Takıntılık Meselesi

★³

Jisung pov
Telefonu kapatıp aşağıya indim çünkü annemin çıglini duydum ve ondan sonra ölüm sessizliği vardi. Yavaş yavaş aşağıya indim ve etrafı kontrol ettim. Kan bu kan kokusu hemen mutfağa doğru ilerledim ve annemin cansız bedenini yerde gormemle yere yıkılmam bir oldu. Napicami bilemedim resmen annemin cansız bedeniyle bakisiyordum. Babamın sesini duyduk açıkçası beklemiyordum korkarak ve şok olmuş bir şekilde yanına gittim

Sujo: Polisi ara ve eve yeni geldiğimizi hiç bir şeyden haberimizin olmadığını birde ambulans çağırmalarini söyledi.

Hiç bir şekilde cevap vermedim nasıl bu kadar sakin olabiliyordu. Nasıl bu kadar sesiz olabiliyordu. Ikiletmeden polisi aradim ve seul sokağına bir polis birde annem için ambulans istedim. Çok geçmeden gelmişlerdi ağlamayan babam bir anda ağlamaya başladı tabiki ben şok olmuştum ama rolü bozarsan eminimki annemden sonra bu evden benim cesedim çıkacaktı. Polislerden birinin yanıma gelmesiyle ona döndüm

Polis: Ne oldu burada?

"..."

Polis: evde değildiniz öyle mi

"..."

Polis: anladim başınız sağ olsun tekrardan. Arkadaslar toplanın gidiyoruz.!

Dediğini duymuştum polisin neyseki kafamı daha tam olarak kaybetmedim düzgün cevaplar verebilmistim. Evden çıktıklarından sonra annemin cenazesine hazırlamak için ise koyuldum yani evet sadece ben çaba gostermistim babamın umrunda değildi çünkü o annemi aldatiyordu. Pek umrunda olmadı ne kadar üzgün olursam olayım gruptakiler anlatmak zorundaydım en azından cenazeye cagiracaktim yoksa onlarida kırmış olurdum.

Haşmetli tassaklar

Jisung: arkadaşlar bakabilirmisiniz?

Kuzis: bir sorun mu var jisung

Bebek ekmek: burdayız anlat

Kopusum: buyur bebiis

Jisung: Sanirim biraz kötüyüm aslında bunu nasıl soylicem bilmiyorum annemi az önce kaybettim sizide cenazeye cagiracaktim

Kopusum:NE! jisung neden o an söylemedin iyimisin?

Kuzis: Ne nasıl olur ha-ri teyze...

Beomunki: beomgyu sakin ol hepinizi almaya geliyorum jisung konum at

Big boyum: bekliyoruz.

Cillim: biz changbinle parka çıktık

Kopusum:bizde jeonginlen oraya geliyoruz

Beomunki: tamma ben beomgyuyu aldim geliyorum bekleyin. JISUG KONUMU ATSANA

Jiusng: ah üzgünüm hemen atıyorum bekle
Jisung: *konum*
(Gonderildi)

*Herkez cevrim disi*

Sadece diğerlerini beklemeye başladım. Hastane kapısının onundeydim annem daha çok gençti babam nasil yapardı bunu anneme ama bu yanına kalmayacaktı. Ne saçmalıyorum daha kendi babamdan korkuyorum ona karşı gelemezdim. Şimdide annemi kaybettim kim koruyacak beni annem haklıydı kendimi kormayi öğrenmeliydim.. Çok geçmeden beomgyu'nun sesini duydum ağlıyordu kiyamam ki ağlıyordu..

Beomgyu: jisung?
Jisung: beom...

Koşarak sarılmıştı bana bende ona sarıldım beom bana annemden sonra gelen en iyi şeydi. Annem beni hiç bir zaman canım oğlum diye sevmezdi ama olsun kuzenim vardi çok takmazdim bu yüzden. Beomgyu omzumda ağlamaya başladı tek dediği şey uzgunumdu seni koruyamadık vb. daha bir sürü şey söyledi bense ona değil babam kızıyorum

Beomgyu: Hepsi benim sucumdu keşke yanına gelseydim..

Jisung: hayir hayir döverim seni böyle düşünme beom

Beomgyu: döv beni jisung sana Yemin ederim DÖV BENI SÖV BANA AMA BANA SEN SUÇSUZSUN DEME YETER

Jisung: boem APTLAMISIN SENIN SUCUN DEĞİLDİ HEPSI O PICIN SUCUYDU ANLAMIYORSUN

ikimiz sadece koridorda kavga ediyorduk biz kavga ederken diğerleri sadece susuyordu çünkü bizi durduramazlardi en sonunda beomgyu kendine zarar vercekken yeonjun tuttu onu. Iyikide tuttu yoksa bu hastaneden iki kişiyle çıkardık.. Çok geçmeden doktor onu son kez görmemi sağladı ve içeri girdim beom ile. Diğerleri sadece camdan izliyorlardi doktor iki kişiye izin verdi bizde hemen atladık tabi. Beom yam tarafına onun karsisinada ben geçmiştim şuan annemin yan tarafında duruyordu. ikimizde dokunmaya kiyamiyorduk annem çok narin ve güzel bir kadindi.

Beomgyu: ha-ri teyze özür dilerim her şey benim suçumdu..

Jisung: beom az önce kavga ettik sus

Beomgyu: peki..

Sonrasında lafa ben girdim;

Anne seni böyle kaybetmek istemezdim yada böyle ayrılmak istemezdim ama olanlar oldu. Asıl ben özür dilerim keşke en başında yanında dursaydım o zaman sen ölmezdin. Beni ne kadar sevmesende korudugun için çok teşekkür ederim. Ama keşke beni bu piçle ayni evde bırakmasaydın..."

Demiştim hicsisizze ve kendimi yere bıraktım çünkü dayanamiyordum buna özelliklere annemin gitmesine. Çok geçmeden doktorlar geldi ve ikimizde cikartti daha sonra annemi üstünde beyaz bir çarşafla kapattılar. Ben ise sadece ağlıyordum tepki veremiyordum ama sadece agliyordum..

___________________^_^___________________

Merhabalar yavaş yavaş olaylara girdim bundan sonraki bölüm bomba gibi geliyor neyse antrenmana gitmem gerek gorusuruuuz💞💓💓

Yeni bir pov yaptım tt hesabımda bakarmisiniz? Beğenirseniz fic yazacağım

Tik tok hesabim: hanniem.j

Destek olursanız seviniriiim💓

(Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayiiin)