Lord & Lady || Tom Marvolo Riddle

Bölüm 35

Tom bana cevap vermeyip suratıma bakmayı tercih etti. Ben konuşmasını beklerken o aval aval suratıma bakmaya devam ediyordu.

Başımı sol omzuma yatırdım. "Hala aynı şeyi yapıyorsun Tom."

"Ne yapıyorum Gloria?"

Derin bir nefes verdim. "Bana hiçbir şey anlatmıyorsun. Bana karşı neler hissettiğini anlayamıyorum, ve bu dengesiz davranmama sebep oluyor aynı senin yaptığın gibi." Arada ona da laf çarpıttığımda sessiz kaldı ve beni dinlemeye devam etti. "Sonra bana gelip soğuk davranıyorsun deme. Sana soğuk davranmıyorum aksine sana hala ılımlı yaklaşmaya çalışıyorum fakat senin umursamaz tavırların ve takmayışın beni sinirlendiriyor. Ben sinirlenince sende sinirleniyorsun ve çıkmaz bir yola giriyoruz."

Dudaklarımı bastırdım. Bağırmadan sakince derdimi anlatmam lazımdı, sinirlenmeyecektim aksine bazı şeylerin farkına varıp düşünmesini sağlayacaktım. En azından bunun için uğraşacaktım. "Bilmem farkında mısın ama sen bana ne yapmış olursan ol ben senden uzak duramadım Tom. Her zaman seninle konuşmaya ve bir şeyleri anlatmaya çalıştım. Beni anlamanı, ne hissettiğimi anlamanı istedim. Bu ister konuşarak olsun ister kavgayla. Fakat sen asla umursamadın."

Kendi kendime yorgunca güldüm ve kafamı iki yana sallayıp konuşmama devam ettim. "Her seferinde aynı cümlelerle sana bunları anlatmak tuhaf geliyor. Sana bir çocuk gibi bazı şeyleri öğretmeye çalışıyormuşum gibi hissediyorum." Tom kaşlarını çattığında güldüm ve elimi kaldırıp kaşlarına götürdüm. "Çatma kaşları hemen. Sadece bir benzetme."

"Ben bir çocuk değilim Gloria."

Kafamı salladım. "Aynen öyle. Fakat ben sadece bir benzetme yaptım. Bu konularda hiçbir şey bilmediğini ikimizde biliyoruz Tom." Gülümsemem büyüdü. "Seni seviyorum Tom. Her ne kadar sen bana hiçbir zaman seni seviyorum demesen de, ben seni seviyorum. Hani diyorsun ya sana değer veriyorum diye," Kafasını olumlu anlamda salladı ve bende devam ettim. "Senden tek istediğim bana bunu hissettirmen Tom."

Yüzü düşünceli bir hal aldı. "Hissetmiyor musun?"

Kafamı salladım. "Evet hissetmiyorum. Senin bana karşı tamamen boş olduğunu, sadece planların için yanında tuttuğunu düşünüyorum."

"Bunu nasıl düşünebilirsin Gloria?" Hayretle bana bakarken ben sustum. Belki de kendini bana karşı ilk kez açacaktı, onu şuan bölemezdim. "Seninle sevgili olup yıllarımı geçirdim. Sevgili olduğumuz dönemler birlikte hareket ettik kimseye anlatmadığım şeyleri sana anlattım, hala anlatmaya devam ediyorum. 18 yaşında evlendim seninle Gloria. En yoğun olduğum dönemde en tehlikeli olan dönemde. Sırf sen yanımda ol diye, sırf bize daha iyi bir hayat sunabileyim diye. Bu planları yaparken bile aklımda sadece ikimizin dünyaya sahip olacağı vardı, ikimizin çok güçlü olacağı vardı." Burnundan nefes vererek güldü. "Güç benim için oldukça önemliyken, seninle paylaştım, sana saygı duyulmasını sağladım, senin verdiğin fikirleri uyguladım. Bunlara rağmen nasıl hissedemezsin Gloria?"

"Atladığın şeyler var Tom," Dudaklarımı dilimle ıslattım ve devam ettim. "Evet bu dediklerinin hepsi oldu. Fakat kendi davranışlarını hesaba katmıyorsun, kendi kalpsizliğini araya katmıyorsun. Bana olan davranışların, bana ceza vermelerin ve hayatım boyunca asla unutamayacağım ve yüzüne vurmaktan asla çekinmeyeceğim konu, bebeğim." Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Bunları bana yaşattıktan sonra nasıl sana değer verdiğimi hissedemezsin deme bana, buna hakkın yok."

Tom'la düzgün bir şekilde konuşmamızın ve Tom'un bu konuda fazla konuşmasının şaşkınlığı vardı üzerimde. Kendini yavaş yavaş bu konuda ifade etmesini istiyordum. Hatalarının farkına varmasını, karısı olduğumu unutmamasını istiyordum.

Düşüncelerimi Tom'un konuşmasıyla sonlandırdım. "Onlar senin cezandı Gloria."

Alayla güldüm. Sinirlenmeyecektim. "Hadi buna da tamam. Bebek konusunun bir ceza olacağını düşünmüyorum. Ki o dönemler hiçbir şey yapmadım aksine sırf bebek var diye hiç hareket etmiyordum, senin sinirleneceğin hiçbir şey yapmamıştım."

"Bebek konusunu konuşmak istemiyorum. Ve konuşmayacağız."

Derin bir nefes verdim. "Peki ne yapmak istersin Tom? Her seferinde konuşmaktan kaçıyorsun, ama ben hiçbir zaman bunları yüzüne vurmaktan çekinmeyeceğim. Doğru düzgün konuşana kadar."

Tom'dan uzaklaştım ve hızlı adımlarla odadan çıktım. Eğer biraz daha uzasaydı yine sesler yükselecekti ve ben bunu istemiyordum. Düzgünce konuşacaktık er ya da geç. Hatasını ya kendi isteğiyle ya da benim zorumla anlayacaktı kaçarı yoktu. Onu bıktırana kadar bu konuları açacak ve patlamasını sağlayacaktım. Umarım lanet yemeden kurtulurdum.

Abraxas'ın yanına gitmeye karar verdim ve odasında olup olmadığına bakmak için odasına doğru adımladım. Kapısını açtığımda oda boştu. Kapattım ve merdivenlere doğru ilerlediğimde ev ciniyle karşılaştım. "Abraxas nerede?"

"Bahçede kendi başına oturuyor efendi leydi." Aldığım cevapla beraber kafamı salladım.

Bahçeye indiğimde kafasını arkasına yaslamış ve gözlerini kapatmış olan Abraxas'ı görüp yanına doğru ilerledim.

Bölüm sonu

Sonraki bölümde görüşmek üzere..