ADEN MASAL

"Ya istemezse"

Medya: Gökhan Türkmen - Çatı katı

                               🌼🌼

Biraz daha yanımda oturup kalkıp içeriye girmişler ve beni yanlız bırakmışlardı bende derin derin nefesler alıyordum sakinleşmem gerekiyordu ne vardı canım alt tarafı yıllar sonra kardeşimi görücem değil mi rahat olmalıyım evet sakinim sakinim yapabilirim, güçlüyüm ben güçlüyüm birden ayağa kalktım yok Aga güçlü falan değilim ben bana basıyorlar geliyorlar off elimle yüzüme yelpaze yapmaya başladım bir yandan da bahçede dönüp duruyordum tamam tamam kendime gelmeliyim ,herkes deliymişim gibi bana bakıyordu sakinleşip içeriye doğru yürüdüm üst kata çıkıp odanın önüne geldim ama bir türlü açamadım içeriden sesler geliyordu ama benim bu kapıyı açmaya cesaretim yoktu hem ne diyecektim ki geri döndüm gitsem mi acaba, ya saçmalama Aden aç gir kimseyi umursama hadi kızım kapıyı tıklatıp içeriye girdim ama ayakta olup gitmeye çalışan bir adet ateş ve gitmesini engellemeye çalışan Yıldırım ailesini beklemiyordum ne oluyor lan burda içeriye girdiğim anda herkesin gözü bana döndü, ateş dönüp bana baktı bir dakika gözlerimi dolmuş onun ne oldu ki birden, ateşin yanına gidip koluna girdim " ateş sen iyimisin ya Allah aşkına yeni ameliyattan çıktın ayakta ne işin var" kolundan tutup yatağa yatırdım o da engel olmayıp yatağa uzandı bir an etrafıma baktım hepsi yüzünden bir tebessüm ile bizi izliyordu, Yaman ayağa kalktı birden " hadi gidelim yanlız kalsınlar" diyip ailei çıkardı şimdi sadece ben ile ateş tek kalmıştık.

Sessiz bir şekilde oturuyorduk kimse konuşmuyordu rahatsız olmaya başlamıştım " nasılsın?" Evet bunu ben sormuştum " iyiyim,sen buradasın ya benden iyisi yok " dedi ateş yüzüne baktım çizikler vardı ben ona o da bana bakıyordu tek bir farkla ateş ağlıyordu" ateş niye ağlıyorsun bir yerin mi ağrıyor? Doktoru çağırayım mı?" Deyip doktoru çağırmak için ayağa kalktım ama o kolumu tutarak beni durdurdu" Hayır, çağırma kimseyi iyiyim ben " ağlamamak için kendini sıkıyordu ve bu da çok belliydi birden beni yanına oturtup bana sarıldı hadi ama böyle birden sarılacak mısınız siz ama bende kollarımı ona doladım içimden geleni yapacaktım sonuçta ikizim di o benim.

Boynumda ıslaklık hissettim kafamı kaldırıp yüzüne baktım ağlıyordu ve ağlaması benim canımı acıtıyordu elimi yanağına koydum ve gözyaşlarını sildim
" Şşşş ağlama,sakin ol neden ağlıyorsun?" Diye fısıldadım ben sildikçe yenileri geliyordu birazdan bende ağlayacağım ama " Aden-" dedi ama ağlamaktan konuşamıyordu, gerçekten kötü gözüküyordu konuşmayıp kendime çekip sıkıca sarıldım o da beklemeden kolunu bana doladı küçük bir çocuk gibi hıçkırarak ağlıyordu bende fazla dayanamadım ve sessizce ağladım.

