Jisung pov;
Önümüzden geçtiler dediğim gibi ben sadece ağlıyordum ve konuşamıyorum etrafımdakileri duyuyordum ama ben ağzımı açamıyorum bir nevi panik atak geciriyordum. İlk okulda anksiyetem vardi zaten büyük ihtimalle tepki veriyordu vücudumda. Bir zaman sonra etraftaki sesler bulaniklasiyor ve gözüm kararıyordu tek gördüğüm şey beomgyu'nun beni tutuyor olmasıydı.Kendimi hastane odasında ve kolumda serumle buldum şuan gece olmalıydı ve odadaki herkez uyuyordu kimseyi uyandırmak istemedim. O yüzden sadece yatıp düşünmeye başladım dünya için fazla bir kişilik miydim? Yada dedikleri kadar kilolumuydum? (yazardan: ağzını topla jisung) Belkide babamda bu yüzden öldürdü annemi ben annem olmadığı sürece kendimi koruyamazdim yada bir başkası olmadan bir hiçtim ben. Babam kim bilir nerelerde sürünüyordu kesin başka karıları altına almıştır diyordum içimden umrumda değildi ben sadece okuyacaktim ve ilerdeki hayatıma bakacağım böylece bir yere yada yatılı okula geçebilirdim eğer bu olursa kurtulurdum çünkü.(yazardan:o işler öyle olmuyor jisungcum) Çok geçmeden uyku bastırdı belkide serumun etkisindendir diyip kendimi uykunun kollarına teslim ettim.
Sabah olmuştu ve annemin ölümünden 1 gün geçmişti. Baktığımda herkez uyanmış ve merakla bana bakıyorlardi sanki konuşmamı bekler gibi ah tabi ya dün hiç konuşmamistim daha doğrusu konusamamistim.
Jisung: ben iyiyim'dedim onlara
Beomgyu: jisung bizi ne kadar korkuttun biliyormusun?
Felix: jisung çok şükür iyisin
Jisung: beom peki annem?.. Anneme ne olacak
Herkes bana böm böm bakıyordu bense bir cevap bekliyordum. Kimsede tık yok? Neden bu kadar sessizlerdi annem ölmüş olabilir ama ben onun için yaşayacağım. Gerçi o götürülen kadın anneme hiç benzemiyordu annem kumraldi ama o kahverengi sacliydi. Çok sorgulamadim zaten beynim almıyordu şuan hiç bir şey. Hala cevap bekliyordum kimseden cevap gelmeyince lafa girdim
Jisung: size diyorum sizeee anneme ne olacak
Changbin: Aslında jisung şey..
Jisung: çocuklar bir sorun mu var?
Yeonjun: ben soyluom aga bu iş wattpad kitabına döndü resmen.
Jisung: Anlat yeonjun ne oluyor
Yeonjun: Ya bak dün akşam erkenden gömdüler anneni bizede bu sabah haberi geldi yani biz sabah cenaze yapacağımızı söyledik ama gidip gömmüşler? Anlayamadık kim onlar
Jisung: NE? NE DEMEK ANNEMI GOMMUSLER YA KIM OLUYOR ONLAR
Seungmin: jisung sakin olurmusun?
Jisung: SEUNGMİN ÇILDIRTMAYIN BENI KIMMIS ONLAR? NEYIN NESILER YA ANNEMI GOMUYORLAR
Changbin: bilmiyoruz jisung
Jeongin: bizde anlamadık ya yeonjunda dedi anlamadik diye bağırma hastanede
Jisung: SİKERIM SIZIN HASTANENIZI BEN ANNEM DIYORUM SIZ HALA BANA SAKIN OL DIYORSUNUZ
Seungmin: ama bağırarak bir şeye varamaz-
Dokto: Noluyor burda? Kim o bağıran
Jisung: LAN SIZ KIMSINIZDE ANNEMI BENDEN HABERSIZ GOMUYORSUNUZ OLM. HASTANE FALAN DINLEMEM YIKARIM BURAYI BASINIZA
Dememle kolumda bir acı hissettim yavaş yavaş gözlerim kapaniyordu anladim ki sakinleştirici uygulamisti bana geriye sadece bana aci içinde bakan kuzenim ve arkadaşlarım kalmıştı. Uzun süre sonra uyanmıştım. Hiç kimse yoktu odada o an kendimi öldürmek istedim ama yaparsam babam kazanmış olacakti o yüzden vazgeçtim.Daha ne olabilirdiki hayatımda kötü olan önce hayatım şimdide annemi kaybettim ben. Hayat beni fazla görüyordu bunları başka yaşayan insanlar varımdır diyordum kendimce eminim ki vardır. Peki ya onlar onlar nasıl dayanıyordu bunlara. Çok geçmeden changbin yanıma geldi ve koltuğa oturdu üzgün görünüyordu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Takıntılık Meselesi
Actionjisung cömert ve diğer insanlara göre saf ama temiz bir insandı. Fakat babası tarafından asla sevilmeyen bir cocuktu. Hersey babasının onu satmasiyla başlamıştı Jisung:Lan! Bana bak dağ ayısı sana aşık falan oldum sanma döverim ha Minho:onu yatakta...