..သူခြယ်မှုန်းသော ဆေးပန်းချီ.. 🌿🌿🌿..
.....အပိုင်း (၂၆).....
"ဖြည်းဖြည်း လား ရှေ့မှာခုံရှိတယ် လာပါမောင့်ကိုပြန်ဖက်ထားစမ်းပါ..ခိုက်မိတိုက်မိရင်ဒီမောင်ရင်ကြိုးရပါပီကွာပြန်ဖက်ထားစမ်းပါ စိတ်ပူလွန်းလို့ပါ."
"ဘယ်လိုတွေသဲကဲနေရတာလည်း အရင်ကလည်း သွားလာနေကျ ဘာမှမဖစ်ဘူး.."
ဂျီမင်းရေချိုးခန်းထွက်လာကတည်းက ချက်ချင်းအနားရောက်လာပီး သူ့ခါးကိုသိမ်းဖက်ထားတာ ဖြေးဖြေးချင်းထိန်းခေါ်သည်...။ပါးစပ်ကလည့် တတွက်တွတ်ပြောနေတာကြောင့် ဂျီမင်းအနည်းငယ်ဟောက်လိုက်မိသည်..။အမှန်တိုင်းပြောရရင်လည်း ရေချိုးခန်းအိမ်သာတွေကအစက သူ့ဘယသာအသုံးပြုသွားလာတတ်အောင် ကိုယ်တိုင်မှတ်သားခဲ့သည်...။
"အ့တာကအရင်က ခုမောင်ရှိနေပီလေ မင်းကိုနည်းနည်းလေးမှအထိခိုက်ပွန်းပဲ့မခံနိုင်ဘူးကွာ လာခဲ့.."
"အမေရ..ဂျောင်ဂုမင်းဘာလုပ် ဘာလုပ်တာလည်း ချပေး ခုချက်ချင်းချပေး.."
"မချပေးဘူး ဂျီမင်းကမောင့်ကိုပြန်ဖက်ဆိုတေ့ဖက်လို့လား.."
ရုတ်တရပ် ကောက်ပွေ့လိုက်တာကြောင့် ဂျီမင်းအလန့်တကြားဖစ်သွားတာကာ.မမြင်မစမ်းနဲ့ဂျောင်ဂုအကျ်ီစကို အတင်းဆုပ်ဆွဲထားလိုက်မိသည်..။
သူ့စကားကိုလည်းအရေးမလုပ်တဲ့အပြင် ခြေလှမ်းတွေကိုစတင်ရွေ့လျားသွားတာကိုခံစားလိုက်မိသည်....။
"ဘယ် ဘယ်သွားမို့လည်း.. "
"အိပ်ခန်းလေ ဂျီမင်းအိပ်ခန်းကိုသွားမှာပေါ့ မောင်က ဘယ်ကိုသွားရမှာလည်း..."
သေစမ်း ပတ်ခ်ဂျီမင်းမင်းသေလိုက်စမ်း တကယ်ပဲ သူ့အိပ်ခန်းနဲ့ရေချိုးခန်းကအနည်းငယ်သာကွားဝေးသည်..။ခုတော့တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတဲ့ရင်အစုံကြောင့် သူသွားလာဘူးတဲ့နေရာတွေးကို စိတ်မှန်းနဲ့တောင်မတွေးတတ်တော့..။သေလိုက်စမ်းပတ်ခ်ဂျီမင်းရယ်လို့ တစ်ယောက်ထဲ စိတ်ထဲကနေကျိန်ဆဲနေသည်...။ဂျီမင်း မမြင်ရတာတောင်ကြောင့် သူ့ကိုငုံ့မိုးကြည့်နေတဲ့ ဂျောင်ဂုမျက်ဝန်းကိုမတွေ့နိုင်ပေ....။
YOU ARE READING
သူခြယ်မှုန်းသော.. ဆေးပန်းချီ... 🌿🌿🌿
Fanfiction.."ကိုယ်တိုင်.တမင်နာကျင်ထိခိုက်အောင်လုပ်ခဲ့ပီးမှ ဘာလို့ငါ့ရင်ထဲက တဆစ်ဆစ်နာကျင်နေရတာလည်း..ဟင့်အင်း မချစ်ချင်ဘူး မင်းကိုငါမချစ်ချင်ဘူး ဟုတ်တယ် မင်းကိုမုန်းနိုင်အောင်ကြိုးစားရမယ် ဒါပေမဲ့ကွာ... မင်းငါ့ကြောင့်တခါငိုတိုင်း ငါ့ရင်ထဲမှာလည်းသေမတတ်ခံစားရတာပါ...
