ADEN MASAL

" Yapabilir miyim ki"

Çok mu bencildim , sadece kendimi mi düşünüyordum?  hayır bencil değildim bence ben bu yaşıma kadar çok acı çektim ve hala eskiden yaşadığım şeyler karşıma çıkıyordu 10 yaşıma kadar ailemin bir gün gelip beni buradan kurtaracağını sanıyordum ,her gün pencerenin kenarında gelecekleri günü hayal ediyordum 10 yaşımdan sonra da artık beklemeyi bıraktım ama içimde hala bir Umut vardı , etrafta annesiyle babasıyla olan çocukları gördüğüm zaman bir gün bende böyle olacağım diyordum 15  yaşımdan sonra artık aile kelimesinden nefret etmeye başladım ,anne demek veya baba demek benim için o kadar imkansızdı ki daha ağzıma doğru düzgün almışlığım yoktur,hep hatanın bende olduğunu düşünürdüm diğerlerinin annesi babası var benim niye yok yoksa ben kötü bir çocuk muyum derdim ama hayır ben kötü biri değildim beni bırakan anne baba kişileri kötüydü bu yaşıma kadar o kadar kırıldım ki  ama her seferinde yine kendimi iyileştiriyordum artık bir zamandan sonra iyileştirmeyi bırakıp kırılan kalbimle yaşamayı öğrendim şimdi karşıma geçip biz senin aileniz diyorlar 20 yaşımdan sonra ailem bana her şeyi anlatacakmış ama ben dinlemek istemiyordum ki ben şimdiye kadar doğru bildiklerimle yaşamak istiyordum ama içimdeki küçük çocuk da dinlemek istiyordu anne baba sevgisi istiyordu ve ben arada kalmıştım ,gidip konuşmalımıydım yoksa yoklarmış gibi mi davranmalıyım beynim düşünmekten patlayacak hale gelmişti ama hala bir çözüm bulamamıştım  birden kalbime bir ağrı saplandı elimi kalbimin üstüne koydum nefes almaya çalıştım ama yok alamıyordum kalbime sanki iğne batiyor gibiydi ,odamın kapısı aniden açıldı ve kerem garip bir ifade ile içeriye girdi " Kerem, ne oldu?"bir şey söylemek istiyor ama söyleyemiyor gibiydi ayağa kalktım ve ona doğru yürüdüm kapının önünden ayrılmıyordu,derin bir nefes aldı " Aden,bir şey oldu ama sana söylemelimiyim hiç bilmiyorum ama sonradan pişman olmanı istemiyorum " ne demeye çalışıyordu ne oldu " Kerem uzatma söyle ne oldu"
"İkizin" ateş mi ne alaka sorar gözlerle devam etmesini bekledim" kaza yapmış, hastaneye kaldırılmış" kalbime yine bir ağrı saplandı ne oluyordu neden ağrıyordu bu kalp böyle,hem ateş kaza mı yapmış dedi" ne ,ne diyorsun Kerem ne zaman kaza yapmış? Durumu nasıl? Nasıl kaza geçirmiş? " sorularımı peş peşe soruyordum ama bende pek iyi değildim Kerem de iyi olmadığımi fark etmişti sanırım beni yatağıma oturttu " Aden ne oldu neyin var,bir yerin mi ağrıyor" endişeli bir sesle konuştu derin bir nefes aldım şu anda ben önemli değildim önemi olan ateşti çok kötü hissediyordum şu anda ne olursa olsun o benim kardeşimdi " iyiyim iyiyim bir şeyim yok sadece küçük bir ağrı girdi o kadar endişelenme ,hadi hastaneye gidelim nesi var merak ediyorum"
" Emin misin iyi olduğuna bak gittiğimiz an doktora görün" gözlerimi devirdim hemen de evham yapmıştı " iyiyim Kerem,beni boşver hadi gidelim" beni ikna edemeyeceğini anlamış olmalı ki bir şey demeyip benimle ayağa kalktı hızla telefonumu elime alıp çıktım ve arabaya binip yola çıktık bu sırada kalbimdeki ağrı hala devam ediyordu elim istemsizce kalbimin üstüne gitti nefesim kesilecek gibi hissediyordum , Allah'ım ne olur bir şey olmamış olsun,o iyi olsun  dua ede ede hastaneye vardık hızlıca danışmaya nerede olduğunu sorduk ameliyat katında olduğunu söyledi, ameliyat mı? iyi miydi acaba hızlıca yukarıya çıktık ameliyatın önüne geldiğimizde bütün gözler bizi buldu benimde adımlarım yavaşladı hepsinin gözleri ağlamaktan kızarmıştı çok kötü haldelerdi soğuk ve ciddi halime bürünüp yanlarına adımladım hepsi birden ayağa kalktı en büyük abi olduğunu öğrendiğim kişi Yamandı galiba adı beni görünce daha çok ağlamaya başladı sanki o ağlayınca sanki içimden bir şeyler kopmuş gibi hissettim ne oluyordu ya bana seher hanım birden yanıma geldi ve bana sarıldı o an dondum yok ciddi ciddi dondum elim iki yanda bana sarılan seher hanıma şaşkınca bakıyordum bende bir süre sonra dayanamayıp sarıldım şu anda o kadar huzurlu hissediyordum ki anlatamam sevgi bu muydu veya güven içimden bağırarak ağlamak geldi ama ben yine yutkunup ayrıldım gözlerim dolmuştu ama başımı havaya kaldırıp gözyaşlarımı geri gönderdim kimseye gözümü değirmeyip Seher hanıma döndüm " ateşin kaza yaptığını öğrendik nasıl olmuş kaza" Kerem de bir adım arkamdaydı o anda en küçük olan yani Kaan cevap verdi " araba sürerken dikkati dağılmış birden önüne yaya çıkınca kaza yapmış" dedi dolu gözlerle bir an içimden ona sarılmak geldi ama bunu kimseye belli etmedim " kaç saattir ameliyatta" bu sefer barış cevap verdi " 3 saat oluyor" bir şey demeyip Yaman'ın yanındaki boş koltuğa oturdum bana baktığını hissediyordum ama kimseye bakmadan yere bakıyordum bu arada kalbimin ağrısı az da olsa azalmıştı elimi kalbimin üstüne koydum " iyi misin?" Kafamı kaldırıp bunu soran yamana baktım " iyiyim" kısa bir cevap verip önüme döndüm.

