Karanlık Gerçekler

Bölüm-2 Kaos Başlıyor

İyi okumalar:)

Hemen telefonu açıp Bay Ben'i aradım ve durumu kısaca özetledim. O da yapabileceğim birşey olmadığını ve müdürün dosyayı bana vermeyi kabul ettiğinide söyledi.

Bay Ben:
"Sarah sana e-mailinden dosyayı yollayacağım. "
"Tekrardan teşekkürler, i............ "
Ve telefon yine suratıma kapandı.

Yazarın anlatımından;

Polisler restauranttaki herkese birer otel odası ayarlamışlardı. Polislere göre katil aralarındaydı.İnsanlar bu düşünceyle daha çok korkuyordu. Sonuçta katil aradındaysa onlarıda öldürebilirdi, o yüzden polisler güvenliği hatsafa da tutmaya çalışıyorlardı.Tabi ne kadar olursa....

Sara;

Amaya benim yan odamda kalıyordu. Aynı odaları istemiştik ancak (güvenlik sebebiyle) kabul edilmemişti.Bu çok saçmaydı ama malesef kabul etmek zorunda kaldık.

Benim odam 3 numaraydı, Amaya'nın ise 2 numara. Bu katta bizden başka iki oda daha vardı.Kim olduklarını merak etsemde yine de bu merakıma engel oldum, çünkü gece otel odamın kapısı çalarsa bende korkardım. O yüzden bu düşünceleri bir kenara bırakarak, uyumaya çalıştım.

Nasıl bu kadar rahat uyuyorsun ki! Sen Sarah Jones gerçekten aptal mısın? Bu arada yanımıza oturan adam çok
yakışıklıydı dimi. Ayy içim bayıldı kalk kız!!! Sıkıldım.

Ay başım şişti sus iç sesim bazen çok konuşabiliyordu hem de ben uyumaya çalışıyorken. Uykum tamamen kaçtığı için televizyondan bir film açtım.Film heyecanlı ilerlerken birden kapım çalındı Amaya'dır diye düşünerek kapıyı açtığımda yerde zarf görmeyi beklemiyordum.

Zarfı hızlıca elime aldım. Ancak sonradan fark ettim ki bu katilin gönderdiği bir zarf olabilirdi ve ben parmak izimi geçirmiştim. Ben ne diyorum ki sen bazen aptal olabiliyorsun kanka.
Bu sefer iç sesim haklıydı.

Artık yapacak birşey olmadığı için mecbur zarfı açtım içinden el yazısı ya da bilgisayar tarafından yazılmasını beklediğim zarf , gazeteden tek tek kesilerek yazılmıştı(çok zekiceydi ama uğraşmaya değer mi bilemiyorum). Zarfta yazılanlar;

Ah tatlı küçük kız oyunum için çok güzel bir avsın.Sana vereceğim diğer mektuba kadar şimdilik görüşürüz. O zamana kadar polise haber verme yoksa o tatlı arkadaşına zarar verebilirim.

Notu okuduktan sonra içimi bir ürperti kapladı çünkü Amaya ve benim fotoğraflarımız vardı. En büyük sorun ise bunların benim evimde çekilmiş olduğu gerçeğiydi. Hemen Amaya 'ya zarfın fotoğrafını attım.Birkaç dakika sonra odamın kapısı çalındı gelen Amaya'ydı.

"Napıcağız senin evini bile biliyor." dedi kapıdan içeri girer girmez.

"Bilmiyorum, ama bu kadar yakınımızda olması beni deli ediyor ve asıl soru neden biz?İşte bunu hiç ama hiç anlamıyorum.

" Tamam tek tek gidelim polise gidemeyiz ama peki napıcağız?

"Amaya 'yı ilk defa bu kadar ciddi görüyordum. Ne bekliyordun ki alay mı etsin kız senin devreler bazen yanıyor farkettin dimi etmediyseniz de etmelisin. Birde psikoloji okuyorsun, bu işte bir gariplik yok mu? Panik halindeki bir insan tabi ki ciddileşir! Kafamda deli sorular vardı.

İyice panik olurken aklıma tek bir isim geldi Natalie kendisi benim üniversitede tanıştığım Amasya'dan sonraki en yakın arkadaşım okulda genelde üçümüz hep beraber takılırdık, işte sorun burda başlıyordu. Ya Natalie'nin de peşindeyse katil.

