Gece

Bölüm 1: Her Şeyin Başlangıcı

Selamlar... Yeni bir kurguya başlıyorum ve bunun için çok heyecanlı olduğumdan dolayı bodoslama dalıyorum hikayeye. Umarım beğenirsiniz, keyifli okumalar.

Dip Not: Daha önce de erkek karakter ağzından yazdığım hikaye bölümleri oldu ama bu, erkek karakteri başrol yaptığım ve onun ağzından ele aldığım ilk kurgum. Umarım başarılı olabilirim..
______________________________________

-Bölüm 1-

Ağustos ayı.. Aslında, her şeyin en başına dönecek olursak, benim için pekte önem teşkil etmeyen, sıradan bir aydı bu. Tek macerası bu ayın 18'inde doğmuş olmamdı. Onun dışında bir özelliği yoktu.

Ta ki o gün gelene dek..

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

(26 Ağustos 2017)

Tatil dönüşü, insanın içinde neden bir burukluk olur bilmiyorum ama o an tam olarak bunu yaşıyordum.

Buruk hissediyordum. Sanki ait olduğum yerden ayrılmışım da, zorla başka bir yere götürülüyormuşum gibiydi. Tıpkı küçükken olduğu gibi..

Ama bunu aşmalıydım sanırım. Çünkü ne küçüktüm artık, ne de istemediğim bir yere dönüyordum. 22 yaşındaydım, ve gitmekte olduğum yer benim evimdi.

Kötü hissetmem anlamsızdı.

Ama arabanın içinin 50 derece olması ve Samet'in saçma sapan sızlanışları bunu pek olası kılmıyordu.

Henüz gitmemiz gereken uzun bir yol vardı ve şuan ıssız bucaksız bir ormanın ortasındaydık, üstelik gecenin bir yarısıydı ama Samet "Altıma yapacağım şimdi!" diye tutturduğu için yol kenarında mola vermek zorunda kalmıştık.

Samet arabanın kapısını açıp aşağı inerken "Biriniz bana ışık tutmak için gelemez mi?" dedi tedirgin bir şekilde.

Kimse bu fikre yanaşmadı tabi. Tekrar etmeme gerek var mıydı bilmiyorum ama gecenin bir yarısıydı ve tam olarak ORMANIN ORTASINDAYDIK.

Bu yüzden hepimiz reddettik bu teklifi.

Samet de ufak bir küfür mırıldanıp korkuyor olmasına rağmen altına yapmamak için hızla koştu ormanın içine.

Giray Samet'in arkasından gülerken "Ben olsam gitmezdim." dedi alayla. "Samet'in geri dönüşü olmayacak, görürsünüz!"

Yağız bu alaycı cümleden sonra gülerek "Sen yine de ağzını hayra aç." dedi Giray'a. "Ama haklısın, bende gitmezdim."

Bu muhabbete dahil olmayıp sessiz kaldığımda tek istediğim bir an önce eve gitmekti. Sıcaktan bunalmıştım ve yorgun hissediyordum.

Anıl da benimle aynı düşüncede olmalıydı, o da bir şey demedi çünkü.

Ve yaklaşık 3 dakika boyunca sessizlik eşliğinde bekledik Samet'i..

Aslında, bu 3 dakika bana biraz uzun gelmişti nedense. Samet'in işini halletmesi, hele ki bu karanlıkta, en fazla 1 dakika falan sürmeliydi çünkü. Üstelik 3 dakikanın sonunda hala ortalıkta görünmüyordu..

Dürüst olmak gerekirse endişelenmeye başlamıştım saçma bir şekilde.

Giray da benim gibi düşünerek sızlanmaya başladığında "Nerde bu salak?" dedi fısıltıyla. "Gerçekten bir şey olmuş olamaz değil mi?"

Bir fikrim yoktu açıkçası. Ama olduysa, Giray az önceki alaycı tavrı yüzünden baya pişman olacaktı.

Anıl bir kaç saniye sustuktan sonra konuşmak için dudaklarını aralayıp "Yani.." dediğinde Samet'in telaşlı çıkan sesiyle yarım kaldı cümlesi ve hepimizin bakışları çalıların arasından koşarak yaklaşan ve bir yandan da "Yağız! Kayra! Çok kötü bir şey oldu oğlumm!!" diye isyan eden Samet'e döndü.