"Saçmalıyorsun hyung. Bu senin suçun falan değil!"
"Ya kimin suçu Jeongin? O gece.. Kaçıp gitmek yerine Hyunjin'i dinleseydim, peşimden gelip bu lanet kazayı geçirmeyecekti. Bu halde olmasının suçlusu benim."
"Seungmin.. Bunu kendine yapma. Böyle olacağını bilemezdin. Kızgın ve kırgındın. Üstelik haklıydın da. Bu ruh halinden çıkmalısın. Düşüncelerin seni mahvediyor."
"Jisung anlamıyorsunuz! Tek sorun Hyunjin'in hafızasını kaybetmesi değil. O.. O ölebilirdi! Bunun düşüncesi bile beni her gün öldürüyor."
"Hyung.. Bak o iyi. Bir şey olmadı. Kendini bu kadar harap etme."
"Bir şey olmadı mı? Hayatının bir kısmı elinden alındı Jeongin. Beni, bizi geçtim. Kendi hayatı.. Bu zamana kadar başardığı her şey, mutlu olduğu her an elinden alındı. Ve lanet olsun ki elimden bir şey gelmiyor. Vicdan azabım ve kendime kızgınlığım yüzünden yanına bile güç bela yaklaşabiliyorum. "
Seungmin'in titreyen sesini duyduğumda içimde bir yerlerde bir şeyler titremişti.
Babamın bizi sürüklediği abuk subuk bir dolu aktiviteden sonra güç bela, karanlık çökerken Minho hyungla kaçıp eve dönebilmiştik.
Hyung gelir gelmez kendini duşa atarken ben de biraz dinlenmek adına terasa çıkmaya karar vermiştim.
Fakat merdivenleri çıktığım anda aralık kapıdan duyduğum konuşmalarla, yanlış olduğunu bildiğim halde sessizce dinlemeye koyuldum.
"Seungmin, olan oldu. Ve bunların hiç biri senin suçun değil. Hyunjin'e yardım etmek istiyorsan kendini toplamalısın.
Evet şuan son 2 buçuk yılı hatırlamıyor. Ama ona en çok yardımı dokunacak kişi sensin.
Biz Hyunjin'in şuan kendini hatırladığı halini çok iyi tanıyoruz. Ama sen.. Sen onun aslında kim olduğunu, nasıl büyüdüğünü, nasıl değiştiğini en iyi bilen kişisin.
Hyunjin hep en çok senin yanında kendi gibi olabildiğini söylerdi. Eskiye dönebilmesi için hatıralarına ihtiyacı var. Sana ihtiyacı var. "
" Belki haklısın Jisung. Ama bunu nasıl yapacağım ki? Beni, bizi hatırlamıyor. Ve hatırlamak isteyip istemediğini bile bilmiyorum.
Daha önce de dediğim gibi, Hyunjin tanıştığımızda erkeklere ilgi duyduğunun farkında bile değildi. Ve bunu kabullenmesi ikimiz içinde acı verici bir süreçti. "
" Biliyorum Minnie.. Anlıyorum da. Ama ondan vazgeçecek değilsin değil mi?
Onu seviyorsun. Ve o da seni seviyor. Sana bir kez aşık olduysa tekrar olacaktır. Sevgi çok güçlü bir duygu.
Ve Hyunjin'in sevgisine inanıyorum. "
" Hah! Aptal bir romantik komedide yaşamıyoruz. Onu teşvik etmeyi kes Jisung.
Aynı şeyleri bir daha yaşamak mı? Aptallık etme Seungmin hyung. Son 1 senede yaşadıkların sana ders olmadı mı?
Sizin ilişkiniz zehirli. Hyunjin hyungun sevgisi seni zehirliyor. "
" Jeongin. İleri gidiyorsun. "
" Jisung! Taraflı bakıyorsun. Hyunjin hyungu en az senin kadar ben de seviyorum. Göründüğünden, gösterdiğimden çok daha fazla.
Ama bunu onaylayamam. Seungmin hyunga bak!
İlk tanıştığımız hali ve son 1 yılda dönüştüğü kişi aynı mı? "
" Ne demek istiyorsun? "
" Şunu demek istiyorum hyung; bu ilişki, gizli olması ve nedenini asla bilemeyişin..
Bunlar seni tüketiyor. Kaç gece Hyunjin Hyung yüzünden ağladığını biliyor musun?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Opia (HyunMin)
Fanfiction'Anılar, onları hatırladığın sürece sana aittir..' Hwang Hyunjin, bir hastane odasında gözlerini açtığında hayatının son 2 yılı öylece elinden alınmıştı. *Tanıtım, bölüm olarak yayınlanmıştır. *