Hemen aklıma zarf geldi ve koşarak içini tekrar açtım ve tamda tahmin ettiğim gibi birde Natalie, Amaya ve benim fotoğraflarımız vardı. Asıl soru katil bu cinayeti kendini fark ettirmek için işlemiş olabilme ihtimaliydiki bu da onun takıntılı bir manyak olduğunu gösteriyordu. Biz şuan ne b8ktan bir durumun içerisindeydik.

Amaya sessiz kalmamdan dolayı endişelenip söze girdi;

"Acaba bende otel odama geri dönüp bana da birşey geldi mi diye baksam mı ne dersin? "Başımla söylediği şeyleri onayladıktan sonrasonra, odasına doğru yöneldi. Bende hemen fırsattan istifade Natalie aradım. Her zaman ki naif sesiyle cevapladı.

" Alo? Kanka birşey mi oldu?

"Şey... Natalie posta kutunu ya da e mailini kontrol eder misin? Lütfen acele et. Lütfen çok korkma ama bir katilden zarf aldık ve bu mektupta Amaya, sen ve benim fotoğraflarımız vardı.Şimdi bulunduğumuz restaurantta cinayet işlendi ve sonra
otel odamda ise zarf vardı falan... "

Hepsini tek bir nefeste söylemiştim o yüzden cümlemi bitirdikten sonra uzun uzun nefes alıp verdim.

"Sara neyden bahsettiğini anlıyorsun dimi bu normal değil. Ayrıca başımız beladaysa polise niye gitmiyoruz. " Dedi

"Olmaz, çünkü Amaya'ya ya da sana zarar vermekle tehtit etti polise gidemeyiz. Ben şimdi sana zarfı atıyorum, okursun. Yarın Starbucks'ta buluşalım olur mu napacağımızı gözden geçiririz. O yüzden lütfen o zaman kadar bizden habersiz birşey yapma."Telefonun karşısından derin bir nefes alış sesi geldi ve o narin sesine biraz endişe karışmış gibiydi.

" Peki, tamam. Yarın görüşürüz. "

"Tamam o zaman görüşürüz, kendine dikkat et. "

Tam o sırada telefonuma bir mesaj geldi.

Mesaj:

Bence sende kendine dikkat etmelisin. Sonuçta en sevdiğim oyuncuyu kaybetmek istemem yoksa ister miyim bunu zaman göstericek tatlı kız o halde görüşürüz tatlı kız:)

Kafayı yemek üzereydim. Birde cümlenin sonuna gülücük koymuş ruh hastası. Düşüncelerim arasında kaybolmaktan artık sıkılmıştım. Ama olmuyordu, sürekli işlerimde aksilik çıkıyordu. Bence artık daha düşünme yarın cafede cesedin üzerinde yazan (it) o kelimesini araştırırsınız ama bana kalırsa katil her işlediği cinayette cesedin üzerine birşeyler yazıcak gibime geliyor.

Bu çok mantıklı bir fikirdi.Katil bize aslında birşey söylemek istiyordu. Burasını anlamıştım, anlamadığım nokta neden biz. Biz sıradan 3 tane psikoloji öğrencileriydik. Bu zamanımıza kadar hiçbir belaya bulaşmamıştık. Aklımı kurcalayan sorulardan dolayı artık beynim yorgun düşüp uyudum...

Gece 02.30

Gördüğüm kabus sebebiyle ter içerisinde uyandım. Hemen hızlıca etrafa baktığımda otelde olduğumu görünce rahatladım. O an birşeyi unuttuğumu farkettim. Otel odasının kapısını kilitlememiştim ve öyle uyumuştum. Ve peşinde bir katil var aptal!? Hangi akla hizmet böyle birşey yapabilirsin. Sen Sidney Prescott değilsin ölebilirsin. Gerçek hayatta kahramanlar her zaman hayatta kalmaz. Yine haklıydı yaptığım çok büyük sorumsuzluk tüm. Kapıyı kilitleyip geri yatağıma yattım ve yorgunlıktan hemencecik uyudum....

Bölümü güncelledim çünkü çok kısa olmuştu. Okuyan herkes için çok teşekkür ederim benim için okumanız bile çok önemli. İyi okumalar