Alageyik

Sana Kaçtım

Beğeni ve yorum bekliyorum arkadaşlar.

Bir haftadır onu bekliyordum...Ali yi o gece onun ardından çok ağlamıştım.
Korkum ona birşey olmasından dı .
Ona alışmış onu benimsemiştim.
Onunsuz yattığım döşek bana hiç rahat gelmiyordu,ama onunla kuru bir taşın üzerinde yatsam çok rahat uyurmuşum gibi hissediyordum.
Odanın kapısı açıldığında Kardelen yavaş adımlarla yanına gelerek oturduğunda bende uzandığım yataktan doğrularak onun gibi oturmaya başlamıştım.
Gözüm sıkıca sardığım koluna değdiğinde yüzümün buruşmasına mani olamamıştım.

Yüzündeki morluklar ise yavaş yavaş iyileşmeye başlıyordu.
Ona nasıl bu işe girdiğini kendisine neler yaptıklarını sorduğumda Halil'in kendisine ettiklerini de dediklerini de birbir anlatmıştı.
Ben onun gibi bir iblise nasıl kalmıştım hiç bilmiyorum.
Gözüme bir perde inmişti o perdeyi aralayan ise Mihrali olmuştu.
Ona çok şey borçluydum,bana kardeşimi getirmişti.
Ben düşünceler ile boğulurken Kardelen elini koluma kendisine bakmamı sağlamış ardından da konuşmaya başlamıştı.

"Kocanı mı merak ediyorsun abla?"

Kocam...evet o artık benim kocam dı.
Bunu Kardelen ile konuşmak beni utandırsa da onunla konuşmak bana iyi geleceğinden cevabımı kısık sesimle vermiştim.

"Ediyorum ya ...onun canına bir zarar gelir diye ödüm kapuyo.
Giderken çok öfkeliydi inşallah sağ salim gelirler."

"Abla seviyor musun onu?"

"Bilmem ki ...ama her gecemde her gündüzümde o var aklımda.
Acaba şimdi ne yapıyor,aç mı üşüyor mu bilmek istiyorum.
Ona hiç zarar gelmesin istiyorum,ha illaki bir zarar gelecekse ben veririm.
Döverim de onu."

Son dediğim ile Kardelen kocaman gülümsemişti.
Elini iki elimin üzerine koyarak tekrardan dudaklarını hareket ettirerek konuşmaya başlamıştı.

"Seviyorsun abla ...sen onu seviyorsun.
Ama nasıl oldu ki bu ...ona nasıl güvendin sonuçta seni kaçırdı.
Gerçi Halil kötü biriydi ama o neden kaçırdı ki seni."

"Bilmiyorum ki neden kaçırdı,ama gelince
herşeyi öğreneceğim.
Hem nasıl oldu bilmiyorum bende ama sanki biranda oldu yoksa biz onunla hiç iyi geçinemiyorduk gerçi ben geçinemiyordum."

Lafım üzerine kapı tekrardan açılmış Bahar bağırarak benim yanıma gelmeye başlamıştı.

"Mihrali abim ile dev abim geldi Gazal yenge!"

Oturduğum yerden hızla kalkarak dışarıya çıktığımda kapının önünde benden önce çıkan Kübra yı görmem ile sinirim tepeme çıkmıştı ama onu görmezden gelerek karşıya baktığımda.
Mihrali yavaşlayan atından inerek bana doğru geldiğinde kimseyi umursamadan koşarak onun boynuna sarıldığımda oda hemen bana karşılık vermişti.
Yanımızdan geçen Yakup'un şaşkın sesi ise ikimizide etkilememişti.

"Ulan galiba ben bu duruma alışamayacağım."

Mihrali başını saçlarıma bastırarak kokumu içine çektiğinde bende onun kulağına doğru dönerek sessizce konuşmaya başlamıştım.

"Çok merak ettim seni..çok ta özledim."

Sözlerimden sonra belimdeki kollarını daha da sıkılaştırmıştı.
Bedenini benden ayırmadan başını birazcık geriye çektiğinde bu kezde o benim kulağıma eğilerek konuşmaya başlamıştı.

"Senin kokun olmadan o geçen günleri birde bana sorsana sen."

Sözlerinin üzerine dudaklarını kulağımın hemen altına bastırdığında başımı omuzuma eğerek huylandığımı belli etmiş ağzımdan çıkan kıkırtıya ise mani olamamıştım.
Daha sonra aklıma diğer herkesin bize baktığı gelince kendime gelerek birkaç adım geriye doğru çekilerek onun gözlerine bakmaya devam etmiştim.
Mihrali'nin kızarmış gözleri yorgunluğunu belli ederek son kez bana değdiği zaman bakışlarımı kaçıran ben olmuştum.
Diğerlerine baktığımda Iraz ana ile diğer kızların bize gülerek baktığını görünce bu kez Yakup'a baktığımda onun Kardelen ile göz göze olduğunu görmüştüm.
Niye bakışıyordu bunlar be ...birde bayık bayık!