Yıldırımın efsanesi

1

SENA

Ben Sena ve bu günde her zaman olduğu gibi okula geç kalmışdım. O yüzden hızlı adımlarla yürüyordum. Bir az daha hızlansam koşucakdım nerdeyse. Kendim hakkında bir bilgi veriyim. Ben, koşmakdan hiç hoşlanmam. O yüzden mecbur kalmadığım sürece asla koşmam

Yolda hızlı adımlarla yürürken içimden konuşuyor ve saçmalıyordum. Etrafdaki insanların bana bakıp-bakmadıklarını kontrol ediyordum ve eğer o insanların bakışlarıyla karşılaşırsam gözlerimi hemen başka tarafa çeviriyordum. Nedenmi?... Çünki ben insanlardan hiç mi hiç hoşlanmam. Benim için insanlar ve o insanların düşünceleri korkunçdur

Ben gerçekten de çok tuhafım ve ayrıca, tuhaf olduğumuda biliyorum. Farklıyım, diğer insanlardan daha farklıyım. Ama farklılıklarımız bizi biz yapan şeylerdir. Farklı olmayı seviyorum ama insanların beni farklı görmesinden nefret ediyorum

Bunları düşünürken atdığım adımların yavaşladığını fark etdim ve bu yüzden yine hızlı adımlarla yürümeye başladım. Yolda suratımı asmış bir şekilde hızlı adımlarla yürüyordum. Suratımı asmamın aslında bir çok sebebi vardı

Hani okulda popüler öğrenciler olur ya. Ben onlardan değilim. Eziklerden de değilim. Çalişkanmıyım? Hayır, pek sayılmaz. Ben okulda hiç kimse gibiyim, görünmezim. Aynı bir hayalet misali

Doğru, okulda benimle konuşuyorlardı. Ama sadece ihtiyaçları olduğunda. Kimse bir çıkarı olmadan yanıma gelmez ve benimle asla konuşmazdı

Ben genel olarak başka bir gezegenden geldiğimi düşünüyorum. Çünki içimde bu dünyayla alakam yokmuş gibi bir hiss var

Ne zamandan beri böyle düşündüme gelirsek, 5 yıldan fazla oldu galiba. Bu dünyadan olmadığımı öğrenseydim, eminim ki, hiç şaşırmazdım. Mesela Marsdan olsaydım, ya da Satürn, ya da her hangi bir gezegen. Aslında hangi gezegen olduğu pek de fark etmiyo. Bence, diğer gezegenlerde de dünyada ki, gibi yaşiyolarsa, o gezegenlerde yaşayanlar da hiç çekilmez

Bu düşüncelerimin saçma olduğunu biliyorum. Ama böyle düşünmemek elimde olan bir şey değil

Aslında benim bazı sorunlarım var galiba. Sarılmak insanlar için normal ola bilir. Ama ben sarılamıyorum ve birisi bana sarıldığında da kendimi hiç iyi hiss etmiyorum ve bana sarılan kişiye sarılmıyorum

Böyle içimden saçmalamaya devam ederken, okula varmam için geçmek zorunda olduğum araba yoluna kadar gelmişdim

Arabalar bir sağa, bir sola gidip duruyodular. Bense kavşakda durmuş kırmızı ışığın yanmasını bekliyodum

İnsanların beni görmezden gelmesi  ve görünüşümle yargılamaları yine aklıma gelmiş ve bir anda gözlerim dolmuşdu. Ama yolun ortasında ağlayamayacağım için ellerimle gözlerimden akan o iki damla göz yaşını sildim ve burnumu çekip derin bir nefes aldım. O sırada kırmızı ışık yandı ve arabalar durdu. Ben bunu fark edip, arabalar tekrar hareket etmeden, yolu geçicekken, onunla göz-göze geldim. Araba yolunun ortasında durmuş bana bakarak sırıtan bir kız vardı. Ben o an sanki o kızı çok uzun zamandır tanıyormuşum gibi hiss etdim.

Kız ağır adımlarla bana doğru yürümeye başladı ve gelip tam karşımda durdu. Tabi ben buna bir anlam veremiyodum

Elini bana doğru uzatdı ve "Merhaba Sena"  dedi

Ben o kızın elini sıkmadan "Merhaba" diye cevap verdim

Ben onun elini sıkmayınca, elini geri çekdi

İçimden "Benim ismimi nerden biliyor ki?" diye geçirdim

Karşımda ki, kız gülümseyerek "Beni tanıdınmı Sena?" diye sordu

"Ben şey, bilmiyorum. Tanışıyormuyuz ki?"

Yeşil ışığın yanmasıyla arabalarda yollarına devam etdiler

"Sen unutmuş ola bilirsin Sena, ama ben asla unutmadım ve sanada unutdurmaya hiç niyyetim yok"

Ben bu kızın dediklerine bi anlam veremiyordum

"Ne demek istediğini anlamıyorum. Neyi unutdum ki ben?"

Kızın yüzündeki gülüş bir anda kayboldu ve kaşlarını çatdı

"Sen benim hayatımı mahvetdin Sena. Her şeyimi çaldın benden. Şimdi hiç bir şey olmamış gibi yaşaya bileceğini mi sanıyorsun he?"

"Ben senin gerçektende ne demek istediğini anlamıyorum. Ben senin neyini çaldım ki? Ben, ben, ben naptım?""

"Naptın mı?"

"E-e-evet naptım ben?"

"Daha ne yapıcaksın. Hayatımı mavh etdin"

İki eliyle omuzlarımdan sıkıca tutdu

"Sende tadıcaksın o acıyı. Benim çekdiğimin bin katını çekiceksin"

Sesini yükselterek "Anladınmı Yuna?" diye sordu

Bu sefer Yuna diye seslenmişdi bana

Karşımda durup kaşlarını çatarak bana bakan kız "Bana cevap ver" diye omuzlarımı sıkıcı tutan iki eliyle beni geriye doğru itdi

"Bak her halde sen beni biriyle karışdırıyorsun. Yuna diye birinden bahs ediyorsun. Ama ben Yuna değilim ki, ben Senayım"

Eliyle yüzüme dokundu ve gözlerime bakarak "Sen Yuna'sın benim hayatımı mahv eden lanet olası kardeşim" dedi

Ben bunları duyduğumda şok olmuşdum. "Ne kardeşinden bahs ediyordu ve ben ne yapmış ola bilirdim ki?" diye düşündüm

"Bak cidden benim kafam çok karışdı. Seni anlayamıyorum. Ben senin nasıl kardeşin ola bilirim ki?"

Karşımda ki, kız elini yüzümden çekdi ve "Sende benim gibi olduğunda hatırliycaksın" diyerek bana sinsi bi gülüş atdı

"Senin gibi olduğumda derken, ne demek istiyosun?"

Karşımda duran kız arkasını bana doğru çevirdi ve sağa-sola giden arabaları izlemeye başladı

Arabaları izlerken "Ah benim aptal kardeşim, sen kim olduğunun hala farkında değilsin. Sen...sen... sen... söylesem inanmazsın ama sen..."dedi

"Sen ne?"

"Sen... Üzülürmüsün,sevinirmisin bilmiyorum ama sen ..."

Bir anda araba yoluna doğru dönmüş olan kız, tekrar bana doğru döndü

"Sena"

"Efendim?"

"Sena, sen bir insan değilsin"

Ben kızın dedikleri karşısında şaşkınlığımı gizleyemiyordum. O an ne diyeceğimi bilemiyordum. Sadece sessizce olduğum yerde durmuş esen rüzgarın benim bir insan olmadığımı iddia eden kızın saçlarını savurmasını seyr ediyordum