İyi okumalar<3
Başımı kaldırıp kim olduğuna baktım fakat asla bu kişi beklemiyordum....
" Minik"
"Küstah" şu anda karşımda şirkette gördüğüm Yiğit vardı, ne yani Aras'ın abisi Yiğitmiymiş . İrice açılmış gözlerim ile ona bakıyordum.
"Siz tanıyor musunuz birbirinizi?" Başımı iki yana sallayıp kendime gelmeye çalıştım. Aras'a döndüm;
"Evet iki defa şirkete gittiğim zaman görmüştüm kendisini"
"Eee boncuğum niye küstah dedin?" gülüp göz ucuyla Yiğite baktım ama hala orada çıplak bir şekilde beklediğini görünce anında tekrar önüme döndüm.
"Abin biliyor neden küstah dediğimi sen merak etme" Aras bu sefer de abisine baktı ve sanırım aklına yeni gelmiş olacak ki hızla gözümü kapattı.
"Abi Allah aşkına o karga sesinle niye şarkı söylüyorsun annem yeni bardak takımı aldı çatlatacaksın " sanırım Yiğit Arasin başına vurmuştu.
"Ne vuruyorsun abi ya hem onu geçtim abi senin üstün neden yok?" Sanırım Yiğit'in de yeni aklına gelmiş olacak ki ayak sesi gelmişti. Aras büyük bir kahkaha patlatıp elini gözlerimden çekti.
"Az önce ne oldu ya " bilmiyorum anlamında dudağımı büzüp omuz silktim. Daha fazla oyalanmayıp mutfağa geçip kurabiyeyi tabağa koydum ve salona geçtik.
"Ne oldu kızım neden böyle geç geldiniz?" Annem bana ne olduğunu anlamaya çalışır gibi kaş göz yapmaya başladı.
"Biz mutfağa giderken abim ile karşılaştık da ,hem anne biliyor musun boncuk ile abim tanışıyormuş zaten"
"Nasıl? Nerden?"
"Şey ben bir kaç defa şirkete gitmiştim de oradan tanışıyorduk ,fakat ben sizin oğlunuz olduğunu bilmiyordum"
"Anladım. Normalde şimdi şirkette olması gerekiyordu fakat bugün biraz halsizdi gitmesini istemedim o da beni kırmadı " Bu sırada Yiğit'de üstüne bir tişört giymiş yanımıza doğru geliyordu. Arasa bakınca abisine bakıp gülmemek için kendini sıkıyordu.
"Hoşgeldiniz" tekli koltuğun birinde oturdu.
"Hoşbulduk oğlum, nasılsın? Annen kötü olduğunu söyledi"
"İyiyim Seher teyze sadece biraz halsizdim o kadar " göz ucuyla bana baktığını hissediyordum ama gözlerimi asla yerden çekmiyordum. Aras birden bana döndü.
"Gel boncuğum bak sana ne gösterecem"
......
"Başka bir şey istiyor musun kızım?"
"Hayır, teşekkür ederim" her ne kadar gitmek istesek de izin vermemiş yemeğe kadar kalmamız için ısrar etmişlerdi. Ateşin hocası aradigi Zaman işi olduğunu söyleyip gitmişti ve sonrasinda da dönmemişti. Tabi hâl böyle olunca da kırmamis kalmıştık fakat ben biraz da bir şeyler yersem patlayabilirdim. Çok samimi oldukları yüzlerinden bile anlaşılıyordu çok tatlı ailelerdi zaten Aras her Zaman yanımda olmuş çekinmemem için elinden geleni yapmıştı.
Şimdi birilerinin beni bu kadar düşünmesi beni bilmediğim duygulara sürüklüyordu. Kendimi ne kadar onlara uymak için sıksam da elimden en fazla onları izlemek geliyordu. Bir de Arasin abisi Yiğitin de gözünün üstümde olduğunu hissediyordum , tabi arada da yakalıyordum göz göze geliyorduk.
Değişik biriydi nasıl desem Aras gibi değildi fazla konuşmuyordu sadece ona soru sorulduğu zaman cevap veriyordu. Sabah halsiz olduğunu söylemişlerdi fakat şimdi çok iyi duruyordu. Fazla önemli olmamalıydi. Yaman abi ve Kaan abi de beni onlarca kez arayıp ne zaman geleceğimizi sormuşlardi. Tabi bende kalkmak istiyordum ama annemde tık yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ADEN MASAL
Teen Fictionİki aile, bir yandan yıllarıdır kızlarının hasretini çeken Yıldırım ailesi bir yandan da yüreği kalbi kırık Aden Masal hayat onları bir araya getirecekmi ?
