𝐓𝐃 ★ 𝐂𝐇𝐑𝐈𝐒 𝐄𝐕𝐀𝐍𝐒
-----------------------
𝐔𝐘𝐀𝐑𝐈𝐋𝐀𝐑: Cinsellik, aile sorunları.
Normal bir günde silahlı çatışmanın kurbanı olan Ünlü oyuncuyu, Valeria adında ki bir doktor kurtarır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İki gün sonra
Derin, titreyen bir nefes aldı. Elleri terliyor, bu haberi küçük çocuğun ailesine nasıl vereceğini düşünüyordu. "Hiç mi şans yok?" Diye sordu hemşirelerden biri. Koridorda, öylece çocuğun sürekli düşen değerlerine bakıyordu.
Valeria burnunu çekti, "Yok." Dedi tek seferde. "Çocuğun beynini sarmış resmen, bu tümörden kurtulmanın bir yolu yok." Elinde ki belgeleri bıraktı. "Ona, onu iyileştireceğime dair bir söz vermiştim." Gözleri doldu.
"Bazen elimizden bir şey gelmez." Dedi hemşire. "Sadece izlemek gelir."
Beynini saran tümöre rağmen, çok mutluydu o çocuk. Bir sürü hayalleri vardı, ancak dokuz yaşında ölecekti işte. "Tanrım! Siktir." Valeria, hasta bekleme koltuğuna kendini attığında şakaklarına parmaklarıyla bastırdı. Kimsenin bu yaşta ölmeye hakkı yoktu.
Hemşire, Valeria'nın yanına oturdu ve yumuşak tonla "sanırım onun yanına bir kez daha uğramalısınız. En azından ailesi ne kadar ömrü kaldığını bilmeli." Valeria'nın burnu sızlıyordu, ağlamamak için ettiği çaba canını yakıyordu.
Kadın ayağa kalktı, burnunu çekip kendini toparladı. "Dosyaları alabilir miyim?" Hemşire, masada ki dosyaları Valeria'ya uzattı. "Bunun olduğuna inanamıyorum." Diye kendi kendine söylenirken çocuğun odasının önüne kadar geldi.
Sadece iki gün önce aklında tek bir isim varken, şimdi bu çocuk Evans'ı da Valeria'nın aklından silebilirdi.
Ancak bu biraz fantastik olurdu. Sonuçta, bittiğini hissettiğinde sığınacağı tek yer yine onun yanı olacaktı. Bu sefer televizyona gerek bile yoktu.
Düşündü, bekledi. En sonunda zamanın kaybolan bir şey olup geri gelmeyeceğini hatırladığında kapıyı tıktıkladı. İçeri girdiğinde çocuk, annesiyle konuşuyordu. "Nasılsın Mike?" Diye sordu Valeria gülümseyerek.
Çocuk gülümsedi, "Çok iyiyim Valeria abla. Annem beni iyileştirdiğini söyledi." Valeria'nın tüyleri diken diken oldu ve boğazında ki görünmez boğumla yutkundu. "Artık bir kahraman olabileceğim." Sadece, kahraman olabileceğine inanmış, küçücük bir çocuk.
Kader bazen insanlara anlamsız davranıyordu. Küçük çocuk neyi yanlış yapmıştı da karma gidip gelip onu vurmuştu?
Belki de Tanrı, çoktan açmıştı kollarını çocuğa. Acı çekmesine müsade etmek istemiyordu.
