Karanlık Gerçekler

Bölüm-1 Dosya

Yaptığım alışverişte yorulup oturduğum bankta insanları seyrediyordum.Kimisi acelesi varmış gibi hızlı yürüyor, kimisi ise sanki hiçbir şey umursamıyor gibiydi. İnsanları incelemeyi çocukluktan beri severdim. İnsanlara bakarken hep aklımda bir soru vardı o insanların arasında ya bir katil varsa. Bu teori o zamanlarda da da ilgimi çekerdi. O yüzden zaten üniversite tercihimi psikoloji yapmıştım.

Oturduğum yere birinin oturmasıyla bakışlarımı gelen kişiye çevirdim. Uzun boylu bir adamdı. Bakışlarımı onda olduğunu görünce gülümseyerek selam verdi. Bende tebessüm ederek karşılık verdim. Onun hakkında ilk izlenimim oldukça kibar biri olduğuydu. Tam bunları düşünürken birinin adımı seslendiğini duydum. Bu kişi tabi ki baş belam Amaya' ydı.

"Sara! Hadi şu mağazaya da bakalım. Nolurrrr!" Bağırmasıyla göz devirdim ve cevap vermedikçe susmayacağını bildiğim için (malesef) cevap verdim.
"Amaya bu kaçıncı mağazamızdı tatlım? " tatlım kelimesini söylerken artık dişlerimi sıkıyordum. Tabi ki baş belam yapıştırdı cevabı. "Sanırım 24. mağaza, hadi ya sen en iyi,en güzel, biricik ve canın olan kankanı reddetteceksin sen misin bu? " Söylediği cümlenin saçmalığından dolayı ağzımdan "Ha" Nidası çıktı. En sonunda daha fazla alışveriş yapmak istemediğimi anlayınca mecbur sustu. Bu süreçte yanımda oturan adamın bize güldüğünü fark ettim. Utançtan kıpkırmızı kesildiğime emindim şuan, ama hiç umursamayarak ,Amaya 'ya döndüm"Kanka arabayı sen sür ben yoruldum"Başıyla beni onayladı. Arabada en sevdiğim şarkı olan "Lost On You " Çalıyordu. Şarkıya bağırarak eşlik ederken birden telefonum çaldı. Arayan fakülteden hocamız Bay Ben 'di. (Telefonu açar)

"Sarah,. Hala istiyorsan eğer tam sana göre bir dosyam var. " Dediğinde şok olmuştum, bayadır gerçek bir dosyayla çalışmak istiyordum çünkü bu benim geleceğim için önemli bir tecrübeydi.

"Evet, Bay Ben hala istiyorum, ne zaman dosyayı teslim alabilirim"

"2 saat sonra olabilir. Müdür beyinde onaylaması gerekiyor bu fikri ,sonuç gelince haber alırsın. "

"Çok teşekkür ederim. "

"Önemli değil derslerine önem veren bir öğrencisin ben sadece sana destek verdim." Ve ekledi

"İyi günler. " Aniden telefon kapandı, suratıma kapanmasına bozulsam da aldığım haberden dolayı umursamadım. Amaya 'nın meraklı bakışlarımı üzerinde görünce, hemen aldığım haberi anlattım. Onun da en az benim kadar sevindiğini gördüğümde, daha mutlu olmuştum. Bu haberin şerefine Amaya 'yı yemeğe çıkardım.

Dakikalar sonra;

"Buraya sık sık gelmeliyiz" Diyen Amaya'yı onayladım. Yemeğimizi yemiştik, şimdi ise siparişini verdiğimiz tatlılarımızı bekliyorduk ki bir çığlık sesiyle irkildik. Hemen etrafıma baktığımda insanların tavana baktığını farkettim. Tavana baktığımda gördüğüm şeyle küçük dilimi yutucaktım, çünkü avizede sallanan bir ceset vardı.Cesedin gözleri oyulmuş ve üzerine de ( It's) o yazmışlardı. Yani bu bir cinayetti, o sırada polis arabasının seslerini işittim
Polis
"Katil içinizden biri ya da dışarıdan biri olabilir o yüzden lütfen kimse dışarı çıkmasın, çıkmak isteyen olursa zor kullanmaktan çekinmeyiz. " Duyduklarımla tüylerim ürpermişti
y

andan Amaya'ya baktığımda ağladığını gördüm hemen onun yanına gidip onu sakinleştirmeye çalıştım(bu durumda ne kadar olursa)
Aklımda ise birsürü soru vardı,kim öldürdüğü kişinin cesedinin üzerine "It's" yazardı.