Korkmuyordu.
Biliyordu ki bu gördüğü gerçekti.
Bir düşün içerisinde değildi.
Tenine işleyen rüzgârı, gözlerini yaşartan dumanı ve nefesini kesen bu kasveti her zerresinde hissediyordu.
Gözleri, gri dumanların arasından asaleti ile yeri, göğü inleten...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(23 Gün Sonra)
İnsanoğlu.
Aynı gibiydiler. İçlerinde ki, onları birbirinden ayıran özellikleri bazen saklarlardı. Bazense bunu istemediğimiz sürece göremezdik. Bunu bilmek, içimizde sakladığımız o ruha bağlıydı.
Ruhumuzu bedenimiz örterdi. Bedenin ötesini öğrenmek, bilemek zordu. İnsanoğlunu bilmek ve anlamak ise çok daha zordu... İnsanoğlu bazen dönmem dediği yoldan öyle bir dönüyordu ki... Ben insanoğlundan olmasam da, beni yolumdan döndürende küçük bir insandı...
İnsanoğlu iyi miydi?
İnsanoğlu kötü müydü?
Gerçek neydi? İyi ve kötüyü ayırmak, bunu öğrenmek, bilinmezi bilinen kılmaktan geçiyordu.
Yıllar bana ne vermişti ya da tam tersi ne almıştı?
Yıllar, bana nefret vermişti. İnsanoğluna duyduğum nefreti hissetmiştim soluduğum her gri dumanda.
Yıllar, şimdi de benden içimde beslediğim ve o, sonu asla gelmez dediğim nefretimi alıyordu. Zaman öyle ya da böyle geçiyor ve geriye sadece biz kalıyorduk. Belki öncemiz ile sonramız farklıydı, belki de aynı. Ama her türlü bizdik. İyisi ile kötüsü ile.
Gözlerimi kısarak, salonun ortasına minik insan için yaptığım, yastıklardan oluşan alana baktım. Kenarları ne kadar yüksek örersem öreyim, sürekli çıkmanın bir yolunu buluyordu.
"Lanet bebek! Yine nereye kayboldun?!" Dişlerimi sıkarak konuşmam bile, minik insanı aradığım günlerin sinirini üstümden az da olsa atmıyordu. Annesinin ölümü üzerinden yirmi üç gün geçmişti. O ise...
O kadar neşeliydi ki... Sanki hiçbir şey olmamış gibiydi.
O, annesini hiç kaybetmemiş gibi...
Kimse için yapmayacağım şeyler yapıyordum ona. Nedenini ben de bilmesem de, içimdeki hisse karşı koyamıyordum. Yapmam gerekenler ile ilgili bir sürü doktor ile görüşmüş, kitaplar okumuş, mağazalar gezmiştim... Ve ne kadar düşünmek istemesem de, o soru hep aklımdaydı.
