Korkmuyordu.
Biliyordu ki bu gördüğü gerçekti.
Bir düşün içerisinde değildi.
Tenine işleyen rüzgârı, gözlerini yaşartan dumanı ve nefesini kesen bu kasveti her zerresinde hissediyordu.
Gözleri, gri dumanların arasından asaleti ile yeri, göğü inleten...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Viran'ın Anlatımıyla)
Yatağımın üzerine önceden bıraktığım siyah atlete baktım. Başımı sağ tarafıma çevirdiğimde ise cam dolaptan atletlerin olduğu bölümü gördüm.
Aralarında gri yoktu.
Eşofmanlarıma baktığım da orada da gri renkte bir eşofman olmadığını gördüm. Kaşlarım hafifçe çatıldı ve yatağın üzerinde ki siyah atlete uzanıp tek seferde üzerime geçirdim.
Homurdanarak lavobaya girdiğim de ayağıma takılan, yarım saat önce yere fırlattığım paçaları çamur olmuş eşofmana baktım.
Kaşlarımı kaldırarak derin bir nefes aldığımda zihnime üşüşen düşüncelerden kurtulmayı denedim.
Kurtulunacak gibi değillerdi.
Eğilip yerdeki eşofmanı aldım. Top hâline getirerek çamaşır makinasının yanında ki kirli sepetine fırlattım.Kirli eşofman, kapağı açık olan kirli sepetine girdiği gibi üstüne kapak devrildi.
Ayaklarımı sürüyerek tezgâhın üzerine bıraktığım, üstünde dumanların tüttüğü kahve kupasını aldım.
Gözlerim yarım kalan şehir manzarasına odaklandığında, aslında bu dairede değil ama bu bina da, başka bir yerde olmak istediğimi fark ettim.
Beni bu kadar etkileyen şeyi düşünmemeye çalışarak, telefonumu elime aldım.
Dört gün önce spor salonunda tanıştığım, iki gün önce spor salonuna gittiğimde yeniden karşılaştığım Naz adında ki kadının, bildirimi düştü ekrana.
"Nerelerdesin?"
Başımı kaldırıp şehrin ışıklarının aydınlattığı salonda göz gezdirdim. Sabah yaşadığım olayları ona anlatacak değildim. Sabah yaşanan her şey, bana sır olarak kalmalıydı.
