Alageyik

Yaralı

Burcu Güneş: Bir Ay Doğar İlk Akşamdan Geceden

Arkadaşlar lütfen beğenin ve yorum yapın ♥️♥️♥️

Yüzünün her santimini izlemiştim.
Söylediği sözler ile susmak zorunda kalmıştım.Ben bir insanı bedeni ile yargılayacak insan değildim.
Benim sessiz kalmama şaşırmamıştı aksine bunu bekliyor gibiydi.Aslında yüzündeki yaralar kötü durmuyordu aksine onu daha yenilmez daha güçlü kılıyordu ama bunu ona asla söylemezdim.
İki elim ile birlikte onu göğsünden geriye doğru ittiğimde benden ayrılmak zorunda kalmıştı.
Ateşin aydınlattığı yüzü bedeni ile birlikte daha da heybetli bir hal almıştı.

"Uzak dur benden,az biraz sözünün adamı ol!"
Bana cevap vermeden yüklük gibi olan yerden bir döşek birde yastık alarak benden uzak ama kapıya yakın bir yere sererek içine uzandı.
Yattığı yastıktan başını kaldırıp bana baktığında ne diyeceğini merakla bekliyordum.

"Yüzümdekilere alışsan iyi olur , korkup kaçman bir işe yaramaz!"

Nasıl bir adamdı bu ,sanki az önce birşeyler olmamış gibi davranıyordu.
Bende üşüyen bedenim ile yatağın içine girdiğimde yorganı kafama kadar çekmiştim.Üzerimdeki incecik erkek gömleği ile buralarda hasta olmak istemiyordum.
Ateş hala yanmaya devam ediyordu artık güz aylarında olduğumuz için hava geceleri bayağı bir soğuk oluyordu.
Bana birşey yapmayacağını anlayınca gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım.

Gece uykum sırasında kulağıma ilişen birkaç ses olmuştu ama ben gözlerimi asla açamıyordum.

🔪🔪🔪

Beline bağladığı mermi kemeri ile yanındaki adamlara işaret vermiş kendisi de ağır adımlarla kardeşi bildiği adamın bulunduğu mağaranın kapısına gelerek iki kez gür sesi ile seslenmişti.

"Mihrali.... Mihrali!"

Çok geçmeden içeriden gelen adım sesleri ile kardeşinin kendisini duyduğunu anlamış sessizce beklemeye başlamıştı.
As sonra içeriden yarı uykulu çıkan Mihrali tek kaşını kaldırarak ne vardı gibisinden bakış atmıştı.

"Ben ...gidiyorum yanıma birkaç adam aldım.Sabaha kalmadan gelirim."

"Gitme sen ... Yakup gider ,hem yeter kendine ettiğin."

"Ben giderim Mihrali izin almıyorum senden haber ediyorum sadece.
Hadi eyvallah."

Israr etse dahi onu tutamayacağını biliyordu Mihrali,o yüzden ses etmedi daha fazla.Aklına gelenler ile arkadaşına a seslendi.

"Yaman ..şu gaile ye giyecek birşeyler ayarla."

Yaman ses etmeden sadece başını sallayarak gitmişti
Atın üzerindeki bedeni içinde gezen bir sızı kolgeziyordu.Kaç sene olmuş ne aklında ne de gönlündeki acı biran olsun dinmiyordu.
Ata bildiği adamın köyüne doğru adım attıkça yüreğinin sesini bastırmak için atını daha hızlı sürmeye başladı.
Atın hırçın yeleleri parmakları üzerinde dans ederken o soğuk geceye inat içindeki yangın ile köyün girişine geldiğinde atın hızını yavaşlatarak gidiyordu.
Büyük bir konağına önüne geldiğinde yanında gelen can yoldaşları ondan önce kapıdaki iki adamı etkisiz hale getirmişti.
Konağın büyük kapısını avuçları ile araladığında gözleri yukarıda gaz lambası ile aydınlanan odaya takılmış çok geçmeden de çekmişti içi yanan gözlerini.
Konağın en alt katında bulunan zarhalık olarak kullanılan yere girdiğinde içerideki çuval çuval olan yiyecekleri arkadaşlarına işaret ettiğinde arkadaşları onun yanından geçerek dışarıya taşımaya başladı.
Kendisi ise orada nefes alamadığını hissederek dışarıya çıktığında gözlerini kapatarak başını gökyüzüne kaldırarak derin derin nefes almaya başladı.
Buydu işte,onun nefes alabildiği yerde nefesini verdiği yerde burasıydı.
Kendi ocağında düşman gibi davranıyordu ama içinde gram pişmanlık yoktu.
Diline bile almadığı o adam bunları en başından beri hakediyordu.
Gözleri hala kapalı iken merdivenlerden gelen çıtırtı sesleri ile hızla gözlerini açıp atik bir şekilde merdivenlerin olduğu tarafa geçtiğinde merdivenlerden inen ince bir karartı ile adımlarını oraya çevirmişti.
Gelen kişinin sadece ayaklarının ucuna vuran ay ışığı ile daha fazla duramadan merdivenlerdeki kişiyi önce bileğinden tutup kendisine çektiğinde diğer eli ile de ağzını kapatmıştı.
Ağzını tuttuğu kişi hiç çırpınmayınca onun yüzünü görebilmek için ay ışığının altına çektiğinde bir çift mavi gözde kalmıştı bakışları.
Ellerini genç kadının bedeninden çekerek iki adım geriye doğru gittiğinde ellerinin titremesini gizlemek için şalvarının cebine sokarak saklamaya çalışıyordu.