Alageyik

Can Parçası

Bölüm şarkısı:Nar İçinde

Bölüm için bol bol yorum yapın lütfen arkadaşlar 🥰

"Burnu fındık ağzı kahve fincanı.
Şeker mi şerbet mi bal acem kızı."

Baba acem kızı kim?"

"Acem kızı sevdiğine, sevdalandığına denir.Benim acem kızım anandı,seninkisi kim onu daha bilmem."

"İçerideki mi?Benim acem kızım da Alaca o zaman."

."Höst lan o benim dedim ya...
Hem değil içerideki o öylesine sizin için evlendim ya."

"Hayır ! seninki anammış benimki de Alaca."

Adam elini saçlarının arasına götürerek kaşımaya başladığında bir yandanda da konuşuyordu.

"Ablan yani...ulan sen niye aba demiyon da Alaca diyorsun kızıma?
Hem senin bir anan var içeride oturur."

"Değil o benim anam benim anam dışarıda, içerideki hep beni dövüyor ."

"Eh dedi ya yaramazlık yaptı bende ikidene çaktım diye."

"Yalan etmedim yaramazlık ,hem Alaca bana hiç vurmaz hep sever beni..
Hem anam erkenden melek olunca benim anam da abam oldu ya ondan derim .
Anam gibi benim abam beni de o büyütüyor ya anam kimi,ama melek olmasın  o da yoksa çok ağlarım ben."

"Ablan senin acem kızın olamaz Mihrali...dün ablanı istemeye gelen adam varya hah işte o olacak ablanın herbirşeyi."

Mihrali babasının dediği sözler ile öfkelenerek elindeki tahta arabayı yere çalmıştı.
Dün gelen uzun boylu adam almıştı ona bu arabayı, mademki ondan en kıymetlisini alacaktı o da istemezdi ondan hiçbir şey böylece Alaca da kendinin olurdu.
Mihrali arabayı yere attıktan sonra koşarak dışarı çıktığında gözleri ablasını arıyordu.
En sonunda onun ilerideki kayanın üzerine oturmuş aşağıda kalan köylerine baktığını görmüştü.
Kesin dünkü o uzun adama bakıyordu Alacası...
Mihrali daha hızlı koşarak ablasının yanına vardığında acele ile konuşmaya başlamıştı.

"Olmazsın demi Alaca...sen o dünkü adamın acem kızı olmazsın?"

Genc kız gülen yüzü ile kardeşine döndüğünde onun sinirden kızarmış yanaklarını gördüğü an gülen yüzü solmuştu.

"Kaç kere daha diyeceğim bana Alaca deme diye,dünde Alaca , Alaca diyip durdun Serhat Baran'ım da kim bu Alaca der gibi baktı yüzüme.
Ben senin ablanım Ali..adımda Mahinur ."

Mihrali ablasının dudaklarından duyduğu adamın ismi ile daha da sinirlenmişti.
Elini ablasının saçlarına götürerek okşamaya başladığında bir yandanda sevimli sevimli konuşmaya başlamıştı.

"Evlenmeyecen değil mi Alaca hep benim yanımda kalacan?Ben içerideki kadınla yaşamak istemiyorum."

"Evleneceğim Ali,ama senide bırakmayacağım sen hep benim yanımda olacaksın."

"Söz mü Alaca..?"

"Söz ama sende bana birdaha Alaca deme."

"Sözünü tutarda beni hiç bırakmazsan demem ,aba derim söz."

🍂🍂🍂

Nerdeyse bir buçuk senedir burada kalıyordu Mihrali.
Ev halkı onu artık benimsemişti, küçük Kardelen bile onu gördüğü her yerde 'abiii'
diyerek eli ile kendisini gösteriyordu.
Gazal ise sürekli onun yüzünün yaralı tarafını öpüyordu.
Kendisinin bile el vurmak istemediği yeri...
Bu kendinden korkmadığını gösteriyordu, Mihrali bu evde mutluydu ama o mutluluk kısa biran sürüyordu çünkü aklına sürekli ablasının beni kurtarın çığlıkları geliyordu.