Uzun bir süre öyle durduk ateşin ağlaması durmuştu sadece iç çekişleri duyuluryordu odada, kafamı kaldırıp ona baktım " daha iyimisin" diye sordum küçük çocuklar gibi dudağını büzüp kafasını salladı ayağa kalkıp karşısına geçecekken elimi bırakmadı " ateş elimi bırakır mısın, karşıya oturacağım" dedim sakince omzunu kaldırıp indirdi " hayır gitme yanımda kal , yanımda otur " dedi bir şey demeyip yanında oturdum yüzüme ona çevirdim şimdi yüz yüzeydik " söyle bakalım ateş,neden ağladın o kadar" yüzüme baktı gözleri tekrar doldu e yok artık bir saat boyunca ağladın hala nerene ağlıyon acaba " Aden biz,biz seni öldü sanıyorduk şu anda yanımda kanlı canlı görmek gerçek değilmiş gibi geliyor,sanki rüyada gibiyim ve gözlerimi açtığım zaman gideceksin" derin nefes aldı ellerimi tuttu " gitme Aden,ben bunca sene canımın yarısından uzak kaldım,ne çektiğimi bir ben bir Allah bilir her gün mezarın başında ağladım, şimdi gitme beni tekrar bırakma" gözlerim dolmuştu, ağlamak istemiyordum ama olmuyordu biz bunca sene birbirimizden ayrı kaldık, ayrı büyüdük ama içimizdeki çocuğun kalbi kırıktı bende elini tutup sıktım " merak etme ateş,merak etme hep burdayım artık senin yanındayım bir yere gitmeyeceğim" dedim bana o kadar güzel bakıyordu ki  anlatamam,bu yaşıma kadar keremden başka kimse bana böyle sevgiyle bakmamıştı ki ," Aden peki annem ,babam ,abilerim onlar,onla ile de konuşacak mısın herkes senin yokluğunda yıkıldı Aden herkes ölü gibiydi şimdi herkes seninle konuşmak istiyor biliyorum ama çekiniyorlar hele Yaman abim senin yaşadığını öğrendiği zaman çocuk gibi ağladı biz seni çok özledik Aden "

Uyuyan ateşin üzerine battaniyeyi örtüp ayağa kalktım ateşin konuşmasının üzerine cevap vermeyip yataktan kalkıp yatması için yer açtım, yeni ameliyattan çıkmıştı ve dinlenmesi gerekiyordu bir süre sonra da uykuya dalmıştı kapıyı açıp dışarı çıktım koridordaki koltukta Seher hanım Kenan bey ve  barış oturuyordu diğerleri etrafta görünmüyordu, kapı sesiyle birlikte gözleri beni buldu hemen ayağa kalkıp yanıma geldiler " ne oldu? Bir şey mi oldu? " diye sordu Seher hanım " yok bir şey olmadı uyudu bende çıktım" dedim başlarını salladılar " Aden, kızım artık konuşalım mı biz artık dayanamıyoruz beklemek istemiyoruz" dedi Kenan bey haklılardı konuşup çözmemiz lazımdı yoksa ben kalp krizi geçirecektim " tamam konuşalım" sanırım bunu dememi beklemiyorlardı bir an affalladılar ama sonra kocaman gülümsediler " ateş ne zaman çıkacak" dedim " bugün burada kalacak ama yarın taburcu olacak" dedi barış başımı salladım " tamam yarın hastaneden taburcu olduktan sonra oturup konuşalım olur mu?" Diye sordum " olur, olur çok güzel sen ne zaman istersen o zaman olur" dedi Kenan bey tebessum ettim " tamam ben şimdi gidiyorum yarın hastaneye gelirim o zaman gideriz" diyip yürümeye başladım tamam diyip çıkışa doğru yürümeye başladım telefonumu çıkarıp Keremi aramak için numarasını ararken bir anda karşı odadan ağlama sesleri geldi telefonumu kapatıp çantama koydum ve seslerin geldiği yöne doğru gittim kim ağlıyordu böyle bir anda bir konuşma sesi geldi
" İstemicek bizi Kaan"

(Kaan'dan)

Kardeşimi kaybettiğim zaman 5 yaşındaydım beş yaşında insan ne hatırlayabilir ki denilebilir ama öyle değil ben herşeyiyle hatırlıyordum , minik kardeşimle oynadığım Zamanları, konuştuğum zamanları hatırlıyordum asla da unutamamıştim her gün acısı daha da büyüyordu bu bir tek beni değil tüm aileyi dağıtmışti ben acımı fazla göstermeyip aileyi toparlamaya çalışıyordum yani çoğunlukla ciddi biri değilimdir ama minik kardeşim için polis olmuştum onu bizden kopartanları hapse tıkmadan bana rahat yoktu işimi yaparken çok ciddi ve sinirli oluyordum yani beni görenler aynı kişi olmadığımi bile söylemişlerdi .

