür John,elinde bir kutuyla Müdür Yardımcısı Lisa ile birlikte gelmişti.Hemen sağ tarafıma bir sandalye çekerek oturdular.Müdür John daha fazla yanımda duruyordu Müdür Yardımcısı Lisa ise Müdür John'un dibindeydi resmen

"Eclipse? Nasılsın bakalım?"dedi Müdür John gülümseyerek ve bana dik dik  bakarak

"Eh...Daha iyi olmuştum"

Müdür John kahkaha attı

"Güzel,Derslerin için endişelenme,Öğretmenlerin ile konuştum ve sana durumundan dolayı Özel Durum ilan ederek senin 1 ay boyunca dinlenmene izin verdim.Bu süreç içerisinde Derslerinden asla geride kalmayacaksın.İlk 2 hafta ders görmeyeceksin.Diğer son 2 hafta ise ders göreceksin ancak öğretmenlerin senin evine gelecekler ve 50 dakika ders değil tam tamına yarım saat ders göreceksin ve ders saatlerini günde 2 olarak değiştirdim"

Gerçekten kendimi Kraliçe gibi hissetmeye başlamıştım.Resmen bana özel durum oluşturulmuştu

Arkadaş sanki 10 sene komada kalmıştım...Gerçi düşünecek olursak 2 hafta koma ve bir kol kopması öyle 'yere düştüm dizim kanadı' gibi bir durum değildi yani.Ne yapalım bana oluşturulan durumu kabul edecektim

Derken Müdür John,Müdür Yardımcısı Lisansın yanına doğru uzandı ve Lisansın elinde duran mürdüm rengi kadife ile kaplı olan kutuyu açtı

Kutunun içinde bir madalyon vardı

Madalyonun kutudan çıkardı ve boynuma taktı.Klasik bir madalyondan farkı yoktu.Altın rengi ile kaplı parlak olan bir madalyondu

Ne için olduğunu direkmen anlamıştım bile.Müdür John'a mahçup bir ifade ile baktım

"Müdür John ben bunu kabul edemem..."

"Sen bu okula geldiğinden beri bu okulu bir çok kez tehlikeden kurtardın ve 2 hafta önce yaptığın şey ile hem kendini hemde okulumuzu gururlandırdın ve kurtardın.Sana edeceğimiz teşekkürlerin miktarı aşırı derecede fazla.Lütfen bunu kabul etmeni istiyorum Eclipse,Benim,Öğretmenlerinin ve arkadaşlarının adına..."dedi Müdür John nazik bir sesle

Madalyaya doğru baktım sonrasında ise Müdür John'a doğru ve hiçbir şey demeden sadece gülümsedim

1 ay sonra;

Kendimi daha rahat ve daha iyi hissettiğimden dolayı ve neredeyse bir ay boyunca herkesten uzak bir şekilde eğitim gördüğümden dolayı canım sıkılmıştı

Yaşadığım olayın üzerinden tam tamına bir ay geçti ve sonunda Müdür John Ve tabii ki de Mora Annem,benim Artık diğer öğrencilerin yanında okumama izin vermişti

Üzerime beyaz renkli bir tişört ve altıma ise dizlerime kadar gelen bir kot pantolon giymiştim.Ayaklarıma da beyaz renkli Spor Ayakkabılarımı giydikten sonra evimden çıkmış ve yavaş yavaş okula doğru gidiyordum

Okula vardığımda kahvaltı yapmak için Yemekhaneye doğru gittim.Yemekhabeye geldiğim anda herkesin gözü bir anda bana doğru döndü

Herkes aniden ayağa doğru kalktı ve hep birlikte sevinç içerisinde alkışlamaya başladılar.Yemekhanenin içi tamamıyla alkış,çığlık ve ıslık sesleriyle yankılanıyordu

Ben ise olduğum yerde gülümseyip herkese bakıyordum.Yanımın Madeline  koşmuştu ve hiçbir şey demeden bana doğru bakıp Sağ elimi tutmuş ve resmen yemekhanenin ortasına doğru koşuşturarak getirmişti.Yemekhanenin ortasına geldiğim zaman pek fazla tanımadığım ancak benim yaşlarımda olan bazı erkek çocukları benim yanıma doğru yanaştılar ve beni havaya kaldırıp tezahürat yapmaya başladılar

Şu an resmen Okul,Okuldan çıkmış ve bir futbol salonuna dönüşmüştü.Beni kucaklayıp tezahürat yapan çocukların yanındaysa bütün okul aynı şekilde tezahürat yapmaya başlamıştı

"Eclipse çok yaşa! Eclipse çok yaşa!"diye bağırıyorlardı

Aralarında arkadaşlarım da mevcuttu.Troy ıslık çalıyordu,Tralia ve Coral alkışlıyordu,Datrone ise beni tutan çocukların arasına dahildi

Herkese doğru hiçbir şey demeden gülümsedim.Herkes tezahürata devam ederken ben ise olduğum yerde duruyor ve gülümsüyordum

Tüm okul tarafından bir kahraman ilan edilmiştim.Bu hayattan fazla umduğum bir şey değildi ancak hissetmesi güzel bir histi

...