ARJÎN

20. BÖLÜM

Medya= "Güler Duman - Oy Beni Beni"

Bu bölüm minikkus68' a ithafen yazılmıştır. Keyifli okumalar.🥰

Satır aralarında buluşalım çiçeklerim, yıldızı da doldurmayı unutmayalım ♡

Yetim kalan ruhumda, bedenimde töre diye tutturan, kendini yüceltmiş insanların dudaklarından çıkan kelimelerin kefenini giymiş, gömülmeyi bekliyordu.

İnsanoğlu dile, alınan kararlara laf geçiremiyordu. Kırıp dökebiliyordun. Hatta vurup can da yakabiliyordun. Ancak kemiksiz dillere laf geçiremezdin. Geçirebilseydim bugün bu lanet konakta olmazdım. Sabrım vardı. Sabırla beklerdim ama ne öfkeme ne de dilime hakim olabilirdim.

Günlerdir bu odadaydım. Bir kere bile çıkmamıştım dışarıya. Yemek yemeye dahi gitmemiştim. Bir grup şeytanla beraber oturup yemek yiyemezdim. Her seferinde ya konağın çalışanları ya da Dicle yemek getirmişti. İlk başlarda 'sizin suyunuzu bile içmem' diye ne kadar direndiysem bedenim en sonunda yenik düşmüştü. Mecburen tek tük bir şeyler yemiştim. Kitaplarla zamanımı geçiriyordum. Kitaplara gömülmediğim zamanlarsa düşüncelerim yüzünden çıldıracak duruma geliyordum.

Camın kenarında oturmuş dışarıyı seyrediyordum. Hapishanede daha özgür daha huzurluydum. Bu oda bu konak cehennem gibi geliyordu bana. Gibisi fazlaydı sanki, sonuçta burada şeytanlar yaşıyordu. Şeytanların yaşadığı yer de cehennemdi haliyle.

Kapının açılma sesiyle daldığım düşüncelerden sıyrıldım. Dönüp bakmaya gerek duymadım. Kimseyi görmeye can atmıyordum. Odanın içinde yavaş ve hafif ayak sesleri duyuluyordu.

"Sen kimsin?" Duyduğum, bana yabancı gelen bu çocuk sesiyle arkamı döndüm. Karşımda 6-7 yaşlarında bir kız duruyordu. Bana garip garip bakıyordu.

"Asıl sen kimsin?"

"Benim adım Kumru"

"Kimsin ve neden buraya girdin?"

"Ben amcama bakmaya geldim" Amca? Amcası kim bunun? Ah, Arjin! Kim olabilir sence? Bu oda kimin odası? Fırat'ın tabi ki de. Bu kız Fırat'ın abisinin kızıydı. Yani BABAMIN KATİLİNİN KIZI!

"Çık dışarı!" Bu kızı bir saniye bile görmek istemiyordum. Eğer biraz daha burada durursa elimden bir kaza çıkacaktı.

"Amcam nerede?" Bağırdığım için korkmuş olmalıydı. Ses tonu ürkek çıkıyordu. Umrumda değildi. Sonuçta o bir katilin kızıydı. Hem de benim babamın katilinin kızı...

"Yok amcan! Hemen çık buradan!"

"Senin ne işin var amcamın odasında?" Sakin ol, Arjin. Sakin ol.

"Sanane!"

"Sen amcamın karısı mısın?"

"Değilim!"

"O zaman odasında ne yapıyorsun?"

"Kumru" Sesin geldiği yöne bakınca Yılan Rojda'yı kapıyı açmış bize bakarken gördüm. Yılandan hiçbir farklı yoktu. Kumru annesinin sesini duyunca yanına koştu.

"Anne" Annesinin eteğine sarılmış bana bakıyordu.

"Niye geldin buraya?"

"Amcama bakmaya gelmiştim"

"Bir daha sakın bu odaya girmiyorsun!" Sanki bende can atıyordum, senin kızın için.

"Neden ama?" Sesi bu sefer ağlamaklı çıkmıştı.

"Çıkın buradan!" Sabrım taşmak üzereydi. Rojda yılan bakışlarıyla dik dik baktı.

"Buna sen karar veremezsin. Ayrıca bana emir de veremezsin!"