Lord & Lady || Tom Marvolo Riddle

Bölüm 53

"Başka şeylerde verebilirim Gloria." Dudağıma yaklaştığında yanımızdan gelen sesle Tom'dan uzaklaştım.

"Gerçekten çok değişik hissettiriyor." 

Tom ifadesiz bir suratla bebeğe baktı. "Sana dokunduğum an böyle değişik sesler çıkaracaksa yeni büyü için çalışmalara başlamam gerek."

Gözlerimi devirdim. "Bunu yapmadan önce düşünecektin Tom. Ben yatak odasına gidiyorum, sende onunla vakit geçir. Benim bazı şeyleri idrak etmem gerek." Derin bir nefes aldıktan sonra odadan koşar adımlarla çıktım.

Ne yapacağımı ve ne hissedeceğimi kestiremiyordum. Sonuçta her gün bir tane çocuğum kocam tarafından diriltilmiyordu. 

Odaya girdiğimde kendimi diret sırtüstü yatağa attım ve boş boş tavana bakmaya başladım. Kafamda sadece bebek vardı ve tüm düşüncelerim boşlukta gibiydi. 

Ağlamak istiyordum. Kendimi nasıl onun annesi gibi hissedecektim hiç bir fikrim yoktu. Ya da aniden böyle bir şeyle karşılaştığım için mi bir şey hissedemiyordum?

Aklıma cisimlendiğimiz zaman onun için endişelendiğim geldi. Farkına varmak mı istemiyordum? Yoksa farkına varmaktan mı korkuyordum? 

"Of!" Ellerimi yüzüme kapatarak yatakta oturur pozisyona gelip bağdaş kurdum. 

Onu ilk zamanki kadar istiyor muydum? Kesinlikle hayır. 

Yoksa evet mi? Korkuyor muydum? İşte bu kesinlikle evet.

İstememek değil korkuydu benimkisi. Ya yine aynı şey olursa? Ya yine Tom dengesizlik yapar ve öldürürse? 

Ya bebek onun için anlık bir hevesse? Tom anlık hevese kapılacak kadar aptal mı? Sanmıyorum.

"Delireceğim." Çaresizlikle mırıldandığımda dengesiz düşüncelerim başımı feci derecede ağrıtmaya başlamıştı.

Yatağın bir tarafı çöktüğünde hızla kafamı sağa doğru çevirdim ve Tom'la göz göze geldim. "Korkuttun beni."

"Yüzün kötü görünüyor."

"Neden acaba Tom?" Yorgunlukla suratına baktığımda cevap vermedi. "Çok ağırdı Tom. Bu gerçekten ağırdı, ve beklemediğim bir şeydi." Alayla güldüm. "Tabi kim beklerdi? Benimki de soru işte." Dudaklarımı ıslattım, "Tom. Ben ne yapacağımı bilmiyorum. Kendimi onun annesi gibi hissedemiyorum ya da ben öyle zannediyorum." Titrek bir nefes aldım ve gözlerimin dolmasını engellemeye çalıştım. "Çok dengesiz bir ruh halindeyim şuan. Asla mantıklı düşünemiyorum."

Ellerimi birbirine sürttüm. "Sende bana yardımcı olmuyorsun ki. Saçma sapan davranma diyorsun, oğlumun deli bir annesi olmasını istemem diyorsun, alış diyorsun. Çok kolaymış gibi. Kendimi çok çaresiz ve bu konu hakkında çok yalnız hissediyorum."

Tom ellerini başımın arkasına geçirdi ve beni göğsüne çekti. "Onun hakkında ne düşünüyorsun?"

Kafamı iki yana salladım. "Bilmiyorum. Ama dediğim gibi şuanlık kendimi bir anne gibi hissetmiyorum, ya da ben kendimi böyle görmek istiyorum inan bilmiyorum şuan ne düşündüğümü. Sürekli her ihtimali düşünmek istiyorum ve ben ihtimal düşündükçe daha da çıkmaza giriyorum."

Yutkundum. "Evet bebeklere bakabilirim. Fakat anne olabilir miyim? Ona o gerekli hisleri verebilir miyim?" Kendimi hafifçe geri çekip Tom' a baktım. "Sen iyi bir baba olabilir misin? Ya yine ona zarar verirsen? Dayanamam Tom. Bu sefer hayır." Gözlerimi bir anlığına kaçırdım. "Ya bizden nefret ederse? Ben çocuğumun öyle büyümesini istemiyorum, ben onun mutlu olmasını istiyorum Tom."

Tom ellerini yanaklarıma koydu ve dudağımın kenarına hafif bir öpücük kondurduktan sonra gözlerimin içine baktı. "Gloria. Kimse bu dünyaya anne baba olarak gelmiyor. Ne senin ne de benim anne babalık hakkında bilgimiz yok. Bunu bize oğlumuz öğretecek. Anlıyor musun beni?"

Usulca kafamı salladığımda konuşmasına devam etti. "Ona zarar vermeyeceğim, asla. Böyle bir durum söz konusu dahi olamaz artık. Onu istemesem, hortkuluk yaptığım diriltme taşıyla onu diriltmezdim. Nasıl bir baba olacağım konusuna gelecek olursak," Derin bir nefes aldı. "Onun mutsuz  büyümeyeceği konusunda net bir cevap verebilirim. Bazen sen bile bana tahammül edemezken o nasıl edecek? Hiçbir fikrim yok. Fakat elimden geleni yapacağımdan emin olabilirsin."

Tom ellerimi tuttu. "Bu konu hakkında kesinlikle endişe etmeni istemiyorum. Sen anne gibi hissediyorsun Gloria. Hamilelik zamanlarını hatırla. Onu nasıl benimsediğini, nasıl sabırsızlıkla beklediğini hatırla."

Ben Tom'a şok içinde bakarken Tom tekrar dudaklarını araladı. "Bu tarz bir konuşmayı sana ilk ve son kez yapıyorum Gloria. Biran önce kendine gel. Madem mutlu büyümesini istiyorsun, onu çabuk kabullen." 

Yanımdan aceleyle kalktı ve banyoya ilerledi.

Bu kişinin Tom olma olasılığı? Hayretler içerisinde Tom'u dinledim ve şuan hayretler içerisinde girdiği banyo kapısına bakıyordum. 

Tom resmen beni rahatlatmak için uzun bir konuşma yapmış, oğlu için kendini içini açmıştı. Oğlu için benim güvenimi kazanmaya çalışmıştı.

Ne hissettiğimi şuan bilmiyordum fakat artık bir şeyden emindim. Tom ailemiz için bir şeyler yapmaya çalışıyordu.

Bölüm sonu

Bebeğin adına sonunda karar verdim ama maalesef siz diğer bölümde öğreneceksiniz OWDKKNEMFONKROKNVİ

Sonraki bölümde görüşmek üzere..