Aden'in yaşadığını öğrendiğimiz andan beri murat denen iti araştırmaya başladım evet ölmüştü kansermiş geberip gitmiş ,bir oğlu olduğunu öğrendik ama o da burda değil yurtdışındaymış onun bir suçu olmadığını öğrendik ama yine de sorgulamak gerekiyordu murat iti bu kadar şeyi tek başına yapmış olamaz illaki ona yardım eden kişiler vardı ve ben onları bulmak için elimden geleni yapacaktım.

Aden minik kardeşim çok değişmiş, çok büyümüş bize bakışları soğuktu ciddiydi ateş ile yalnız bırakıp çıktık Yaman abim bir hışımla yanımızdan ayrıldı peşinden ben ile baran abimde gittik,iyi değildi dayanamıyordu belliydi bizde öyleyiz ama abim daha kötüydü çünkü Adene en düşkün olan Yaman abimdi, boş bir odaya girdi tabi bizde peşinden içeriye girer girmez duvardan aşağıya doğru oturdu elini yüzüne koyup ağlamaya başladı koskoca adam karşımızda ağlıyordu ve yapacak hiçbir şeyimiz yoktu" abi ,ne olur ağlama bak bulduk Adeninimizi şu anda ateşin yanında" dedi Baran abim ,bende yanına oturdum bende ağlıyordum şu anda ama baran abim kendini ağlamamak için sıkıyordu
" abi , neden ağlıyorsun ki bak Rabbim dualarımızı kabul etti onu bize tekrar verdi sevinmemiz gerekmez mi?" Dedim sakince kafasını kaldırıp yüzüme baktı gözleri ağlamaktan kızarmıştı o an içim burkuldu bize bunu yapanlara çok kötü bedelini ödetecektim " istemicek bizi Kaan " dedi sesi çok çaresiz çıkıyordu
" nerden çıkardın bunu abi neden istemesin bizi "dedi Baran abim" görmedin mi Baran bize bakışını boş bakıyordu yabancıya bakar gibi bakıyordu, bakmasın bize böyle Baran dayanamam ben " dedi şu anda karşımda herkesin korktuğu Yaman Yıldırım değil de küçük bir çocuk duruyor gibiydi" abi şu anda olayları tam bilmiyor onun için böyle bakıyor gerçekleri öğrendiği zaman kabul edicek bizi,hep yanımızda olacak " dedim sakince" olacak değil mi?" Diye sordu hevesle" güldüm bu haline " tabiki olacak abisiyiz biz onun hep yanında olucaz,asla ayrılmayacaz hem daha bize istediği şeyleri yaptıracak küçükken yaptığı gibi" dedi Baran abim " hadi abim kendine gel biz iyi olalım ki kardeşimiz de iyi olsun bizi kabul etmesi için elimizden geleni yapalım" dedim sonra elimi ortaya koydum " benimle Adenimizi geri kazanmaya var mısınız? " dedim coşkuyla benim bu halime gülüp ayağa kalktı Yaman abim birden gelip benimle Baran abime sarıldı, " iyiki varsınız" dedi fısıldayarak hüzünlü anı bozmak amacıyla konuştum " ee yani tabiki iyiki varım canım kendim ya " diyip saçımı savuruyor gibi yapıp dışarı çıktım, arkamdan güldüklerini duydum Evet güldüklerine göre sıra bana gelmişti sanırım....

Ah Yaman hüzünlü kekim yaa

Oy verip yorum yapmayı unutmayalım:)