Yarım saat sonra doktor içeriden çıktı herkes hızla doktorun yanına gitti bende sadece yerimden kalkmıştım" ne oldu doktor bey kardeşim nasıl" bunu baran sormuştu doktor tebessüm ederek cevap verdi " biraz Zor bir ameliyat oldu iç kanamadan şüphelendik ama korktuğumuz olmadı her şey yolunda ameliyat güzel geçti şimdi  normal odaya alıcaz , geçmiş olsun" diyip yanımızdan ayrıldı herkes o ara birbirine sarıldı Keremde yanıma gelip bana sarıldı " bak ben dedim bir şey olmaz diye ,sen iyisin değil mi?" Usulca kulağıma fısıldadı bende aynı şekilde kulağına fısıldadım " iyiyim merak etme" tebessüm edip ayrıldım arkamı döndüğümde Yıldırım ailesi erkeklerinin çatık kaşlarla ben ile Kereme baktığını gördüm niye böyle bakıyordu bunlar be tam o ara ateş ameliyattan çıkartılıp normal odaya götürüldü bizde peşlerinden gittik herkes usulca odaya girdiğinde ben girmeyip koridorda oturdum ama sanki aldığım nefes bana yetmiyor gibiydi ayağa kalkıp bahçeye doğru gittim ve banklardan birine oturdum bir süre oturup temiz havayı içime çektim şimdi daha iyi olduğumu hissediyordum birden yanıma biri oturdu yanıma baktığım zaman gelenin Kenan bey olduğunu gördüm arkasında da seher hanım vardı " Aden, kızım" Kerem bey bir şey demek istiyordu ama zorlandığı çok belli oluyordu " bak geldiğin için çok teşekkür ederim kızım, ateşe burda olduğunu söyledik çok mutlu oldu hatta ayağa kalkıp yanına gelmeye çalıştı " buruk bir tebessüm ile yüzüme bakıyordu" onu görebilir misin gerçekten sana ihtiyacı var " bir şey demedim zaten yanına gidecektim sadece kalabalık yapmak istememiştim tamam anlamında başımı salladım ama sıkıntılı bir nefes aldığını gördüm hala söyleyecekleri bitmemişti belliki" bak kızım biz yıllardır bu anı bekledik biz küçük prensesimizi böyle bulacağımızi hiç düşünemedik bize bir şans verir misin sadece bizi dinlemeni istiyoruz karar senin ama ne olur sadece bir kere dinle olur mu? " yüzüme küçük bir çocuk gibi bakıyordu sanki Hayır desem ağlayacak gibiydi bu şaşırmami sağladı hiç böyle birine benzemiyordu halbuki arkadada Seher hanım usulca gözyaşı döküyordu ve bir yandan da vereceğim cevabı bekliyordu derin bir nefes aldım kendimi ağlamamak için sıkıyordum bir yandan" ben ne tepki vereceğimi şaşırdım verdiğim tepkiler bu yüzden beni de anlayın olur mu? " ikiside yüzüme beklenti ile bakıyordu sanırım içimdeki çocuğu dinleyecektim ilk defa " tamam, tamam dinleyeceğim sizi" inşallah yapabilirdim, gerçekten ağlamak istiyorum ama  şu an ben...

Yine bir bölümün sonuna geldik

Nasıldı?

Oy verip yorum yapmayı unutmayalım:)